Η παραοικονομία και η Εγνατία Οδός Διαστάσεις

Διαβάζω και γράφω

Για την παραοικονομία και τις κοινωνικές επιπτώσεις της πρόκειται να μιλήσει ο πρώην υπουργός και καθηγητής της Νομικής στο ΑΠΘ, Ιωάννης Κουκιάδης, την ερχόμενη Πέμπτη, 18 Φεβρουαρίου, στην αίθουσα "Αμφιτρύων" του ξενοδοχείου "Μακεδονία Παλλάς".

God bless Αmerica

Στα σύνθετα της δραστηριότητας 1 (Ακούω και μιλώ) της ίδιας υποενότητας κατάκαρδα, στομαχόπονος, μεγαλούπολη, ξαναβρίσκω γράψτε τα δύο συνθετικά τους. Η ομιλία θα αρχίσει στις 9 το βράδυ.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

α΄ συνθετικό β' συνθετικό ………………………………………………………………………………………………………………………………….. Την Πέμπτη, 25 Φεβρουαρίου, στην ίδια αίθουσα και με την ίδια ώρα έναρξης, ο πρόεδρος της "Εγνατία Οδός Α.Ε.", καθηγητής Δημήτρης Φατούρος, θα μιλήσει για το έργο της Εγνατίας Οδού.

Καθώς το Κολούμπια ετοιμαζόταν για την προσγείωση, ο αστροναύτης Ντέηβιντ Μπράουν αστειεύτηκε με τον πύργο ελέγχου: «Είμαστε αλήθεια υποχρεωμένοι να επιστρέψουμε;». Όχι, δεν ήταν υποχρεωμένοι.

- Σχηματίστε νέες σύνθετες λέξεις, χρησιμοποιώντας το ένα από τα δύο συνθετικά καθεμίας και αλλάζοντας το άλλο συνθετικό, π.χ. στομαχ-ό-πονος - κοιλ-ό-πονος. Πρόκειται για ομιλίες που οργανώνει ο Ροταριανός Όμιλος ανατολικής Θεσσαλονίκης.

Πόλεμος! Ιράκ! Πετρέλαιο! (του Μάλκολμ Έβανς, από τη «Νιου Ζήλαντ Χέραλντ»)

Οι αστροναύτες έχουν διάφορες προλήψεις. Οι κοσμοναύτες του διαστημικού κέντρου του Πλεσέτσκ, στη Βόρεια Ρωσία, συνηθίζουν σε κάθε απογείωση να γράφουν στην πάχνη που δημιουργείται στο τοίχωμα του πυραύλου το όνομα μιας μυστηριώδους γυναίκας: Τάνια. Οι αστροναύτες του Μπαϊκονούρ, στο Καζαχστάν, σταματούν πάντα το αυτοκίνητο που τους πηγαίνει στον διαστημικό σταθμό, κατεβαίνουν και κατουρούν σε μια ρόδα. Όλοι όσοι μετέχουν στις αποστολές από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ, πάλι, χρησιμοποιούν στην εκπαίδευση και στην πτήση το ίδιο ρολόι, ενώ την παραμονή της απογείωσης παρακολουθούν όλοι μαζί την ίδια ταινία: «Ο λευκός ήλιος της ερήμου». Οι τελετουργίες αυτές ξορκίζουν τον φόβο της διαστημικής πτήσης, έναν φόβο που υπάρχει πάντα, όσο κι αν προοδεύει η τεχνολογία, όσο μεγάλη κι αν είναι η αυτοπεποίθηση του αστροναύτη, όσο «σίγουρη» κι αν είναι μια αποστολή.

Στη συγκεκριμένη πτήση υπήρχε ένας επιπλέον λόγος ανησυχίας: ο ένας από τους αστροναύτες ήταν Ισραηλινός, είχε μάλιστα λάβει μέρος το 1981 στον βομβαρδισμό ενός ιρακινού πυρηνικού εργοστασίου. Τα μέτρα ασφαλείας ήταν αυξημένα. Αλλά το κτύπημα αυτήν τη φορά δεν ήλθε από τους τρομοκράτες, όπως φοβήθηκε αρχικά ο πρόεδρος Μπους, μέχρι να του εξηγήσουν ότι κανείς πύραυλος εδάφους-αέρος δεν μπορεί να πλήξει έναν στόχο που βρίσκεται σε ύψος 63 χιλιομέτρων και κινείται δεκαέξι φορές πιο γρήγορα από τον ήχο. Η νέα τραγωδία που έπληξε την Αμερική οφείλεται σε «τεχνικό λάθος», δηλαδή σε ανθρώπινο λάθος, αφού πρώην τεχνικοί της NASA είχαν προειδοποιήσει επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια ότι αν δεν υπάρξει ένα μορατόριουμ στις αποστολές προκειμένου να αντιμετωπιστούν ορισμένα ζητήματα ασφαλείας, μια καινούργια καταστροφή είναι αναπόφευκτη. Όποια κι αν είναι η αιτία του δυστυχήματος, όμως, η διαπίστωση παραμένει η ίδια: η Αμερική δεν είναι άτρωτη. Η χώρα που κτίζει τα πιο ψηλά κτίρια στον κόσμο, τα βλέπει να καταρρέουν. Η χώρα που θέλει να κατακτήσει το σύμπαν βλέπει ένα διαστημικό της λεωφορείο να γίνεται κομμάτια. Και όλες οι τραγωδίες εκτυλίσσονται «ζωντανά», σε ώρα μεγάλης τηλεθέασης.

Και τώρα; Θα υπάρξει κανένα δίδαγμα, θα γίνει καμιά αυτοκριτική, θα ξανασκεφθεί η υπερδύναμη εκείνη τη (λαϊκίστικη, χωρίς αμφιβολία) φράση του συνταγματάρχη Καντάφι πως «δεν έχει νόημα να αναζητούμε νερό στον Άρη, όταν δεν μπορούμε να το βρούμε στην Αφρική»; Όχι. Η Αμερική δεν σκέπτεται, η Αμερική δεν διδάσκεται, η Αμερική κοιτάζει μόνο προς τα εμπρός, ο πρόεδρος το κατέστησε σαφές, με τους νεκρούς θα ασχοληθεί ο προφήτης Ησαΐας, εμείς θα ετοιμαστούμε για το επόμενο ταξίδι, αλλά στο μεταξύ πρέπει να τελειώσουμε μια άλλη δουλειά, που περιλαμβάνει εκατοντάδες, χιλιάδες πυραύλους, κι εκεί δεν επιτρέπονται ατυχήματα, ο Θεός να ευλογεί την Αμερική.