Εγκλημα και τιμωρία;

Στο άρθρο 19 του συντάγματός μας διακηρύσσονται και διασφαλίζονται η ελευθερία και το απόρρητο των τηλεφωνικών επικοινωνιών του πολίτη.

Του ΦΕΙΝΤΙΑ ΒΕΛΙΚΗ

Τι σημαίνει για τον ενεργό πολίτη της χώρας μας αυτό που αποκαλύφθηκε στις μέρες μας για τις τηλεφωνικές υποκλοπές στη Vodafone; Στο άρθρο 19 του συντάγματός μας διακηρύσσονται και διασφαλίζονται η ελευθερία και το απόρρητο των τηλεφωνικών επικοινωνιών του πολίτη, που σημαίνει ότι η πολιτεία υποχρεούται να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη αυτή επικοινωνία που ισοδυναμεί με την ελευθερία του λόγου, αφού και το τηλεφώνημα είναι λόγος.

Με το άρθρο 370Α του ποινικού μας κώδικα θεσπίστηκε η απαγόρευση της τηλεφωνικής υποκλοπής από οποιονδήποτε και απειλεί τιμωρία φυλάκισης ενός έτους γι' αυτόν που παραβαίνει αυτό το άρθρο και υποκλέπτει ή συνεργεί σε αυτό. Με τις αποκαλύψεις αυτές διαπιστώθηκε ότι στον κρισιμότερο πυρήνα της προσωπικής ελευθερίας του πολίτη σήμερα, που είναι η ελευθερία του τηλεφωνικού λόγου, δεν υπάρχει ασφάλεια και τρίτοι (μυστικές υπηρεσίες, ελληνικές και ξένες) υπέκλεπταν με όλες τις επικίνδυνες συνέπειες νόθευσης της δημοκρατίας και ζημίας στην εθνική κυριαρχία. Οι συνέπειες από την παραβίαση αυτή στον τομέα των προσωπικών ελευθεριών του πολίτη είναι πολύ μεγάλες, αφού σε τέτοιο κλίμα ο πολίτης φοβάται -τρομοκρατείται- σφίγγεται και κλείνεται στον εαυτό του και φτωχαίνει η δημοκρατία, αδυνατίζει στον τομέα της αντίστασής του, στη χειραγώγηση της εξουσίας και έτσι περνούν αντιλαϊκά μέτρα. Εντύπωση μου έκανε η απάντηση του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Παπαληγούρα σε ερώτηση δημοσιογράφου τι θα κάνει αυτός προσωπικά για την παρακολούθηση του τηλεφώνου του. "Δεν σκέφτηκα τι θα κάνω". Δηλαδή έντεκα μήνες ο κ. υπουργός σε υπουργείο που έχει ρόλο απονομής δικαίου, καίτοι γνώριζε την παραβίαση του δικαιώματός του, δεν τον απασχόλησε, δηλαδή δεν έκανε τίποτα. Ποιο παράδειγμα δίνει ο υπουργός ως πολίτης, όταν ο ίδιος δεν ένιωσε τη βαρβαρότητα της παραβίασης της ελευθερίας του. Ένας ενεργός πολίτης θα κατήγγειλε το έγκλημα και θα κατέφευγε στη δικαιοσύνη για την τιμωρία των ενόχων γνωστών ή αγνώστων και το σταμάτημά τους. Αυτό έκαναν οι τέσσερις της Θεσσαλονίκης, η Μαρίνα Μεϊντάνη, δημοσιογράφος της "Μακεδονίας", ο Γρηγόρης Τσιλιμαντός, ο κ. Μουρατίδης και ο κ. Γιαννόπουλος τη μεθεπομένη που δήλωσαν ότι θα προσφύγουν στη δικαιοσύνη αλλά και σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις εναντίον της εταιρείας και του δημοσίου για το έγκλημα αυτό. Η ευθύνη της Vodafone βρίσκεται στο ότι δεν προστάτευσε τα δίκτυά της, ώστε οι πελάτες της να μην πέσουν θύματα υποκλοπής, και δεν διασφάλισε τη διάσωση των ιχνών των δραστών, ώστε να είναι δυνατό για τα θύματα να στραφούν εναντίον των δραστών. Επίσης είναι ορατή η ευθύνη του δημοσίου, αφού η Vodafone λειτουργεί στην Ελλάδα με άδεια, για τη χορήγηση της οποίας δόθηκαν εγγυήσεις για απόρρητο και υποχρεώσεις της προς την αρχή προστασίας του απορρήτου των επικοινωνιών, την οποία προς υλοποίηση της συνταγματικής επιταγής του άρθρου 19 είχε υποχρέωση να εξοπλίσει και ενημερώσει την κυβέρνηση, ώστε να αποτραπεί το έγκλημα και σε περίπτωση πραγμάτωσης να τιμωρηθεί. Ο τρόπος που το χειρίστηκε η πολιτεία βάζει ένα μεγάλο ερωτηματικό για την τιμωρία των εγκληματησάντων. Καλούνται λοιπόν οι πολίτες να αντισταθούν σε αυτήν την υποταγή αξιοποιώντας τις συλλογικές μορφές αντίστασης αλλά και τις θεσμικές δυνατότητες που οι νόμοι και το σύνταγμα δίνουν. Άλλωστε ανέκαθεν και για τη γενιά μας η τήρηση του συντάγματος αφιερώνεται στους Έλληνες (άρθρο 114 του παλαιού συντάγματος).