Το συνταγματικό έκτρωμα

Οι αλλαγές στο Σύνταγμα συνιστούν ένα νέο πραξικόπημα σε βάρος των δημοκρατικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού.

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ*

Οι Έλληνες πολίτες αντιμετωπίζουν μεγάλα και οξύτατα προβλήματα. Διαμαρτύρονται και παραπονούνται για πολλά και σημαντικά. Κανένας όμως ποτέ δεν διανοήθηκε να διαμαρτυρηθεί για το Σύνταγμα. Όχι γιατί το υπάρχον Σύνταγμα είναι καλό, αλλά γιατί είναι το τελευταίο που απασχολεί τον ελληνικό λαό. Η νέα συνταγματική αναθεώρηση που εξήγγειλε η κυβέρνηση δεν προήλθε ως αίτημα από την κοινωνία. Υπήρξε μια πρωτοβουλία κορυφής. Ο κ. Κ. Καραμανλής, "αιφνιδιάζοντας" με την εξαγγελία για αλλαγές στο Σύνταγμα, σκόπευσε με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Πρώτον, να αποπροσανατολίσει την πολιτική ζωή και να μετατοπίσει την πολιτική συζήτηση από τα καυτά και επείγοντα σε θέματα συνταγματικής τάξης, που λίγο γίνονται κατανοητά από την πλατιά κοινή γνώμη. Δεύτερον, να βρει την ευκαιρία, για να προωθήσει, μέσω του Συντάγματος, βαθιές αντιδραστικές τομές. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, όπως πράττει σύσσωμη η αξιωματική αντιπολίτευση. Οι αλλαγές στο Σύνταγμα, που ανήγγειλε ο πρωθυπουργός, συνιστούν ένα νέο πραξικόπημα σε βάρος των δημοκρατικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, σε βάρος ακόμη του περιβάλλοντος, της δημόσιας παιδείας και γενικότερα των δημόσιων αγαθών.

Η συνταγματική νομιμοποίηση -με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ- των ιδιωτικών "μη κερδοσκοπικών"(!) ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και η νομιμοποίηση των κάθε λογής εγχώριων παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων βάζει οριστική ταφόπετρα σε ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια δωρεάν παιδεία στη χώρα μας. Η συνταγματική απαγόρευση στα δικαστήρια να λαμβάνουν αποφάσεις σε όφελος των εργαζομένων, εφόσον αυτές έχουν δημοσιονομικό κόστος, αφαιρεί από τον κόσμο της εργασίας μια τελευταία ασπίδα και τον παραδίδει στο έλεος της εκτελεστικής εξουσίας. Η καθιέρωση συνταγματικού δικαστηρίου για τον έλεγχο της συνταγματικότητας και της νομιμότητας, με την αφαίρεση των δικαιοδοσιών από τα δικαστήρια, ανοίγει το δρόμο για την πλήρη κυβερνητική αυθαιρεσία. Οι αλλαγές που διακηρύχθηκαν όσον αφορά το περιβάλλον θα διευκολύνουν την οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση και εμπορευματοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων από δάση και δασικές εκτάσεις. Τέλος, και πολύ χειρότερα, οι συνταγματικές αλλαγές για τους νεοπροσλαμβανόμενους στο στενό δημόσιο τομέα καταργούν στην ουσία πλήρως και απολύτως τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, γυρίζοντας το ρολόι της χώρας εκατό χρόνια πίσω.

Δυστυχώς, οι εξαμβλωματικές συνταγματικές αλλαγές συναντούν τη σιωπή, τη συναίνεση και ορισμένες την ένθερμη αποδοχή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Ειδικά στο θέμα της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, ορισμένα περίλαμπρα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έσπευσαν να μας καθησυχάσουν ότι δεν τρέχει τίποτα. Αυτά που διακηρύσσει ο κ. Καραμανλής ήδη υπάρχουν, μας είπαν. Φυσικά, δεν αγνοούμε ότι το ΠΑΣΟΚ άνοιξε το δρόμο με την προηγούμενη συνταγματική μεταρρύθμιση στην άρση της μονιμότητας. Μόνο που ο κ. Καραμανλής έρχεται να ολοκληρώσει και να γενικεύσει το θεάρεστο έργο.

Σήμερα, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι αποφασίζουν, οι κυβερνήσεις νομοθετούν και τα αντιπροσωπευτικά σώματα επικυρώνουν. Οι αντιδραστικές συνταγματικές αλλαγές που ανακοινώθηκαν δεν θα είναι οι μόνες. Θα ακολουθήσουν και άλλες στο όνομα των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων. Πρέπει να ξεθεμελιωθούν τα πάντα και κυρίως να διαμορφωθεί μια νέα αλυσοδεμένη αγορά εργασίας από το στενό ως τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και από κει στη ζούγκλα του ιδιωτικού χώρου, η οποία θα γράφει στη σημαία της: το εμπόρευμα εργατική δύναμη δεν αξίζει τίποτα! Λεηλατήστε το!