Παράλληλη Αναζήτηση

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ο Σταύρος Παναγιωτάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1963, όμως έχει "πολιτογραφηθεί" Θεσσαλονικιός, αφού από μικρή ηλικία ζει στη Νύμφη του Θερμαϊκού.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

Ακούω και μιλώ

Το 1984 ξεκίνησε τις σπουδές ζωγραφικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου, ενώ ταυτόχρονα παρακολούθησε τα εργαστήρια λιθογραφίας και τσιγκογραφίας.

Ένας πολυγραφότατος "Αθάνατος"

1. Αντικαταστήστε με δικά σας παραδείγματα από τη σχολική ζωή το συμπλήρωμα που είναι με έντονους χαρακτήρες: Είχε δασκάλους τους Τζέραρντ Μπέργκμαν, στο εργαστήρι του οποίου παρακολούθησε τις σπουδές χαρακτικής και Σινκίσι Τανζίρι "με τον οποίο περισσότερο συζητούσαμε και είχε μια πολύ καλή άποψη γι' αυτά που έβλεπε από μένα, βοηθώντας με έτσι στην εξέλιξη της δουλειάς μου".

Παραγωγικός μέχρι το τέλος ήταν ο ακαδημαϊκός, συγγραφέας και διπλωμάτης Άγγελος Βλάχος, που πέθανε το Σάββατο σε ηλικία 87 ετών

(Ο καθηγητής) έφερνε δίσκους. Στην καλλιτεχνική του διαδρομή ο πρώτος σταθμός υπήρξε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση με έργα του Αμερικανοολλανδού Βίλχελμ Ντεκούνιν:

Χ.Π.

Διαπιστώσαμε πως μόνο το χειροκρότημά μας είχαν ακούσει. (κείμ. 2) "Η ευρηματικότητα και το εύρος των έργων που είχε φτιάξει ήταν σημαντικό για μένα".

Πολύγλωσσος, κοσμοπολίτης, γεμάτος χιούμορ, ο ακαδημαϊκός Άγγελος Βλάχος ήταν ένας άνθρωπος με ευρύτητα πνεύματος, που δεν έχασε ποτέ τον νεανικό του δυναμισμό

2. Βρείτε τα συμπληρώματα των παρακάτω ρημάτων.

Πώς αντιλαμβάνεσαι τη λειτουργία της τέχνης;

Στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" άφησε την τελευταία του πνοή ο Άγγελος Βλάχος, σε ηλικία 87 ετών.

α. Και δεν κάνετε μάθημα; (κείμ. 2)

"Η τέχνη είναι επικοινωνία αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνει ταμπού ότι έχουμε επικοινωνία άρα έχουμε τέχνη. Τα χρόνια αναπνευστικά του προβλήματα τον οδήγησαν τον τελευταίο μήνα στην εντατική, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος.

β. Τους εξηγήσαμε και μας κοίταζαν κατάπληκτοι. (κείμ. 2)

Το ζητούμενο είναι να αρχίσει να προκαλεί ορισμένα πράγματα.

Παρ' όλα αυτά, ο Άγγελος Βλάχος, ακαδημαϊκός, διπλωμάτης, πεζογράφος, υπήρξε μέχρι το φινάλε της ζωής του ένας ζωντανός άνθρωπος και ένας δραστήριος συγγραφέας.

γ. Ζήτησε από τον Αριστείδη να γράψει το όνομά του. (κείμ. 1)

Σκοπός της είναι η πρόκληση".

Είναι χαρακτηριστικό ότι το τελευταίο του βιβλίο, "Αποφοίτηση 1974" (Ωκεανίδα), που είναι μια μαρτυρία για το τέλος της πολιτικής και διπλωματικής του καριέρας (το διάστημα που χρημάτισε γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών και διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Κωνσταντίνου Καραμανλή) το έγραψε σε ηλικία 85 ετών.

δ. Έκαμνε προβολές, για να μας δείξει τόπους, φορεσιές, σπίτια. (κείμ. 2)

Κι ο καλλιτέχνης πώς φτάνει στη δημιουργία του έργου του;

Και δεν ήταν το μόνο.

ε. Μας έφερνε από το σπίτι του βιβλία. (κείμ. 2)

"Υπάρχουν τόσα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας κι εμείς είμαστε ένα μόριο μέσα σ' αυτό το γίγνεσθαι.

