Αν πιστεύεις πως ο τύραννος, επειδή έχει στην κατοχή του περισσότερα αγαθά απ' ό,τι οι ιδιώτες, αντλεί απ' αυτά περισσότερη ευχαρίστηση, μάθε πως ούτε αυτό συμβαίνει, Σιμωνίδη· γιατί όπως ακριβώς οι αθλητές δεν αισθάνονται καμία χαρά όταν αποδεικνύονται καλύτεροι από τους αγύμναστους ιδιώτες, αλλά ενοχλούνται όταν αποδεικνύονται κατώτεροι από τους αντιπάλους τους, έτσι και ο τύραννος δεν νιώθει καμία χαρά όταν δείχνει να έχει περισσότερα από τους ιδιώτες, στεναχωριέται όμως όταν έχει λιγότερα από τους άλλους τυράννους· γιατί τους βλέπει ως ανταγωνιστές του πλούτου του. Ούτε κάτι που επιθυμεί ο τύραννος το πετυχαίνει γρηγορότερα από έναν ιδιώτη∙ διότι ο ιδιώτης επιθυμεί ή σπίτι ή χωράφι ή υπηρέτη· αλλά ο τύραννος επιθυμεί πόλεις ή μεγάλη εδαφική περιοχή ή λιμάνια ή ισχυρές ακροπόλεις, πράγματα πολύ πιο δύσκολα και επικίνδυνα να τα κερδίσει απ' όσο εκείνα που επιθυμούν οι ιδιώτες. Αλλά δεν θα δεις παρά λίγους πολίτες τόσο φτωχούς όσο πολλούς τυράννους. Διότι τα πολλά και τα λίγα δεν κρίνονται από τον αριθμό, αλλά από τη χρήση που τους γίνεται. Συνεπώς, αυτά που ξεπερνούν τα επαρκή είναι πολλά· και εκείνα που είναι κάτω από τα επαρκή είναι λίγα. Τα πολλαπλάσια λοιπόν επαρκούν πολύ λιγότερο στον τύραννο για τα απαραίτητα έξοδά του απ' ότι στον ιδιώτη. Γιατί, οι ιδιώτες μπορούν να περικόψουν τα καθημερινά τους έξοδα με όποιον τρόπο θέλουν, ενώ οι τύραννοι δεν μπορούν∙ γιατί οι μεγαλύτερες τους δαπάνες είναι και οι πιο αναγκαίες για την ασφάλεια της ζωής τους· κάθε περικοπή αυτών των δαπανών θεωρείται πραγματική καταστροφή. Έπειτα, εκείνους που μπορούν να έχουν όσα χρειάζονται με δίκαια μέσα, γιατί να τους λυπάται κανείς σαν φτωχούς; Και όσους πάλι αναγκάζονται από τη στέρηση να μηχανευτούν κάτι κακό και άτιμο για να ζήσουν, πώς να μην τους αποκαλέσει κανείς, δίκαια, άθλιους και φτωχούς; Οι τύραννοι, τώρα, αναγκάζονται πολύ συχνά να ληστεύουν άδικα τα ιερά και τους ανθρώπους, γιατί πάντοτε χρειάζονται χρήματα για τις απαραίτητες δαπάνες τους. Γιατί, σαν να ζουν διαρκώς σε κατάσταση πολέμου, είναι αναγκασμένοι να συντηρούν στράτευμα ή να καταστραφούν.

Αν πιστεύεις πως ο τύραννος, επειδή διαθέτει περισσότερα αγαθά από τους απλούς πολίτες, ευφραίνεται και περισσότερο, μάθε πως κι αυτό δεν είναι σωστό, Σιμωνίδη. Όπως ακριβώς οι αθλητές δεν αισθάνονται ευχαρίστηση νικώντας ανίδεους απλούς πολίτες και στενοχωρούνται, αντίθετα, όταν φανούν κατώτεροι από τους αντιπάλους τους, έτσι και ο τύραννος δεν ευφραίνεται, όταν δείχνει να διαθέτει περισσότερα από τους απλούς πολίτες. Όταν επίσης έχει λιγώτερα από τους άλλους τυράννους λυπάται, γιατί τους θεωρεί ως ανταγωνιστές του πλούτου του. Ούτε αποκτά ο τύραννος ταχύτερα από τον απλό πολίτη αυτό που επιθυμεί. Ο απλός πολίτης επιθυμεί ή σπίτι, ή χωράφι ή υπηρέτη, ενώ ο τύραννος επιθυμεί πολιτείες, ή χώρα μεγάλη, ή λιμάνια ή οχυρές ακροπόλεις, πράγματα που είναι κατά πολύ δυσκολότερα και πιο επικίνδυνα να τα κατακτήσει, από εκείνα που επιθυμούν οι απλοί πολίτες. Αλλά και φτωχούς θα βρεις, όχι τόσο λίγους από τους απλούς πολίτες, όσο πολλούς από τους τυράννους. Δεν βαραίνουν ούτε ο αριθμός, ούτε τα πολλά, ούτε τα αρκετά, αλλά οι ανάγκες αποτελούν τη βάση. Πολλά, επομένως, είναι εκείνα που ξεπερνούν τα απαραίτητα και λίγα εκείνα που υπολείπονται απ' αυτά. Στον τύραννο, λοιπόν, αυτά τα πολλαπλάσια, είναι ανεπαρκή για τις αναγκαίες δαπάνες του, παρά στον απλό πολίτη. Γιατί, οι μεν απλοί άνθρωποι είναι δυνατό να περιορίσουν τις δαπάνες τους στις καθημερινές τους ανάγκες όπως αυτοί το θέλουν, οι τύραννοι όμως δεν μπορούν, αφού οι πιο κεφαλαιώδεις δαπάνες τους είναι και οι πιο αναγκαίες για την ασφάλεια της ζωής τους. Κάθε περιορισμός αυτών των δαπανών θεωρείται πραγματικός όλεθρος. Έπειτα, όσοι απ' αυτούς μπορούν να έχουν με δίκαιο τρόπο αυτά που τους χρειάζονται, γιατί να τους λυπάται κανείς σαν φτωχούς; Αυτούς πάλι που αναγκάζονται από την ένδεια να μηχανεύονται κάτι κακό ή αισχρό πώς να μη τους αποκαλεί κανείς δίκαια άθλιους και πένητες; Οι τύραννοι αναγκάζονται, λοιπόν, να διαρπάζουν άδικα πάρα πολλά και από τα ιερά και από τους πολίτες, επειδή συνεχώς χρειάζονται χρήματα για τις αναγκαίες δαπάνες. Πάντοτε, σα να βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, αναγκάζονται να συντηρούν στράτευμα για να μη εξολοθρευτούν.