Η μπάντα του δήμου με τον αρχιμουσικό Λάζαρο Λάμπρου, στην πλατεία της πόλης, τη δεκαετία του '70

Ο νεώτερος άνθρωπος που σκαρφάλωσε στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου έχει την περιπέτεια στο αίμα του

Διαβάζω και γράφω

Η ΜΠΑΝΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

Το Έβερεστ δεν ήταν αρκετό

1. Σχηματίστε τρεις στήλες.

Η ορχήστρα του λαού!

Θα διασχίσει τον Βόρειο Ατλαντικό με ένα φουσκωτό

Στην πρώτη γράψτε τα ρήματα που γράφονται με έντονους χαρακτήρες, στη δεύτερη επισημάνετε το χρόνο τους και στην τρίτη τη χρονική βαθμίδα τους (παρόν, παρελθόν, μέλλον).

Η Φιλαρμονική Ορχήστρα Κατερίνης ιδρύθηκε τη δεκαετία του '30, διαλύθηκε και "ανασυντάχθηκε" πολλές φορές, για να εμφανιστεί και πάλι, σήμερα, σε πλατείες και δρόμους της πόλης

Μπορεί να είναι κατάρα. Μπορεί να είναι ευλογία. Σε κάθε περίπτωση, η ανάγκη να αναζητώ τις ρίζες μου στα περιπετειώδη άκρα της ανθρώπινης εμπειρίας είναι επιτακτική. Πριν από πέντε χρόνια, στόχος ήταν το Έβερεστ. Φέτος, θα είναι ο Βόρειος Ατλαντικός.

α. Το μπουκάλι το κρασί τού χαρίζει ένα βαθύ ύπνο όμοιο με λήθαργο. (κείμ. 5)

Σα να ξαναγεννιέται πάντα από τη στάχτη της η μπάντα του δήμου, που στήθηκε με βασιλικό διάταγμα τη δεκαετία του '30.

Τριάντα ημέρες αναμένεται να διαρκέσει το ταξίδι του Μπέαρ Γκριλς και της ομάδας του στον παγωμένο Βόρειο Ατλαντικό

β. Έχω φανταστεί το μονόλογο. (κείμ. 1)

Διαλύθηκε πολλές φορές στη διάρκεια των χρόνων, για οικονομικούς λόγους, αλλά πάντα κάποιος έβρισκε τρόπο να την αναστήσει, να τη στήσει όρθια, να της δώσει φωνή και να τη βγάλει στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης.

Τον Ιούλιο, θα ηγηθώ της πρώτης ομάδας που αποπειράται ποτέ να διασχίσει τον Βόρειο Ατλαντικό, νότια ακριβώς του Αρκτικού Κύκλου, με ένα μικρό φουσκωτό σκάφος.

γ. Η μαμά χαμογελούσε. (κείμ. 5)

Η πιο πρόσφατη "νεκρανάστασή" της έγινε πριν από τρεις μήνες, όταν εμφανίστηκε στην πλατεία της Κατερίνης για να γεμίσει με δυνατούς ήχους τις καλοκαιρινές αυγουστιάτικες Δευτέρες.

Οι πέντε μας θα ξεκινήσουμε από τη Νέα Σκωτία.

δ. Αυτά τα είπαμε. (κείμ. 5)

Δεκάξι πιτσιρίκια, νεαροί μαθητές και απόφοιτοι του δημοτικού ωδείου Κατερίνης και ο αρχιμουσικός τους, Ανέστης Τοπαλίδης, έπιασαν τις τρομπέτες, τα σαξόφωνα, τα φλάουτα, τα κλαρινέτα, τις μπάσες κιθάρες και τα εμφώνια και μ' ένα πρόγραμμα ελληνικής και ξένης ροκ και τζαζ μουσικής, τραγουδιών του Χιώτη, του Ξαρχάκου, του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη και του Χατζηνάσιου, κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον ενθουσιασμό του κοινού της πλατείας, του ΚΑΠΗ, των ασθενών του Ψυχιατρικού νοσοκομείου Πέτρας, των τουριστών της Κατερινόσκαλας και των επισκεπτών της εμποροπανήγυρης.

Θα κατευθυνθούμε προς τα βόρεια.

ε. Εγώ είχα γαντζωθεί πάνω της. (κείμ. 5)

Η επιστροφή της μπάντας, ήταν πράγματι πανηγυρική, κεφάτη, φασαρτζίδικη, χωρίς πρωτόκολλα και επισημότητες.

Πρώτος στόχος θα είναι το Μπατλ Χάρμπορ.

