ΔΙΣΚΟΙ ΕΚΤΟΣ "Του Μίκη απόντος"

Δ2 Άλλοι τρόποι ανάπτυξης παραγράφου

1. WIM MERTENS-BEST OF (EROS)

ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΠΕΠΕΛΑΣΗΣ

Δ2α Σύγκριση-Αντίθεση

Μας μάγεψε τη Δευτέρα 30 Μαρτίου, στη συναυλία που έδωσε στην Αποθήκη του Μύλου. Με θλίψη, διαβάζω και βλέπω, όπως και τόσοι άλλοι συμπολίτες μας αυτές τις μέρες, μέσα σε τόσα άλλα, να σύρεται στις στήλες των εφημερίδων και στα ειδησεογραφικά δελτία των ΜΜΕ το όνομα ενός Μεγάλου ΄Ανδρα, ενός υπερήφανου ΄Ελληνα, του θηρίου της ελληνικής μουσικής.

Κείμενο 7 [Αστερίξ]

Ο Mertens μαζί με τον Michael Nyman είναι οι πιο δημοφιλείς Ευρωπαίοι μινιμαλιστές συνθέτες.

Είναι βέβαια ανήμερο θεριό ο Μίκης Θεοδωράκης και φαίνεται αυτό δεν του το συγχωρούν!! Αστερίξ, ο ήρωας αυτών των περιπετειών. Είχαμε την ευκαιρία να δούμε και το Nyman σε συναυλία που είχε δώσει στον ίδιο χώρο μια καλοκαιρινή νύχτα.

Κάποτε, όχι πολύ παλιά, οι μεγάλοι ξένοι επισκέπτες αυτού του τόπου μετά τον Παρθενώνα τρεις ή τέσσερις ανθρώπους ήθελαν να συναντήσουν αν είχαν την μεγάλη τύχη: τον Ανδρέα, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, την Μελίνα και τον Μίκη.

Μικρόσωμος πολεμιστής αλλά παμπόνηρος και με κοφτερό μυαλό, του εμπιστεύονται χωρίς αμφιβολίες όλες τις επικίνδυνες αποστολές, για τις οποίες συνήθως καταστρώνει και το σχέδιο δράσης. Ο Mertens είναι πιο "γλυκός", πιο "τρυφερός" είναι περισσότερο λυρικός και οι 13 συνθέσεις του άλμπουμ είναι το καλύτερο δείγμα της δουλειάς του.

Η Μελίνα είχε, πολύ σωστά, πει κάποτε ότι, ο Πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας.

Ο Αστερίξ αντλεί την υπεράνθρωπη δύναμή του από το μαγικό ζωμό του Δρυΐδη Πανοραμίξ. Το Best of περιέχει το κλασικό πια Struggle for pleasure, το Birds for the mind, τα 4 mains, Maximizing the audience και το καινούριο Horse nature.

Και τα έλεγε αυτά χωρίς υποκρισία, την υποκρισία που αργότερα υπερκάλυψε την πολιτιστική μας τάχα μου πολιτική. Οβελίξ, ο αχώριστος φίλος του Αστερίξ.

Αξίζει!

Και η Μελίνα είχε δίκιο. Μεγάλων σωματικών διαστάσεων, προμηθευτής μενίρ σε ολόκληρη την επικράτεια και μεγάλος εραστής του ψητού αγριογούρουνου!

2. NINO ROTA-MUSIC FOR FILMS (SONY)

Ας μου επιτραπεί να προσθέσω σήμερα, από τη στήλη ετούτη ότι, μια από τις μεγαλύτερες παραγωγικές μονάδες αυτής της βιομηχανίας είναι ο Μίκης Θεοδωράκης. Είναι πάντοτε έτοιμος να ακολουθήσει τον Αστερίξ σε μια νέα περιπέτεια και ας μην καταλαβαίνει πάντοτε τι ακριβώς συμβαίνει, αρκεί να υπάρχουν αγριογούρουνα και τρανοί καυγάδες!

Μία ακόμη συλλογή με κινηματογραφική μουσική του Nino Rota. Αυτά που γράφω είναι βέβαια σ΄όλους γνωστά.

Η δύναμή του είναι ατελείωτη, επειδή είχε βουτήξει στη μαρμίτα με το μαγικό ζωμό, όταν ήταν μικρός.

