^[22] Αν κάποιος από σας, Αθηναίοι, βλέποντας τον Φίλιππο να τον βοηθά η τύχη, πιστεύει ότι γι' αυτό το λόγο είναι επικίνδυνο να τον πολεμήσει, σκέφτεται ως φρόνιμος άνθρωπος. Γιατί είναι μεγάλη η επιρροή της τύχης, μάλλον είναι το παν σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής. Ωστόσο, εγώ τουλάχιστον, αν κάποιος μου έδινε δυνατότητα επιλογής, θα προτιμούσα την τύχη της πόλης μας παρά την τύχη εκείνου, εφόσον εσείς είστε διατεθειμένοι να κάνετε έστω και κατ' ελάχιστον αυτά που πρέπει. Γιατί βλέπω ότι σε σας υπάρχουν πολύ περισσότεροι λόγοι από ό,τι σ' εκείνον ώστε να έχετε την εύνοια των θεών. ^[23] Αλλά, νομίζω, καθόμαστε χωρίς να κάνουμε τίποτε. Και όταν κάποιος δεν κινείται ο ίδιος, δεν μπορεί να ζητάει από τους φίλους να κάνουν κάτι για λογαριασμό του, πολύ λιγότερο βέβαια από τους θεούς. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που, εκστρατεύοντας ο ίδιος προσωπικά και μοχθώντας και όντας πανταχού παρών, χωρίς να χάνει ευκαιρία ούτε στιγμή, υπερισχύει έναντι ημών, οι οποίοι αναβάλλουμε, βγάζουμε ψηφίσματα και συγκεντρώνουμε κάθε φορά πληροφορίες. Ούτε καν με εκπλήσσει αυτό. Το αντίθετο μάλιστα θα ήταν παράξενο, αν εμείς, χωρίς να κάνουμε τίποτε απ' όσα επιβάλλεται σ' αυτούς που πολεμούν, νικούσαμε αυτόν που κάνει τα πάντα.

^[22] Και αν κάποιος από σας, Αθηναίοι, βλέποντας πως ο Φίλιππος ευτυχεί, τον θεωρεί γι' αυτό φοβερό πολεμικό αντίπαλο, σκέπτεται ως φρόνιμος άνθρωπος· γιατί μεγάλη είναι η δύναμη της τύχης, ή καλύτερα αυτή αποτελεί το παν σε όλα τα ανθρώπινα πράγματα· αλλ' όμως εγώ τουλάχιστον, αν μου έδινε κάποιος το δικαίωμα να διαλέξω, θα προτιμούσα την τύχη της δικής μας πόλεως παρά τη δική του, αν εσείς οι ίδιοι αποφασίσετε να πράξετε, έστω κατ' ελάχιστον, όσα πρέπει· γιατί βλέπω να έχετε εσείς πολύ περισσότερους λόγους για να σας ευνοούν οι θεοί απ' όσους εκείνος. ^[23] Αλλά νομίζω πως εμείς καθόμαστε χωρίς να κάνουμε τίποτα· δεν είναι όμως δυνατόν κάποιος, ενώ ο ίδιος παραμένει αδρανής, ούτε από τους φίλους του να ζητάει να κάμουν κάτι για χάρη του, ούτε πολύ περισσότερο από τους θεούς. Δεν είναι λοιπόν αξιοθαύμαστο αν ο Φίλιππος, εκστρατεύοντας ο ίδιος και κοπιάζοντας και παρακολουθώντας από κοντά τα πάντα και μη χάνοντας ούτε ευκαιρία ούτε εποχή, νικάει εμάς που καθυστερούμε και κατατριβόμαστε σε ψηφοφορίες και όλο ρωτάμε τι γίνεται. Καθόλου δεν εκπλήσσομαι γι' αυτό εγώ· γιατί το αντίθετο θα ήταν περίεργο, αν δηλαδή εμείς, χωρίς να κάνουμε τίποτε απ' όσα ταιριάζουν σε όσους έχουν πόλεμο, νικούσαμε αυτόν που κάνει τα πάντα.

^[22] Αν τώρα, ω άνδρες Αθηναίοι, κανείς από σας, θεωρώντας τον Φίλιππο τυχερό, κρίνει πως είναι επικίνδυνο να τον πολεμήση, σκέπτεται σαν άνθρωπος σώφρων. Η τύχη ασκεί μεγάλη επιρροή ή μάλλον είναι το παν σε όλα τα ανθρώπινα. Όμως εγώ, αν μου δίνονταν να διαλέξω, θα προτιμούσα της δικής μας πόλεως την τύχη από τη δική του, αν θελήσετε, έστω κατ' ελάχιστον, να κάνετε σεις οι ίδιοι αυτά που πρέπει. Διότι θεωρώ πώς έχετε πολύ περισσότερους λόγους να ελπίζετε στην εύνοια των θεών παρά εκείνος.

^[23] Αλλά παρατηρώ πως εμείς καθόμαστε εδώ και δεν κάνομε τίποτα και όταν ο ίδιος αργείς, δεν μπορείς να αξιώσης να κάνουν κάτι για σένα οι φίλοι σου, και ακόμη λιγώτερο οι θεοί. Δεν είναι λοιπόν εκπληκτικό ότι αυτός, που ο ίδιος εκστρατεύει και αγωνίζεται και είναι παντού παρών σε κάθε περίσταση, και δεν χάνει ούτε ευκαιρία, ούτε καμμιά εποχή του έτους, να νίκα εμάς που χασομεράμε, συζητώντας τα νέα και βγάζοντας ψηφίσματα. Διόλου γι' αυτό δεν εκπλήσσομαι. Εκπληκτικό αντιθέτως θα ήταν, αν μη κάνοντας τίποτα από αυτά που αρμόζουν σ' έναν που πολεμάει, νικούσαμε αυτόν που κάνει τα πάντα.