Τώρα, λοιπόν, θα προσπαθήσω να αποδείξω ότι δεν εισηγήθηκε για σας ούτε κατάλληλο ούτε ωφέλιμο νόμο. Νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσετε πως πρέπει ο σωστός νόμος που αποσκοπεί στο συμφέρον των πολλών κατά πρώτον να έχει συνταχθεί με απλό και κατανοητό σε όλους τρόπο, και να μην είναι δυνατόν ο ένας να θεωρεί ότι αφορά το τάδε ζήτημα και ο άλλος το δείνα. Στη συνέχεια πρέπει να είναι εφικτές οι ενέργειες που πρέπει να γίνονται με βάση τον νόμο· γιατί και πάλι αν είναι σωστός, αυτό που προβλέπει όμως δεν είναι εφικτό, τότε λειτουργεί ως ευχή και όχι ως νόμος. Επιπλέον, να μην φαίνεται ότι προσφέρει κάποια ευκολία σε κανέναν από όσους βλάπτουν. Αν, ασφαλώς, κανείς θεωρεί ότι οι ήπιοι νόμοι είναι ένδειξη λαϊκισμού, ας αναλογιστεί για ποιους είναι ήπιοι, και αν βέβαια θέλει να εξετάσει σωστά το ζήτημα, θα ανακαλύψει ότι είναι ήπιοι σε αυτούς που πρόκειται να δικαστούν και όχι σε αυτούς που έχουν καταδικαστεί· γιατί για τους πρώτους δεν είναι φανερό αν κανείς έχει κατηγορηθεί άδικα, ενώ για τους δεύτερους δεν υφίσταται κανένας ισχυρισμός ότι δεν είναι φαύλοι. Από αυτά στα οποία εγώ έχω αναφερθεί διεξοδικά θα φανεί τώρα ότι ο συγκεκριμένος νόμος δεν διαθέτει το παραμικρό, αλλά περιέχει όλα τα αντίθετα ένα προς ένα. Με πολλούς τρόπους, λοιπόν, μπορεί κανείς να το μεταδώσει αυτό, κυρίως όμως με το να διαβάσει τον ίδιο τον νόμο που κατατέθηκε. Γιατί δεν είναι ότι σε κάποια σημεία του στέκει, ενώ ένα άλλο σε κάποια άλλα έχει σφάλματα, αλλά στο σύνολό του από την αρχή, από την πρώτη συλλαβή έως την τελευταία, σκοπεύει εναντίον σας. Πάρε το έγγραφο, και διάβασε τους τον νόμο έως την πρώτη ενότητα· γιατί έτσι θα είναι εύκολο και εγώ να σας πληροφορήσω και εσείς να ενημερωθείτε για όσα λέω.

^[68] Ότι λοιπόν ούτε κατάλληλον νόμον, ούτε συμφέροντα εις σας επρότεινεν, τούτο θα προσπαθήσω τώρα να αποδείξω. Νομίζω λοιπόν ότι όλοι ηθέλετε συμφωνήσει, ότι πρέπει ο ορθώς έχων νόμος και μέλλων να ωφελήση την πόλιν να περιέχη διατάξεις απλάς και κατανοητάς από όλους, και να μη έχη ο μεν είς ταύτην την γνώμην περί αυτού, ο δε άλλος άλλην. Έπειτα πρέπει να είναι δυναταί αι πράξεις τας οποιας ούτος ορίζει· διότι, αν μεν έχη καλώς, ορίζει δε να γίνη κάτι αδύνατον, τότε η επιταγή αυτού είναι ευχή και όχι νόμος. ^[69] Προς τούτοις πρέπει ο νόμος να φαίνεται, ότι δεν δεικνύει ουδεμίαν αδυναμίαν απέναντι των ενόχων. Διότι αν τις νομίζη, ότι είναι δημοκρατικόν να είναι οι νόμοι πράοι, ας εξετάση συγχρόνως εις ποίους εκ τούτων πρέπει να είναι πράοι, και αν θέλη να εξετάζη ορθώς, θα εύρη ότι πρέπει να δεικνύεται πράος προς τους μέλλοντας να δικασθούν, όχι προς εκείνους, οι οποίοι έχουν κριθεί ως ένοχοι· διότι μεταξύ των πρώτων είναι άδηλον, αν θα ευρεθή κάποιος αδίκως κατηγορηθείς, διά δε τους δευτέρους δεν είναι πλέον επιτετραμμένον να ομιλώμεν περί της αθωότητός των. ^[70] Των προτερημάτων τούτων, τα οποία εγώ τώρα εξέθηκα, είναι φανερόν ότι ο νόμος ούτος ουδέν έχει, αλλά τουναντίον όλα τα ελαττώματα. Με πολλούς μεν λοιπόν και άλλους τρόπους δύναται τις να σας πείση περί τούτου, προ πάντων δε εξετάζων διεξοδικώς το κείμενον του νόμου του. Διότι δεν είναι το έν μεν τμήμα αυτού ορθόν, το δε άλλο εσφαλμένον, αλλ' όλος εξ αρχής, από της πρώτης συλλαβής μέχρι της τελευταίας, έχει τεθή προς βλάβην σας. ^[71] Πάρε, γραμματεύ, την έγγραφον καταγγελίαν μου και διάβασε εις το δικαστήριον όλον το πρώτον μέρος του νόμου. Διότι τοιουτοτρόπως, κύριοι δικασταί, και εγώ ευκόλως θα σας διαφωτίσω και σεις θα κατανοήσετε όσα λέγω.