ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ

Δ2γ Αιτιολόγηση

Καθιερώνεται, φίλοι αναγνώστες, από σήμερα μέσω της στήλης αυτής μια τακτική κυριακάτικη επικοινωνία μας για θέματα της γλώσσας μας.

Λόγια καναπέ

Κείμενο 9 [Γιατί κάνουμε ράφτινγκ]

Και είναι πολλά τα θέματα αυτά:

ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΟΥΛΗ

Το ράφτινγκ είναι ο ιδανικός τρόπος για να πλησιάσουμε την ομορφιά της φύσης.

Θέματα από την ιστορία της γλώσσας μας, θέματα από τη μορφολογία της, θέματα από το λεξιλόγιό της, θέματα από τη σύνταξή της, που πάει να πει: από το συνταίριασμα των λέξεών της μεταξύ τους και πολλά άλλα.

Λάθος κάνω; Περισσότερο κι από την έκκριση αδρεναλίνης, απ' το πνεύμα ομαδικότητας, το ράφτινγκ μάς προσφέρει πρόσβαση σε υδάτινα τοπία που δεν μπορείς να τα γνωρίσεις με κανέναν άλλο τρόπο.

Ελπίζω (ας το πω σωστότερα: εύχομαι) η επικοινωνία μας αυτή να αποβεί γόνιμη.

Μπορεί. Επιπλέον το ράφτινγκ είναι μια ήπια δραστηριότητα, που μπορούν να τη γευτούν παιδιά και μεγάλοι.

Και είμαι βέβαιος πως θα γίνει έτσι, αν η επικοινωνία μας μετατραπεί (όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα) σε διάλογο - θέλω να πω, αν σε όσα θα προγραμματίζω ο ίδιος για την επικοινωνία μας αυτή, προστεθούν - σύντομα! - και οι δικές σας απορίες - προκλήσεις.

Αλλά εγώ νομίζω πως φταίει. Αρκεί να βρίσκονται σε καλή φυσική κατάσταση, να ξέρουν κολύμπι και φυσικά να σέβονται τη δύναμη του νερού και να ακολουθούν πιστά τις οδηγίες του συνοδού.

Τότε θα μοιράσουμε με αίσθημα δικαιοσύνης τις Κυριακές μας: δύο για τα δικής μου επιλογής θέματα και δύο για τις δικές σας απορίες.

Αν όχι για όλα, φταίει για πολλά.

http://67.18.47.148/com/index/sportfun/text/potamia/kayak/kayak.asp

Για σήμερα λέω να σας διηγηθώ μια ιστορία από τον Ηρόδοτο. Έχει ευθύνη από τη στιγμή που έκανε την εμφάνισή του και στρογγυλοκάθησε στον καναπέ.

περ. Αθηνόραμα, 2004

Στην πραγματικότητα θα προσπαθήσω να σας ξαναπώ σε δικό μας λόγο μια παράγραφο, τη δεύτερη, από το δεύτερο βιβλίο των ιστοριών του. Κάνε πιο πέρα, του λέω. Δεν είναι μόνο τερπνή η διήγηση αυτή, ελπίζω στη συνέχεια να μας φανεί και χρήσιμη. Πιο πέρα δεν κάνει, γιατί αυτή είναι η θέση του, εκεί, και δεν χρειάζεται να κινηθεί κανείς. Ιδού λοιπόν η διήγηση του Ηροδότου: Από τότε που εμφανίστηκε το τηλεκοντρόλ ο πολιτισμός δέχτηκε ένα ηχηρό (α, ηχηρό είναι πάντα) χαστούκι.