στ. Θα γίνω καλό παιδί, δε θα χτυπάω τους συμμαθητές μου. (κείμ. 5)

Όπως αρμόζει στην "ορχήστρα του λαού".

Και από εκεί, η διαβόητη Θάλασσα του Λαμπραντόρ - τη γνωρίζετε από τις ταινίες «Η Καταιγίδα» και «Τιτανικός».

Ρήματα - Χρόνος - Χρονική βαθμίδα

Έτσι τουλάχιστον τη χαρακτήρισε ο ενορχηστρωτής των τραγουδιών της, ο μουσικοσυνθέτης, καθηγητής του Δημοτικού Ωδείου Κατερίνης, Μπάμπης Ναβροζίδης, έτσι τη νοιώθουν οι μουσικοί της, έτσι την αισθάνθηκε και το κοινό που τη χειροκρότησε.

Στο απομακρυσμένο Νανορτάλικ της Γροιλανδίας θα ανοίξουμε δρόμο μέσα από τον πάγο προς την Ισλανδία. 2. Σημειώστε δίπλα σε κάθε ρήμα το ποιόν του, δηλ. αν η ενέργειά του γίνεται εξακολουθητικά (μη συνοπτικό) [Ε], για μια στιγμή (συνοπτικό) [Σ] ή αν παρουσιάζει κάτι τελειωμένο (συντελεσμένο) [Τ].

Κι έτσι ακριβώς τη βίωσαν οι παλαίμαχοι μουσικοί της, που σήμερα θυμούνται τις δόξες της, τις λύπες της και τις χαρές της.

Και όταν φτάσουμε στο Ρέικιαβικ, θα ανεφοδιαστούμε με καύσιμα για τελευταία φορά προτού αποτολμήσουμε τα υπόλοιπα 800 μίλια έως το Τζον Ο'Γκρόατς, στη Βόρεια Σκωτία.

3. Στον παραπάνω πίνακα επισημάνετε επίσης ποιοι χρόνοι σχηματίζονται με μια λέξη (μονολεκτικά) [Μ] και ποιοι με δύο ή τρεις (περιφραστικά) [Π].

"Οι απάχηδες των Αθηνών"

Η διαδρομή αυτή έχει επιχειρηθεί άλλη μία φορά, το 1997, από μία βρετανική ομάδα.

4. Μεταφέρετε τα ρήματα που γράφονται με έντονους χαρακτήρες στην οριστική του ίδιου χρόνου.

Στο επιπλάδικο του Σάββα Σαλίφογλου, οι κιτρινισμένες παρτιτούρες των πενήντα χρόνων, δεν προλαβαίνουν να σκονιστούν.

Χρειάστηκε να τους σώσει ένα παγοθραυστικό - τους βρήκαν ζωντανούς, αλλά επικίνδυνα κοντά στην υποθερμία.

- Αλλάζει α) η χρονική βαθμίδα και β) το ποιόν τους;

Στήνονται συχνά στο αναλόγιο, ξεφυλλίζονται τακτικά και δίνουν ήχο και χρώμα στο ακορντεόν του παλαίμαχου μουσικού της μπάντας.

Χρειάζεται θάρρος.

- Να συνεχίσω το δράμα; (κείμ. 1) - ……………………………………………….

"Πω, πω, με γυρίζετε πενήντα χρόνια πίσω"!

Ο διάπλους του Βόρειου Ατλαντικού θα διαρκέσει κανονικά περίπου 30 ημέρες.

- Κοίτα να ηρεμήσεις… (κείμ. 5) - ………………………………………………….

Ο 71χρονος μουσικός δε χρειάστηκε να ζοριστεί πολύ για να θυμηθεί τα περασμένα.

Είναι ένα κλάσμα του χρόνου που αφιερώσαμε στο Έβερεστ, ξέρω ωστόσο ότι θα χρειαστεί να βρούμε νέα αποθέματα θάρρους και πνευματικής ενέργειας και νοιώθω την ίδια νευρικότητα που μού είχε προκαλέσει και το Έβερεστ με τον πολύπλοκο χαρακτήρα του - φιλόξενο και εντούτοις εχθρικό, όμορφο αλλά μερικές φορές άσχημο, αναζωογονητικό αλλά δυνάμει θανατηφόρο.

