Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΜΑΤΙΕΣ Χαρταετοί
«…Θάσαι περήφανος αγέρας /θάναι γλυκειά η κόψη σου/ αητοί της Καθαροδευτέρας/ θα σεργιανούν στην όψη σου…». Ένα τραγούδι ερωτικό, που γράψαμε για μια ταινία, με τον Λοΐζο, το '75, αλλά δεν το γυρίσαμε ποτέ σε δίσκο. Μονάχα ο Άκος Δασκαλόπουλος μας το θύμιζε, κάθε τόσο, παρακινώντας μας να μπούμε στο στούντιο. «Αυτοί οι χαρταετοί της Καθαράς Δευτέρας», έλεγε, «οι δικοί σας χαρταετοί, με παίρνουν κάθε μέρα στα ταξίδια τους…».
Περάσαμε (προχτές) από την Καθαρά Δευτέρα. Πορευόμαστε, ήδη, προς το Πάσχα, με τα πράσινα φορέματά του, τις μυρωδιές του και την τρέλα του. Μακριά, ακόμη, η Λαμπρή. Γι' αυτό θα μείνω στην Καθαρά Δευτέρα. Που, άλλωστε, κουρέλια των χαρταετών της έχουν μείνει πάνω στα τηλεγραφόξυλα και τα δέντρα, για να θυμίζουν πόσο μάταια είναι, μερικές φορές, ακόμη και η πιο φιλότιμη προσπάθεια…
Στην εποχή μου δεν υπήρχαν έτοιμοι χαρταετοί. Τους φτιάχναμε μόνοι μας. Αγοράζαμε λαδόκολλες, σπάγκο, κλέβαμε καλάμια, ετοιμάζαμε αλευρόκολλα κι απλώνοντας ουρές από παλιές εφημερίδες, ετοιμάζαμε τα «σμυρνάκια» μας, που σκίαζαν - όπως οι λόγχες του Ξέρξη - τον ουρανό. Τον ουρανό του Πολυγώνου, του Ρεκόρ και του Φιλοπάππου.
Νομίζω ότι το καλύτερο μέρος για να πετάξει, κανείς, χαρταετό, ήταν το Πολύγωνο - η αλάνα μπρος από τη Σχολή Ευελπίδων. Κι ακόμα καλύτερο μέρος τα «Καραγιανναίικα», λίγο ψηλότερα, στο βουναλάκι της Κυψέλης. Εκεί όπου έμενε, σε μια παράγκα, ένας φίλος του πατέρα μου, ο Χρονόπουλος, παλιός κομμουνιστής κι αυτός, με πατερίτσες. Δεν θα ξεχάσω πώς, με τι μαεστρία έδινε ύψος στον χαρταετό κι ύστερα τον άφηνε να ταξιδεύει, με τις ώρες, έχοντας δεμένη την άκρη της καλούμπας σε μια πατερίτσα του!..
Τον λόφο του Φιλοπάππου τον ανακαλύψαμε αργότερα και, πάντως, πριν τον κάνει «της μόδας» ο Καραμανλής. Ωραία περιοχή για πέταγμα χαρταετού, δεν λέω, αλλά εμείς μέναμε στην Πλατεία Κυριακού και οι αποστάσεις, τότε, ήταν μεγάλες. Παρ' όλ' αυτά, ανεβαίναμε και στου Φιλοπάππου. Όχι, όμως, για τον χαρταετό: στρώναμε μια κουρελού στο δασάκι και, με λίγο χαλβά, λίγη λαγάνα, μερικές ελιές και κρεμμυδάκια, περνάγαμε υπέροχα.
Τώρα έχουν γίνει πολύ πικρά τα πράγματα, καίτοι υπάρχουν χιλιάδες… χαλβάδες! Ατελείωτα και τα μπλαμπλά στα παράθυρα των τηλεοράσεων, πότε για το ένα και πότε για το άλλο. Και ο λόφος του Φιλοπάππου γεμάτος κάγκελα. Να πρέπει να διανύσεις αποστάσεις πολλών μέτρων, για να μπεις στο εσωτερικό του και να κουβεντιάσεις μ' ένα δροσερό, από τα λίγα δροσερά που απόμειναν, δέντρο του…
Και το χειρότερο: πέθανε η Κική Βασιλείου, που χρόνια τώρα ζωντάνευε με τα Κούλουμά της την οδό Γουέμστερ, που κάποτε κατέκλυζαν για να ευχηθούν σ' εκείνη και τον άνδρα της χρόνια πολλά, ο Ελύτης, ο Τσαρούχης, ο Θεοδωράκης και τόσοι άλλοι…
