Ένα εγχείρημα του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας για την υποστήριξη της ελληνικής γλώσσας στη διαχρονία της: αρχαία ελληνική, μεσαιωνική ελληνική, νέα ελληνική αλλά και στη συγχρονική της διάσταση.
Στο τρίτο μέρος του διαλόγου αυτού συζητούν ο Καλλικλής και ο Σωκράτης. Ο πρώτος επιχειρηματολόγησε υπέρ του φυσικού δικαίου, το οποίο ταύτισε με το "δίκαιο του ισχυροτέρου" (βλ. και ΠΛ Γοργ 482c–483c ). Ο Σωκράτης, για να του απαντήσει, εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι μιλώντας για τους ισχυρούς ο συνομιλητής του χρησιμοποίησε αδιακρίτως τις λέξεις κρείττονες και βελτίονες , πριν αναγκαστεί να δηλώσει ότι ως τέτοιους θεωρούσε τους φρονιμωτέρους . Ο φιλόσοφος, λοιπόν, υποστήριξε ότι ο γιατρός ή ο υποδηματοποιός ως φρονιμώτεροι από όσους δεν κατέχουν τις συγκεκριμένες γνώσεις θα έπρεπε να θεωρηθούν κρείττονες και βελτίονες , προκαλώντας την αντίδραση του συνομιλητή του.
© 2006 - 2008 Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας | Δικαίωμα Πνευματικής Ιδιοκτησίας | Όροι Χρήσης |