ΠΕΙΝΩ

ΑΡΝΟΛΝΤ ΣΒΑΡΤΣΕΝΕΓΚΕΡ

4η ενότητα ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ…

"Είναι περισσότεροι πια, πολύ περισσότεροι, αφού η ανέχεια δεν είναι μια αδιάφορη είδηση που μας έρχεται από κάποιον μακρινό, άγνωστο κόσμο.

Πρόσωπα

Σ' αυτή την ενότητα: Έξω από εκκλησίες και νεκροταφεία, σε σταθμούς και τρένα, σε πολυσύχναστα πεζοδρόμια, στα γήπεδα, στις λαϊκές.

Μια εφιαλτική προοπτική

Θα διαβάσουμε και θα συζητήσουμε για το σχολείο στο παρελθόν και στο μέλλον.

Ο καθένας έχει μιαν ιστορία να πει, με την ελπίδα πως θα συναντήσει πρόθυμη ακοή και η αλήθεια είναι ότι τα χέρια, θαρρείς και κινούνται μόνα τους, με τον κώδικα δηλαδή των αυθόρμητων αισθημάτων, ανοίγουν πολύ πιο εύκολα απ' ό,τι θα επιθυμούσε ο καχύποπτος νους που βλέπει παντού πλεκτάνη και ψεύδος.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Θα αναγνωρίσουμε τις διαθέσεις του ρήματος.

Ίδιες οι ιστορίες τους -ερημιά, ορφάνια, ξενιτιά-, αλλά η αφήγηση ποικίλλει.

Η παρουσία του Μπους Τζούνιορ στον Λευκό Οίκο σίγουρα δεν ευνοεί την ειρήνη στον κόσμο. Φαντάζεστε όμως να ήταν στη θέση του ο Εξολοθρευτής αυτοπροσώπως;

Θα κατανοήσουμε το ρόλο του αντικειμένου σε μια πρόταση και θα γνωρίσουμε τις διάφορες μορφές του.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιμένουν στην κυριολεξία της φανερωμένης πληγής: ποιες λέξεις εκλιπάρησης να προσθέσεις σ' ένα κομμένο χέρι, σ' ένα πόδι που μπορεί να χάθηκε στον πόλεμο ή σε κάποιο τροχαίο.

Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Δηλώνει αποφασισμένος να ασχοληθεί με την πολιτική

Θα δούμε πώς οργανώνεται και αποκτά συνοχή ένα ευρύτερο κείμενο.

Άλλοι αφήνουν την ηλικία τους να μιλήσει, να υπάρξει μόνη της ως αδιάσειστο επιχείρημα, είναι οι γέροντες και οι γερόντισσες, αλλά και τα πιτσιρίκια, σχεδόν νήπια, πρόωρα γερασμένα κι αυτά, που εκθέτουν αντί άλλου πειστηρίου ανέχειας, το μέλλον τους που βιάστηκε να ξημερωθεί σκοτεινό.

Η προοπτική αυτή δεν είναι προϊόν φαντασίας.

ένθετο "ΤΟ ΒΗΜΑ/ΙΣΤΟΡΙΑ", εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 2003

(…) Το πιο στεγνό -αλλά ίσως και το πιο σπαρακτικό, το πιο εκκωφαντικό- αίτημα συνδρομής το είχε κρεμασμένο προ ημερών στο λαιμό του στη Σταδίου (δίπλα του οι ουρές περίμεναν να απολαύσουν τον "Τιτανικό") ένας άνθρωπος κοντά σαράντα ετών:

Ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ ανακοίνωσε τελευταία πως είναι αποφασισμένος να ασχοληθεί με την πολιτική και να θέσει υποψηφιότητα για τη θέση του κυβερνήτη της Καλιφόρνιας.

"Πεινώ".

Όταν είχε κάνει μια παρόμοια δήλωση ο Ρόναλντ Ρήγκαν, προκάλεσε καγχασμούς από τη μια άκρη της χώρας ώς την άλλη.