Στις αρχές του 2000 κυκλοφόρησε, πάλι από την Ωκεανίδα, το τελευταίο του ιστορικό μυθιστόρημα, "Βίος και Πολιτεία του Ανδρέα Ρουσάνου", ενώ το 1999 είχε ήδη κυκλοφορήσει από τον ίδιο εκδοτικό οίκο "Το Δωδεκάθεο", όπου έπειτα από μελέτη αρχαίων κειμένων συγκέντρωσε τις κύριες εκδοχές για τη ζωή των 12 θεών.

Ο καλλιτέχνης αντιλαμβάνεται, λειτουργεί, εντρυφεί σ' αυτό που συμβαίνει και δημιουργεί, βγάζοντας πλέον τη δική του εντύπωση για τα πράγματα". Η καριέρα του ξεκίνησε από το Διπλωματικό Σώμα.

Έχει στο ενεργητικό του έξι ατομικές εκθέσεις στις αίθουσες τέχνης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης κι έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από είκοσι ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, στο Βερολίνο, στη Βόννη, στην Ιαπωνία και στη Γαλλία.

Υπηρέτησε ως διπλωμάτης στο προξενείο της Κωνσταντινούπολης, στην πρεσβεία της Άγκυρας και της Ρώμης, υπήρξε γενικός πρόξενος στα Ιεροσόλυμα και τη Λευκωσία, αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη Γενεύη. Το 1963 διετέλεσε υφυπουργός Προεδρίας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πιπινέλη. Στη συνέχεια, διορίστηκε πρέσβης της Ελλάδας στη Μόσχα και, τέλος, διετέλεσε γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, θέση από την οποία παραιτήθηκε λίγο πριν από την κατάρρευση της απριλιανής δικτατορίας. Κατά τη μεταπολίτευση υπήρξε υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ (1974) στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας και για ένα μικρό διάστημα έγινε διευθυντής της ΕΡΤ. Το 1985 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Στα Γράμματα μπήκε το 1945 με ένα πολεμικό χρονικό, προσωπικές του αναμνήσεις από το αλβανικό μέτωπο γραμμένες με ημερολογιακή σειρά. Μετά το 1945 στρέφεται προς το ιστορικό αφήγημα. Σε πολλά από τα μετέπειτα βιβλία του θα αναβιώσει ιστορικές εποχές μέσα από γνωστές προσωπικότητες, όπως ο Περικλής, ο Ξέρξης, ο Αλκιβιάδης, ο Ιησούς Χρηστός, οι αυτοκράτορες Κομνηνοί. Το βιβλίο που θα τον κάνει ευρύτερα γνωστό το έγραψε το 1954 - "Ο Κύριός μου ο Αλκιβιάδης", Εστία - και τιμήθηκε με το διακεκριμένο (για την εποχή του) Βραβείο των Δώδεκα.

Λιτή γραφή και διαύγεια πνεύματος. Αυτά είναι τα δύο σημαντικά χαρακτηριστικά που βρίσκει κανείς σε όλα του τα βιβλία, τα μυθιστορήματά του, τις νουβέλες του, τις προσωπικές του μαρτυρίες, τις μεταφράσεις του. Πολύγλωσσος, κοσμοπολίτης, γεμάτος χιούμορ, ένας άνθρωπος με ευρύτητα πνεύματος που δεν έχασε ποτέ τον νεανικό του δυναμισμό και την όρεξη να ζει στο παρόν. Από τους τίτλους και μόνο των βιβλίων του καταλαβαίνει κανείς την ευρύτατη γκάμα των ενδιαφερόντων του: μετέφρασε Ηρόδοτο, Θουκυδίδη, Αισχύλο, το Ευαγγέλιο (στα νέα ελληνικά), Καβάφη στα γαλλικά (εργασία για την οποία τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο της Γαλλικής Ακαδημίας), Καμί στα ελληνικά. Έγραψε πολλά ιστορικά μυθιστορήματα, οδοιπορικά από την πολύχρονη καριέρα του στο Διπλωματικό Σώμα (όπως το εξάτομο "Μια φορά κι έναν καιρό ένας Διπλωμάτης"), διηγήματα, δοκίμια, ιστορικά αφηγήματα.

Η κηδεία του γίνεται σήμερα στις 2 το μεσημέρι στο Α' Νεκροταφείο.