Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Άρθρα :: Ανάλυση

( τα χρόνια φεύγουν, αλλά η λιτότητα μένει :: 4/1/2006 20:48:08) 

Τα χρόνια φεύγουν, αλλά η λιτότητα μένει

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ Γράφει ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΙΔΗΣ

Τελικώς, ούτε το "οικονομικό θαύμα" διαρκείας των κυβερνήσεων του κ. Σημίτη του καθηγητή ούτε οι μεγαλόστομες διακηρύξεις και υποσχέσεις του Κώστα Καραμανλή του νεότερου κατάφεραν να κρύψουν την πικρή αλήθεια. Όχι ότι δεν το γνωρίζαμε, αλλά με όσα ακούγαμε τα τελευταία χρόνια είχαμε αρχίσει να αμφισβητούμε όχι μόνο την τσέπη μας αλλά και τα ίδια τα μάτια μας. Δεν μπορεί, λέγαμε από μέσα μας (μερικοί και απόξω μας), κάτι παραπάνω γνωρίζουν αυτοί που μας κυβερνούν.

Ήρθε, όμως, η πρόσφατη έρευνα της Γιούροστατ και αποκατέστησε την πραγματικότητα. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία, δύο στους δέκα Έλληνες βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Το 19% αδυνατεί να θερμάνει το σπίτι του, διότι κλείνει το διακόπτη της κεντρικής θέρμανσης για να καίει λιγότερο πετρέλαιο ή ρεύμα. Το 37% δυσκολεύεται να πληρώσει τρεχούμενους λογαριασμούς (ενοίκιο, ρεύμα, νερό). Το 52% δεν μπορεί να πάει διακοπές. Το 22% αδυνατεί να κάνει μερεμέτια στο σπίτι. Το 12% δυσκολεύεται να αγοράσει ή να συντηρήσει αυτοκίνητο και το 13% δεν αγοράζει συχνά κρέας και ψάρια.

Τα γνώριζαν αυτά τα στοιχεία οι κυβερνώντες. Και οι νυν και οι πρώην. Αλλά δεν έκαναν ούτε κάνουν τίποτε, για να διορθώσουν την κατάσταση. Απλώς, διά των εκπροσώπων τους ερίζουν ποιος μας έκανε περισσότερο φτωχούς. Βλέπετε, υπάρχει διαφορά μεταξύ της πράσινης και της γαλάζιας φτώχειας, όπως και στην ανεργία. Ποιοτική διαφορά, βεβαίως. Ακολούθησαν την πεπατημένη. Φόρους στους μη έχοντες και μη κατέχοντες και προνόμια στους βιομηχάνους, για να μην πάρουν, λέει, τα εργοστάσιά τους και τα πάνε σε άλλες φθηνές χώρες στα Βαλκάνια.

Παρακολουθούν, εδώ και χρόνια, άπραγοι και μακάριοι. Τα εργοστάσια κλείνουν το ένα μετά το άλλο, χιλιάδες εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο μεγαλώνοντας την στρατιά των ανέργων και αυτοί συνεχίζουν στον ίδιο χαβά και στο ίδιο τροπάριο: "Υλοποιούμε την πολιτική της ήπιας προσαρμογής, στόχος μας είναι η μείωση του ελλείμματος". Μάλιστα.

Την ίδια ώρα ο ελληνικός κλάδος ένδυσης-κλωστοϋφαντουργίας την περίοδο 2001-2004 έχασε περισσότερες από 45.000 θέσεις εργασίας, συνέπεια του κλεισίματος επιχειρήσεων ή της συρρίκνωσης της παραγωγής τους, που προέκυψαν από την κρίση στη συγκεκριμένη αγορά.

Στη Νάουσα, σύμφωνα με τα στοιχεία του εργατικού κέντρου της πόλης, η ανεργία αγγίζει πλέον το 51%, πλήττοντας κυρίως τις νεαρές ηλικίες.

Όλα αυτά ίσχυαν μέχρι το 2005, που μόλις πριν πέντε ημέρες αποχαιρετήσαμε. Τώρα που ανέτειλε το νέο έτος θα πρέπει, λένε, να ατενίσουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Μπορούμε; Όχι. Κατηγορηματικά όχι. Διότι η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή προσανατολίζεται, λέει, να ζητήσει από το Εκοφίν την παράταση του απαράδεκτου καθεστώτος επιτήρησης που έχει επιβάλει η ευρωπαϊκή επιτροπή στην ελληνική οικονομία. Τι σημαίνει αυτό; Απλώς, η σκληρή και μονόπλευρη λιτότητα θα συνεχιστεί όχι μόνο το 2006 αλλά και το 2007. Δηλαδή, νέα αντιλαϊκά μέτρα, σφιχτή εισοδηματική πολιτική, αυξήσεις κάτω από τον πληθωρισμό και εξ αυτού απώλειες εισοδημάτων για μισθωτούς και συνταξιούχους.

Αυτά, κατά την κυβέρνηση του κ. Καραμανλή, χαρακτηρίζουν την πολιτική της ήπιας οικονομικής προσαρμογής! Για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, όμως, σημαίνει προβληματισμό και έντονη ανησυχία για το μέλλον.