Τίποτε άλλο.

Αλλά στη συνέχεια εξελέγη όχι μόνο κυβερνήτης, αλλά και πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Καμία αφήγηση και καμία εξήγηση.

Έτσι τώρα κανείς δεν γελάει με τον φουσκωμένο Άρνι.

Ένα ρήμα σχεδόν απτό, που δεν μπορείς να το αντιπαρέλθεις, εύκολα, γιατί ακούγεται ήδη σαν σήμα ότι οδεύουμε προς άλλες εποχές, προς κάποια πραγματικότητα που μέχρι λίγο πριν πιστεύαμε πως δεν θα διαβεί τα σύνορά μας".

Θα πρέπει βέβαια να αλλάξει το σύνταγμα ώστε να μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος ένας μετανάστης, αλλά αυτό είναι κάτι που συζητείται από καιρό στη χώρα. Κυβερνήτης Σβαρτσενέγκερ; Η προοπτική προκαλεί πανικό μάλλον, παρά γέλια.

Ο Άρνι γεννήθηκε στο Ταλ της Αυστρίας, ο ένας από τους δύο γιους του αστυνομικού του χωριού, ο οποίος ήταν και ένας από το μόλις 11% των Αυστριακών που έγιναν μέλη του Ναζιστικού Κόμματος. Ήταν ο μικρόσωμος από τα δύο αδέλφια, αλλά στα 15 του βρισκόταν ήδη στον δρόμο για να γίνει ο νεώτερος Μίστερ Υφήλιος που αναδείχθηκε ποτέ. Αλλά γιατί μπορεί να ήθελε κάτι τέτοιο; Όπως είχε εξηγήσει ο ίδιος στις αρχές της δεκαετίας του 1980, στόχος του ήταν να δει τους αντιπάλους του «να παθαίνουν παράκρουση και διάρροια και να δουν την καριέρα τους να καταστρέφεται σε δύο δευτερόλεπτα».

Τα… ευγενικά αυτά αισθήματα ουδέποτε τον εγκατέλειψαν. Συνεργάτες του αφηγούνται επεισόδια στα οποία εξευτέλιζε συνεργάτιδές του με τρόπους αντάξιους ενός κρετίνου (σε μια περίπτωση έχωσε τα χέρια του στην μπλούζα μιας ανυποψίαστης 40χρονης εργαζόμενης και έβγαλε το στήθος της σε κοινή θέα για… πλάκα). Αλλά με τον γάμο του με τη Μαρία Σράιβερ, η οποία είναι ανεψιά του JFK, απέκτησε κοινωνική και… διακομματική αποδοχή, ως μέλος πλέον της διασημότερης οικογένειας του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Και επιπλέον μιλάνε στο ίδιο μήκος κύματος. «Ξέρετε, με βλέπουν πλούσια, ωραία και παντρεμένη με τον Άρνολντ και δεν καταλαβαίνουν πόσο βασανίζομαι κάθε μέρα από ερωτήματα όπως πώς θα φάω πέντε τηγανίτες χωρίς να πάρω τέσσερα κιλά, αν θα πάω το Σαββατοκύριακο να δω τους γονείς μου ή θα πάω να δω τον Άρνολντ. Περνάω πολύ δύσκολα»!

Το παρήγορο είναι πως ο Άρνι έχει ακόμη μερικές ταινίες να κάνει πριν αφήσει το Χόλιγουντ για την πολιτική. Παρήγορο, βέβαια, είναι τρόπος του λέγειν. Φέτος θα προβληθεί ο «Εξολοθρευτής 3», με σενάριο τόσο απαράδεκτο ώστε αρνήθηκαν να συμμετάσχουν τόσο η Λίντα Χάμιλτον όσο και ο σκηνοθέτης του πρώτου «Εξολοθρευτή», ο Τζέιμς Κάμερον.