Αυτή τη φορά όμως, οι συνθέσεις ηχογραφήθηκαν με τη φιλαρμονική ορχήστρα της Σκάλας του Μιλάνο, με διευθυντή ορχήστρα τον Riccardo Muti. Επιμένω, όμως, να το τονίσω, καθώς με λύπη βλέπω για μια ακόμη φορά σε τούτο τον τόπο, θαυμαστά μεγέθη του Πολιτισμού μας, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, να σύρονται με τρόπο αγοραίο έτσι που δεν αρμόζει ούτε στην ιστορία μας, ούτε στην ιστορία του Πολιτισμού μας. R. Goscinny – A. Uderzo, Αστερίξ ο Γαλάτης, μτφρ. Ι. Μαραντέι, εκδ. ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ, 1994 (διασκευή) Το αποτέλεσμα εντυπωσιακό. Δεν θα εξιστορήσω εγώ τι οφείλει ο τόπος σ΄ένα άνθρωπο, καλλιτέχνη, πολιτικό και διανοούμενο όπως ο Μίκης. Ο δίσκος παίζει και ακούμε τη μουσική, που έγραψε το N. Rota για τις ταινίες του Federico Fellini, La dolce vita (΄5p), 8 1/2 (΄62), Prova d' orchestra (΄78), του Luchino Visconti, Rocco e l skoi Fratelli (΄60), Il Gatopardo (΄61) και του Francis Ford Copolla, The Godfather (΄72). Εκείνος ολάκερη τη ζωή του μας έχει αποδείξει με παλικαριά και ντομπροσύνη περισσή πως από τότε που κατάλαβε τον εαυτό του, τον κοινωνικό, τον δημιουργικό, τον πολιτικό, τον ιδεολογικό, ξέρει πολύ καλά τι ο ίδιος οφείλει στον τόπο και το έδωσε και το δίνει αυτό που οφείλει σε κάθε στιγμή μιας μεγαλιώδους πολύχρονης και αγωνιώδους πορείας. Μαγεία!

Ο Μίκης ήταν πάντοτε στη Πρωτοπορία του τόπου, όρισε τον πολιτιστικό μας βίο με γενναιοδωρία, με παράδειγμα, με πάθος.

3. KENNY G-GREATEST HITS (BMG)

΄Ηρθε από τα έγκατα της Ελληνικής Ιστορίας μας και μένει κοντά μας ιχνογραφώντας το μέλλον μας.

Τα άπαντα… ή σχεδόν τα άπαντα του κορυφαίου Αμερικανού σαξοφωνίστα που πρόσφατα μπήκε και στο βιβλίο ρεκόρ των Guiness καθώς έπαιξε για 45 ολόκληρα λεπτά την ίδια νότα στο σαξόφωνό του.

Παράδειγμα προς θαυμασμό και μίμηση.

Στη συλλογή αυτή υπάρχουν οι καλύτερες στιγμές της 15χρονης καριέρας του.

΄Επρεπε να υπάρξει άραγε μια Πολιτιστική Ολυμπιάδα για να αξιολογηθεί ο Μίκης;

Από το Song bird, το Havana στα Every time I close my eyes με τον Babyface, You send me με τον Michael Bolton, All the way, One for my baby με τον Frank Sinatra, Braxton και By the time this night is over με τον Peabo Bryson.

Οι Ολυμπιάδες υπάρχουν ελέω των αθλητών, των αγωνιστών εκείνων που αγωνίζονται για την δημιουργία μέτρου και την υπέρβαση του.

Μεγάλες στιγμές!

Αυτός είναι ο αγώνας του Μίκη και δεν τιμά την Πολιτεία να τον αφήνει έκθετο σε ευτελείς ερωτήσεις και διλήμματα του τύπου "πόσο κόστισε μια παραγωγή του" ή "γιατί τά 'βαλε με άλλους", "πόσο πληρώθηκε και αν πληρώθηκε" και κυρίως "γιατί ο Μίκης και όχι εγώ;".

4. CHICAGO-HEART OF CHICAGO 1967-97 (WARNER)

Φρονώ ότι η τιμή και η αγάπη στο πρόσωπο αυτού του Μεγάλου της ελληνικής Μουσικής και της Τέχνης, που δήλωσε ο υπουργός Πολιτισμού κ. Βενιζέλος, δεν ήταν η υπεράσπιση που άξιζε σ΄αυτόν τον προμαχώνα του Πολιτισμού που ονομάζεται Μίκης Θεοδωράκης.

30 χρόνια τραγούδια με πάνω από 40 εκατομμύρια πωλήσεις, από τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής οι Chicago ξανά στην επικαιρότητα με την πρώτη ολοκληρωμένη συλλογή τους με 13 από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους.

Είναι λάθος, κύριε Βενιζέλε να λέτε ότι ο Μίκης δεν δέχεται την κριτική.

Make me smile, Hard to say I'm sorry, Hard habit to break, Will you still love me, τραγούδια που άντεξαν στο χρόνο, αλλά και δύο νέες συνθέσεις, The only one σε παραγωγή Lenny Kravitz και Here in my heart, όλα στους κτύπους της καρδιάς των Chicago.

Τη λάσπη δεν δέχεται (!) γι΄αυτό ξεκάθαρα κι αντρίκεια αποσύρεται από την Πολιτιστική Ολυμπιάδα.

Ακούστε τους!

Είναι ευθύνη της Πολιτείας να απαντήσει στους κατηγόρους και όχι να περιμένει να οχυρωθεί πίσω από την οργή και την ορμή ενός Μίκη, αποδεχόμενη την παραίτησή του. Η υπουργική φράση "έχει δίκιο που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του" δεν φτάνει. Γιατί τιμάς το σπαθί και σκοτώνεις τις μύγες, ή αλλιώς εσύ είσαι με τη ζούγκλα και το λιοντάρι μένει μόνο του περήφανο και σε εναγώνια αναμονή να δει την πατρίδα να σηκώνεται "λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα".

Οι πολίτες του κόσμου που θα ενδιαφερθούν για την Πολιτιστική Ολυμπιάδα τι απάντηση τάχα μου θα πάρουν από την Ελλάδα για την απουσία του Θεοδωράκη!