"Οι Αιγύπτιοι, προτού ακόμη γίνει βασιλιάς τους ο Ψαμμήτιχος, πίστευαν πως ήταν ο αρχαιότερος λαός του κόσμου. Εκείνες τις μέρες που έπρεπε να σηκωθείς από τη θέση σου για να αλλάξεις κανάλι δεν τις θυμάται πια κανείς. Όταν όμως έγινε βασιλιάς τους ο Ψαμμήτιχος, αυτός θέλησε να μάθει ποιοι υπήρξαν οι πρώτοι άνθρωποι στον κόσμο. Έπρεπε να ξεβολευτείς, να κάνεις δυο - τρία βήματα - με την ευκαιρία, να πας μέχρι την κουζίνα, να πιεις ένα ποτήρι νερό να δροσιστείς -, αλλά προηγουμένως έπρεπε να έχεις κάνει την επιλογή, να έχεις διαλέξει μέσα σου και να έχεις πάρει την απόφαση. Από τότε πια οι Αιγύπτιοι πιστεύουν πως οι Φρύγες είναι στην πραγματικότητα παλιότεροι απ' τους ίδιους - οι ίδιοι είναι απλώς οι αρχαιότεροι απ' όλους ύστερ' απ' τους Φρύγες. Αλλιώς τι σηκώθηκες να κάνεις; Αυτός λοιπόν ο Ψαμμήτιχος, καθώς ψάχνοντας και ρωτώντας δεν κατάφερνε να βρει τρόπο να μάθει ποιοι υπήρξαν οι πρώτοι άνθρωποι στον κόσμο, σκαρφίστηκε το εξής: Το τηλεκοντρόλ τα ισοπέδωσε όλα. Πήρε δύο νεογέννητα μωρά τυχαίων ανθρώπων και τα ΄δωσε σ' έναν τσομπάνη να τα μεγαλώνει ανάμεσα στα κοπάδια του, η διαταγή του ήταν κανένας να μην πει μπροστά τους ούτε μια λέξη, τα παιδιά να μένουν μόνα τους σε μια ερημική καλύβα και ο βοσκός να τους πηγαίνει, στην τακτή ώρα, κατσίκες για το γάλα τους, γενικά να τα φροντίζει για το καθετί, ο λόγος που τα έκανε όλ' αυτά και έδωσε όλες αυτές τις εντολές ο Ψαμμήτιχος ήταν ότι ήθελε ν' ακούσει ποια λέξη θα πρωτόλεγαν τα παιδιά ύστερ' από τις αρχικές δίχως νόημα φωνούλες τους. Μάθαμε πως δεν κοστίζει, δεν κουράζει, δεν βλάπτει. Έτσι κι έγινε. Αν διψάς μόνο θα σηκωθείς να πιεις νερό. Όταν πέρασαν δυο χρόνια και ο βοσκός έκανε όλα όσα είχε διαταγή να κάνει, καθώς άνοιγε μια μέρα την πόρτα να μπει στην καλύβα, τα δυο παιδιά έπεσαν πάνω του κι απλώνοντας τα χέρια τους φώναζαν βεκός.

Έτσι άρχισαν να αλλάζουν όλα πολύ εύκολα.

Την πρώτη φορά που τα' άκουσε ο βοσκός δεν πολυέδωσε σημασία, καθώς όμως πήγαινε συχνά και τα φρόντιζε κι αυτά έλεγαν και ξανάλεγαν την ίδια λέξη, τότε πια τα είπε όλα στον αφέντη του κι εκείνος τον διέταξε να του τα πάει μπροστά του.

Κανάλια, ιδέες και άνθρωποι.

Όταν τα άκουσε κι ο ίδιος ο Ψαμμήτιχος, ζήτησε να μάθει ποιοι άνθρωποι και για ποιο πράγμα έχουν στη γλώσσα τους τη λέξη βεκός κι έμαθε πως έτσι λένε το ψωμί οι Φρύγες.

Σινιέ αριστεροί και ιδεαλιστές στη μάχη του νέου αποκτήματος.

Ζυγίζοντας λοιπόν μ' αυτόν τον τρόπο τα πράγματα οι Αιγύπτιοι παραδέχτηκαν πως οι Φρύγες είναι αρχαιότεροί τους".

Το πρωί υπερασπιστές των αδυνάτων, το βράδυ στο τραπέζι των ισχυρών. Ως εδώ για σήμερα. Αγωνιστές και το επόμενο λεπτό βολεμένοι. Την άλλη Κυριακή θα βρούμε τη συνέχεια. Μάθαμε εύκολα, γρήγορα και βολικά. Και χωρίς σκέψη. Τι σκέψη τώρα;

Γιατί αν δεν μας αρέσει - τι έγινε; -, ξαναπάς πίσω. Το ποτάμι δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, το κανάλι μπορεί. Έχεις ξεχάσει και τι είδες. Ένας καινούργιος, υπέροχος κόσμος. Αν όχι υπέροχος, πάντα καινούργιος θα είναι.

Κι εγώ αγνοώ πού βρίσκονται κιόλας τα κουμπιά πάνω στη συσκευή. Υπάρχουν; Και γιατί να υπάρχουν; Ποιος χρειάζεται δεύτερη σκέψη; Όταν δεν χρειάζεται καν η πρώτη. Σηκώθηκα από τον καναπέ, πήρα το κοντρόλ, πήγα δίπλα στη συσκευή, το άφησα επάνω της, έκλεισα την τηλεόραση από το κόκκινο κουμπάκι κάτω, αλλά ξέχασα τι ήθελα να πω.