Το ξεγύμνωμα της υπομονής Γ. ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΟΥ

Ο ΚΩΣΤΙΚΟΣ για άλλους είναι καλός προπονητής και για άλλους καλός τεχνικός διευθυντής.

Κείμενο 7 - Η φριχτή πολιτεία

Είτε έτσι, είτε αλλιώς, άνθρωποι σαν κι αυτόν είναι απαραίτητοι στο ποδόσφαιρό μας, γενικότερα και στις ομάδες της Θεσσαλονίκης, ειδικότερα.

Μόλις έμεινε μόνος του, ο Πέτρος κατάλαβε ξαφνικά πως δεν ήτανε και τόσο σίγουρος πως ξέρει το δρόμο.

Διότι, ο Κωστίκος είτε το θέλουν, είτε όχι, είναι από τους λίγους (δυστυχώς) που αντιλαμβάνονται ότι το ποδόσφαιρο κάθε χρόνο αλλάζει.

Τα γαλάζια λαμπιόνια της συσκότισης πάνω στους στύλους φέγγουνε μονάχα για να μην κουτουλήσεις. Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ του ΠΑΟΚ λοιπόν, μίλησε σε αθλητική εφημερίδα και είπε πράγματα σωστά, πλήρως εναρμονισμένα στη σύγχρονη ποδοσφαιρική εποχή. Οι δρόμοι όμως μένουνε το ίδιο σκοτεινοί και άγνωροι. Όπως η απάντησή του στο ενδεχόμενο παραχώρησης του Σαλπιγγίδη, εφόσον ο ΠΑΟΚ δεχθεί συμφέρουσα οικονομική πρόταση. Ο Πέτρος δεν θέλει να φοβάται. "Στο ποδόσφαιρο πρέπει να αγοράζεις και να πουλάς. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ. Η Γιουβέντους έδωσε τον Ζιντάν. Κι ας χτυπάει η καρδιά, ντουκ ντουκ, σαν τα άρβυλα του Ιταλού στο πεζοδρόμιο. Η Άρσεναλ πούλησε τον Βιεϊρά. Θα 'ναι γιατί περπατούσε γρήγορα και λαχάνιασε. Το θέμα είναι ότι κάθε ποδοσφαιριστής έχει την τιμή του" είπε. Τα χέρια του είναι ξυλιασμένα και τα χώνει κάτω από το πουλόβερ του. Σωστά… Το ίδιο και τα γόνατά του.

ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ του σύγχρονου ποδοσφαίρου, πρωτίστως και μετά ως τεχνικός του ΠΑΟΚ, ανέλυσε και δικαιολόγησε την περιβόητη πλέον κίνηση του Σαλπιγγίδη να ζητήσει από τους οπαδούς να σιωπήσουν.

Κάθε τόσο βγάζει ένα χέρι και τρίβει μια το ένα γόνατο, μια το άλλο.

"Όσοι έχουν παίξει μπάλα, ξέρουν, η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη…

Όχι, δε φοβάται.

Δεν μπορείς λοιπόν να κρίνεις έναν άνθρωπο αν έκανε σωστό ή λάθος, όταν διαθέτει έναν συγκεκριμένο ψυχισμό εκείνες τις στιγμές".

Τι να φοβηθεί;

Πολύ σωστά…

Ποιος θα πειράξει ένα κακόμοιρο αγόρι που έχασε το δρόμο…

ΚΑΠΟΥ όμως, έκανε ένα σωστό… λάθος.

Στην ουρά που στεκότανε για το ψωμί, λέγανε κάτι γυναίκες πως ένας Γερμανός έσπασε το χέρι ενός αγοριού, γιατί είχε κλέψει ένα καρβέλι.

Σωστό να μιλάς για πλάνο πενταετίας, στο τέλος του οποίου θα μπορείς να διεκδικείς πρωτάθλημα.

Το 'πιασε έτσι με τα δυο του χέρια, σαν να 'τανε σανίδι, το χτύπησε πάνω στο γόνατό του και, κρακ, το τσάκισε στα δυο…

Λάθος όμως, να ζητάς έτσι εμμέσως υπομονή και να περιμένεις από τους άλλους να αντέξουν.

Ο Πέτρος δεν έχει κλέψει τίποτα.

Διότι δύσκολα θα το αντέξει πρώτα ο ΠΑΟΚ, όταν ο ίδιος ομολογεί πως δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα.

Όσο θηρία κι αν είναι οι Γερμανοί, δεν μπορούνε στα καλά καθούμενα να σπάνε χέρια…

Πώς λοιπόν θα αντέξει να πει "όχι" σε συμφέρουσες προτάσεις, πώς θα αντέξει όταν και ο πελάτης κάνει το δικό του πλάνο πενταετίας κι αποφασίσει να βρεθεί δίπλα σου όταν ανεβάσεις τις φιλοδοξίες σου;

Έστριψε ένα δρόμο… δεύτερο… τρίτο.

ΚΑΙ ΔΕΝ θα 'χει άδικο, όταν τόσα χρόνια περιμένει ένα πρωτάθλημα, έστω μία δεύτερη θέση για μία συμμετοχή στο Τσάμπιονς λιγκ.

Βράδυ είχε να βγει από πριν να μπουν οι Γερμανοί στην Αθήνα.

Αυτόν τον πελάτη δεν μπορείς να κατηγορήσεις για έλλειψη υπομονής.

Τώρα όμως αυτή δεν ήτανε η Αθήνα.

Μετά από τόσα χρόνια η υπομονή βγάζει το μανδύα της αρετής και συστήνεται ως απελπισία.

Ήτανε μια ξένη πολιτεία, με σκοτεινά κι αλλόκοτα σπίτια. Κι αυτός ήτανε ένα παράξενο ανθρωπάκι, που […] ΠΡΕΠΕΙ να μη φοβάται, να περπατάει στο μισοσκόταδο και να σφυρίζει. Δοκίμασε, μα δε βγαίνει ήχος… Είναι γιατί κρυώνει. […]

Γύρισε απότομα το κεφάλι του και κοίταξε την ταμπέλα ενός μαγαζιού που μόλις και τη φώτιζε ένα μπλε λαμπιόνι. "ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟΝ Ο ΚΡΙΝΟΣ." Τότε ο Πέτρος φοβήθηκε για καλά, γιατί κατάλαβε πως είχε πάρει τελείως αντίθετο δρόμο και βρέθηκε στην Ομόνοια. Το ζαχαροπλαστείο "Ο Κρίνος" το 'ξερε απέξω κι ανακατωτά. Πριν τον πόλεμο τον έφερνε ο μπαμπάς, πολλές φορές, τις Κυριακές το απομεσήμερο κι έτρωγε λουκουμάδες. Ζεστούς με πολύ μέλι. Τα γλυκά χαλάνε τα δόντια. Ποιος βλάκας το 'χει πει αυτό; Τώρα χαλάνε τα δόντια. Μαυρίζουνε ένα ένα και σαπίζουν. "Ο Κρίνος" δεν πουλάει πια γλυκά. Πάνω στο τζάμι της βιτρίνας είναι κολλημένο ένα χαρτί, που γράφει με τεράστια γράμματα: ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ ΣΙΔΕΡΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ ΝΗΜΑΤΑ.

Άλκη Ζέη, Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, εκδ. Κέδρος, 1974