• 1) Άνθρακας:
  • να βάλει ξύλα στη φωτιά, κάρβουνα στο καμίνι (Ερωτόκρ. Α´ 1804).
• 2) (Μεταφ.)
  • α) πόθος, πάθος:
    • (Πανώρ. Πρόλ. 66)·
    • τα πολλά κάρβουνα τα αφτούμενα των αμαρτιών μας (Μορεζίν., Κλίνη Σολομ. 397)·
  • β) έγνοια, βάσανο:
    • το κάρβουνό μου στην καρδιά πάντα σου θέλει βράζει (Ερωτόκρ. Γ´ 1244)·
  • γ) φρ. με καίνε κάρβουνα = βασανίζομαι ψυχικά, υποφέρω:
    • (Τζάνε, Κρ. πόλ. 405¹³).

[<ουσ. κάρβων (6. αι., L‑S). Η λ. (‑ον) στο Meursius και σήμ. (‑ο)]