Την επανίδρυση δηλαδή, το 1953, της Φιλαρμονικής του δήμου, που στελεχώθηκε με Κατερινιώτες μουσικούς, εκπαιδευμένους στις μπάντες του στρατού, τις δόξες της, όταν την έραιναν με τριαντάφυλλα κομμένα από τις αυλές, στις παρελάσεις, τη μαγεία των μουσικών απογευματινών της πλατείας, με το ρεπερτόριο από τις οπερέτες της εποχής "Απάχηδες των Αθηνών", "Το κορίτσι της γειτονιάς" και τα ελαφρά ελληνικά τραγούδια.

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά τα μοιράζεται και η Αρκτική Θάλασσα.

Το 1954, θυμάται, ξαναδιαλύθηκε η μπάντα -"ήρθαν τα ράδια"- και μετά ξαναναστήθηκε και πάλι διαλύθηκε και "φτου απ' την αρχή", γιατί οι μουσικοί είχαν μεράκι και πείσμα.

Μερικές φορές, δυσκολεύομαι να καταλάβω τι ακριβώς με σπρώχνει προς αυτού του είδους τις περιπέτειες.

Αντί μπάντας… ένα χιλιόμετρο πίσσα!

Ναι, θα νιώσω υπερήφανος φέρνοντας πίσω στην Βρετανία μια πρωτιά.

Το 1965, επί θητείας του μακαρίτη δημάρχου, Τάκη Τερζόπουλου, η μπάντα μέτρησε την πολλοστή της διάλυση.

Σε ένα άλλο επίπεδο όμως, έχω μερικές φορές την εντύπωση ότι η παρόρμησή μου καθοδηγείται από βαθύτερα ρεύματα…

Το δημοτικό συμβούλιο συζήτησε και ξανασυζήτησε το κόστος της και αποφάνθηκε ότι με τα χρήματα της συντήρησης της μπάντας, της αποζημίωσης των μουσικών, θα μπορούσε να ασφαλτοστρώσει ένα χιλιόμετρο δρόμου!

Αυτή τη φορά, όμως, έχω ακόμη έναν, τον σημαντικότερο λόγο να επιστρέψω: το πρώτο μου παιδί θα γεννηθεί όσο εγώ θα λείπω.

Προτεραιότητες γνωστές, που δεν κατάφεραν να αντιστραφούν ούτε σήμερα, τριάντα τόσα χρόνια μετά.

Οι μουσικοί μετρούσαν διαφορετικά το κόστος της μπάντας. "Ένας τενεκές λάδι το μήνα", ήταν η οικονομική τους αποζημίωση, αλλά αυτοί συνέχιζαν να παίζουν το τραγούδι "δεν τα φθονώ τα πλούτη, γιατί έχω πλούτη την καλή καρδιά".

Η χούντα, δύο χρόνια μετά, έντυσε τη μπάντα στα… εμβατήρια -διπλές στολές, καπέλα με λοφία, καινούργια όργανα- και την ξανάβγαλε στις παρελάσεις και τις… κηδείες, για να της μείνει για καιρό το παρατσούκλι "η μπάντα των κηδειών". Μαρς, προσευχές, πασχαλιάτικα εμβατήρια και πένθιμα, ήταν το ρεπερτόριο της Φιλαρμονικής ορχήστρας, αλλά ο Σάββας Σαλίφογλου, που έπαιζε αλτικόρνο, τρομπόνι και κρουστά, τραγουδά και ξανατραγουδά οπερέτες και ελαφρά ελληνικά τραγούδια, όταν θέλει να μας θυμίσει τις παλιές εποχές της μπάντας. Και, με περισσή περηφάνια, μας διαβεβαιώνει ότι η Φιλαρμονική του δήμου Κατερίνης "είχε καταφέρει να ξεφτιλίσει, ακόμη και τις στρατιωτικές μπάντες, που είχαν μεγάλη φήμη". Και… "αν με ξανακαλέσουν είμαι έτοιμος να παίξω αλτικόρνο… τα δόντια μου τα έχω όλα"!

Στο δημοτικό ωδείο Κατερίνης, οι πιτσιρικάδες της μπάντας, ετοιμάζονταν για την επόμενη εμφάνισή τους. Τα φασαρτζίδικα όργανά τους μπορεί να ενοχλούσαν στους πάνω ορόφους, τους "κλασικούς", που δε φαίνεται να έχουν τη Φιλαρμονική και σε μεγάλη υπόληψη, αλλά, τα παιδιά της "ορχήστρας του λαού", δε νοιάζονται και τόσο. Με τις γνώσεις τους -"επίπεδο αρμονίας"- και το κέφι τους για επικοινωνία, είναι έτοιμα να ξαναβγούν στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης.

ΒΕΤΑ ΧΑΪΛΑΤΖΙΔΟΥ