Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Άρθρα :: Γνώμη (άρθρο σχολιασμού)

( σχεδιάζουμε αυτοσχεδιάζοντας :: 20/1/2006 17:52:20) 

Σχεδιάζουμε αυτοσχεδιάζοντας

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ Του ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Παρακολουθώντας αυτές τις ημέρες τα ρεπορτάζ από το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κίνα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αναμένεται να υπάρξουν αποτελέσματα προς όφελος και της δικής μας χώρας.

Είναι δύσκολο όμως να πειστεί κανείς γι' αυτό παρακολουθώντας τις ανταποκρίσεις που υποστηρίζουν ότι κεντρικός στόχος της ελληνικής αντιπροσωπείας ήταν η προώθηση του ελληνικού λαδιού στη μεγάλη αγορά της Κίνας. Μου κάνει εντύπωση, γιατί πριν από περίπου τρεις μήνες ανάλογα ήταν τα ρεπορτάζ από το αντίστοιχο ταξίδι του πρωθυπουργού στην Ιαπωνία. Δεν λέω ότι δεν είναι καλό να προωθηθεί το ελληνικό λάδι στο εξωτερικό. Μα, αναρωτιέμαι, είναι δυνατόν αυτό να είναι το πρώτο θέμα στην ατζέντα του κ. πρωθυπουργού; Αποτελεί το λάδι το εθνικό μας προϊόν; Είναι το προϊόν στο οποίο στηρίζουμε τη στρατηγική ανάπτυξης; Δεν νομίζω. Έχω την αίσθηση ότι αρμενίζουμε με βάρκα την ελπίδα. Ο σχεδιασμός εξαντλείται στα όρια του αυτοσχεδιασμού. Σε μια χώρα όπως είναι η Κίνα, με μια ιλιγγιώδη αναπτυξιακή πορεία και με παραγωγές προϊόντων που κατακλύζουν όλο τον κόσμο, βεβαίως και θα ήταν πολύ δύσκολο ελληνικά προϊόντα να διεισδύσουν και να μπορέσουν να αντέξουν στον ανταγωνισμό. Η κριτική μου δεν είναι συγκυριακή και δεν αναφέρεται μόνο στη σημερινή κυβέρνηση. Θεωρώ πως αρκετά χρόνια τώρα ζούμε… στον κόσμο μας. Και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Κάνουμε εξωτερική πολιτική με υποβαθμισμένη την οικονομική μας διπλωματία. Υπογράφουμε μνημόνια συνεργασίας, τα οποία όμως στη συνέχεια ελάχιστη πρακτική σημασία έχουν. Εάν θα μπορούσε κάτι να διεκδικήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός από την ηγεσία της Κίνας, αυτό θα ήταν μια συμφωνία για μερικές καραβιές Κινέζων τουριστών, που θα επισκέπτονταν την Ελλάδα.

Εδώ θα μπορούσε να υπάρξει ένα επεξεργασμένο πακέτο προσφορών από το υπουργείο Τουρισμού προς την Κίνα, σε μια χώρα που, παρά τα καπιταλιστικά της θαύματα, παραμένει κομμουνιστική, έχει κεντρικό σχεδιασμό, άρα σε μεγάλο βαθμό ορίζει και σχεδιάζει κεντρικά και την κοινωνική της πολιτική και τον τουρισμό. Μα για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζεται πρώτα απ' όλα να συνειδητοποιήσουμε εμείς οι Έλληνες και κυρίως οι κυβερνώντες τη δύσκολη θέση στην οποία έχουμε περιέλθει. Ο παραγωγικός οικονομικός ιστός μέρα τη μέρα αποσυντίθεται και συρρικνώνεται. Χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας και στη θέση τους δεν αναδεικνύονται καινούργιες, παρά τις ρητορικές υπερβολές οικονομικών παραγόντων και πολιτικών. Π.χ. περισσεύει τον τελευταίο καιρό ο κομπασμός κυβερνητικών στελεχών για την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, τα οποία επενδύονται στην ενέργεια. Αυτό από πρώτη άποψη είναι σημαντικό. Αν κανείς όμως το αποκωδικοποιήσει, θα ανακαλύψει ότι είναι περίπου άνθρακας ο θησαυρός. Ο λόγος είναι ότι οι επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας δημιουργούν απειροελάχιστες θέσεις εργασίας και κυρίως το επενδυμένο κεφάλαιο πηγαίνει σε μηχανές και νέες τεχνολογίες που είναι και αυτές εισαγόμενες.

Την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά, στην πόλη της τη Θεσσαλονίκη η Βιομηχανία Λιπασμάτων, που για σαράντα χρόνια αδιαλείπτως λειτουργούσε, οδηγείται σε κλείσιμο. Εξακόσιες πενήντα οικογένειες θα βρεθούν στο δρόμο και το πλήγμα θα είναι πολλαπλάσιο για την τοπική αγορά. Ένα ταξίδι κυβερνητικών στελεχών στην πόλη μας γι' αυτό το θέμα ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο, πιο αποδοτικό από πολλές άλλες δραστηριότητες.