Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Άρθρα :: Ανάλυση

( το γιατί στην αυτοκτονία :: 5/2/2006 18:45:58) 

Το γιατί στην αυτοκτονία

Ο θάνατος από αυτοκτονία, φορτώνει με ενοχές συγγενείς και φίλους, ενώ γεννά και το απλό φαινομενικά αλλά φοβερά δύσκολο να απαντηθεί μονολεκτικό ερώτημα "Γιατί;"

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ*

Η αποτροπή της αυτοκτονίας ενός 13χρονου παιδιού που την είχε προαναγγείλει στο Διαδίκτυο από την ειδική υπηρεσία καταπολέμησης ηλεκτρονικού εγκλήματος της ΕΛΑΣ με υποχρεώνει να συγχαρώ την υπηρεσία και να επικεντρωθώ σε αυτό το θέμα σήμερα. Ο θάνατος από αυτοκτονία, πέρα από την εγγενή τραγικότητά του, φορτώνει με ενοχές συγγενείς και φίλους για την αδυναμία τους να προβλέψουν και να αποτρέψουν το γεγονός, ενώ γεννά και το απλό φαινομενικά αλλά φοβερά δύσκολο να απαντηθεί μονολεκτικό ερώτημα "Γιατί;"

Το άτομο που αποπειράται να αυτοκτονήσει πιστεύει πως δεν έχει άλλη επιλογή από το αναστείλει την ύπαρξή του. Πριν πραγματοποιήσει την τελική επιλογή του δίνει πολλά μηνύματα, προειδοποιεί τους γύρω του αναφορικά με την επικείμενη πράξη του. Δυστυχώς, στην πολύβουη, αγχωτική καθημερινή μας ζωή οι περισσότεροι γονείς, συγγενείς και φίλοι ή αδυνατούμε να συλλάβουμε "τις κραυγές απόγνωσης του ατόμου" ή, όταν τις συλλαμβάνουμε, τις εκτιμούμε περισσότερο ως κενές απειλές ή ως παρατραβηγμένους θεατρινισμούς. Σε γενικές γραμμές (κάθε περίπτωση είναι αυτοτελής) μπορούμε να προσδιορίσουμε τα ακόλουθα ερμηνευτικά ψυχοκοινωνικά στοιχεία ως απαντήσεις στο "γιατί":

1) Χρόνια επώδυνη μοναξιά και νευρωσική κατάθλιψη ή μελαγχολία. Το άτομο, χωρίς βοήθεια από τον ειδικευμένο ψυχολόγο ή χωρίς φαρμακευτική αγωγή που θα του προσφέρει ο νευρολόγος-ψυχίατρος (σε συνδυασμό πάντοτε με την ψυχοθεραπευτική υποστήριξη), δεν βλέπει πλέον το λόγο να δώσει συνέχεια στην άδεια του υπαρξιακή οντότητα.

2) Το άτομο διακατέχεται από υποκειμενικό, ακατανίκητο συναίσθημα ντροπής ή και από υπερβολικό φόβο ότι θα τιμωρηθεί επειδή απέτυχε σε κάποιες σημαντικές του επιδιώξεις ή σε κάποιους στόχους που είχε θέσει.

3) Υπάρχουν έντονα συναισθήματα ενοχών για πράξεις που το άτομο ποτέ δεν εκμυστηρεύθηκε σε οικείους του ή σε κάποιον φίλο του, σε κάποιον ιερέα ή σε κάποιον ψυχολόγο, ψυχοθεραπευτή.

4) Το άτομο διακατέχεται από την ακατανίκητη ανάγκη της φυγής από ένα περιβάλλον που αντιλαμβάνεται ως καταπιεστικό ή από πρόσωπα που καθημερινά το πληγώνουν και έτσι η πραγματικά οδυνηρή φυγή με την αυτοκτονία αποτελεί πράξη επιβολής συναισθηματικής τιμωρίας σε κάποιον ή κάποιους, από τους οποίους το άτομο θέλει να φύγει.

Είναι πια απαραίτητο να δημιουργηθούν σε κάθε πόλη ή να διευρυνθούν, εφόσον υπάρχουν (όπως π.χ. στον κόσμο των ενόπλων δυνάμεων), ειδικές μονάδες παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών για περιπτώσεις ψυχολογικών κρίσεων (αυτά που χαρακτηρίζουμε ως "γραμμές κρίσης" ή και "καυτές γραμμές" με πρόθεμα το 800, δηλαδή χωρίς χρέωση γι' αυτόν που καλεί για βοήθεια) που να λειτουργούν σε εικοσιτετράωρη βάση παρέχοντας στον ή στην πιθανή αυτόχειρα την απαραίτητη χρονική κάλυψη των έντονων στιγμιαίων συναισθηματικών του αναγκών ή των ψυχικών του κρίσεων με ανθρωπιά αλλά και με επιστημονική αρτιότητα. Επιπρόσθετα είναι απαραίτητο γονείς, συγγενείς ή φίλοι να προστρέξουν σε κάποιον ειδικό αμέσως μόλις γίνουν αντιληπτά τα πρώτα σημάδια ή αμέσως μετά την πρώτη ανεπιτυχή απόπειρα. Επαναλαμβάνω, έστω και αν γίνω κουραστικός, ότι κάθε άτομο, πολύ πριν από την τελική του πράξη, δίνει σημαντικά σήματα έκκλησης για βοήθεια. Εάν τα πάρουμε στα σοβαρά και τα δούμε με αγάπη και κατανόηση, οπωσδήποτε θα προλάβουμε τη μετέπειτα ανείπωτη ψυχική οδύνη των συγγενών και φίλων κάθε αυτόχειρα που κλείνει βίαια την παρένθεση της εφήμερης προσωπικής του ύπαρξης.