Θαυμάζω δε πάρα πολύ τον χαρακτήρα του Σίμωνος. Διότι νομίζω ότι δεν είναι χαρακτηριστικόν του ιδίου να αγαπά ή να συκοφαντή, αλλά το μεν πρώτον είναι ίδιον των κάπως απλοϊκών και ανοήτων, το δε δεύτερον των λίαν πανούργων. Θα επεθύμουν δε να μου επιτραπή να δείξω εις σας και από άλλα περιστατικά την πονηρίαν τούτου, ίνα γνωρίζητε καλώς ότι πολύ δικαιότερον θα έπρεπε να εκτεθή εις τον κίνδυνον να τιμωρηθή διά της ποινής του θανάτου παρά να εκθέση τους άλλους εις τον κίνδυνον της εξορίας. Τα μεν άλλα θα αφήσω κατά μέρος, θα σας φέρω δε εις την μνήμην σας μόνον εκείνο, το οποίον αρμόζει να ακούσετε και θα είναι απόδειξις της θρασύτητος και της τόλμης του. Εις την Κόρινθον δηλαδή, επειδή έφθασε κατόπιν από την μάχην προς τους εχθρούς και την εκστρατείαν εις την Κορώνειαν ήλθεν εις ρήξιν με τον ταξίαρχον Λάχην και εκτύπησεν αυτόν· όλοι οι πολίται είχον μετάσχει της εκστρατείας, και μόνος αυτός από όλους τους Αθηναίους, επειδή εθεωρήθη πολύ απείθαρχος και σκληροτράχηλος, εξεβλήθη των τάξεων του στρατού διά κηρύγματος του κήρυκος κατόπιν διαταγής των στρατηγών.

Θα ηδυνάμην να είπω και άλλα περί τούτου, αλλ' επειδή δεν είναι νόμιμον να ομιλώ ενώπιόν σας διά ζητήματα έξω της υποθέσεως, εκείνο μόνον έχετε κατά νουν· ούτοι είναι οι εισελθόντες διά της βίας εις την οικίαν μου, ούτοι είναι εκείνοι που μας κατεδίωξαν, ούτοι είναι εκείνοι που μας έπιασαν και μας έσυρον διά της βίας έξω της οδού. Όλα αυτά σεις ενθυμούμενοι κρίνατε διά της ψήφου σας κατά τρόπον δίκαιον και να μη ανεχθήτε να με ιδήτε αδίκως εκδιωκόμενον εκ της πατρίδος, διά την οποίαν εγώ εξετέθην εις πολλούς κινδύνους, ανέλαβον και εξετέλεσα τόσας λειτουργίας και εις την οποίαν δεν έγινα αιτία κανενός κακού, τουναντίον δε αίτιος πολλών αγαθών, όπως οι πρόγονοί μου. Ώστε δικαίως ήθελον αξιώσει την ευσπλαγχνίαν σας, καθώς και των άλλων συμπολιτών μου, προς εμέ, όχι μόνον αν πάθω κάτι από όσα θέλει ο Σίμων, αλλά και διότι ηναγκάσθην διά τοιούτου είδους ζητήματα να εμπλακώ εις παρομοίαν δίκην.

Απορώ κυρίως για τη συλλογιστική αυτού (του Σίμωνα). Γιατί, μου φαίνεται πως δεν είναι δυνατόν ο ίδιος (άνθρωπος) να αγαπά και να συκοφαντεί, αλλά (νομίζω) πως το ένα (δηλαδή η αγάπη) (είναι χαρακτηριστικό) πάρα πολύ καλοκάγαθων (ανθρώπων), ενώ το άλλο (η συκοφαντία) (είναι χαρακτηριστικό) πάρα πολύ κακούργων ανθρώπων. Θα επιθυμούσα να μου επιτραπεί να αποδείξω την πονηριά του μπροστά σας (ορμώμενος) και από άλλα (περιστατικά), για να γνωρίσετε καλά ότι αυτός πολύ δικαιότερα θα παραπεμπόταν στο δικαστήριο για το αν πρέπει να θανατωθεί παρά θα έφερνε άλλους σε κίνδυνο (να εξοριστούν) από την πατρίδα. Τα άλλα λοιπόν θα τα παραλείψω. Αυτό όμως, που νομίζω πως πρέπει να ακούσετε και που θα είναι η απόδειξη της θρασύτητας και της τόλμης του, θα σας το θυμίσω. Στην Κόρινθο δηλαδή, όταν (ο Σίμωνας) ήρθε καθυστερημένος μετά τη μάχη προς τους εχθρούς και μετά την εκστρατεία στην Κορώνεια, πιάστηκε στα χέρια με τον ταξίαρχο Λάχη και τον χτυπούσε και, αν και συμμετείχαν στην εκστρατεία όλοι οι πολίτες, επειδή φάνηκε ότι είναι πάρα πολύ απείθαρχος και πανούργος, μόνος αυτός από όλους τους Αθηναίους εξορίστηκε με δημόσια προκήρυξη από τους στρατηγούς.

Θα μπορούσα να πω και πολλά άλλα γι' αυτόν αλλά, επειδή δεν είναι νόμιμο να μιλά κανείς μπροστά σας για άσχετα ζητήματα, να σκεφτείτε τα εξής: Αυτοί είναι εκείνοι που βίαια μπήκαν στο σπίτι μας, αυτοί που (μας) κυνήγησαν, αυτοί που με τη βία μάς άρπαζαν από το δρόμο. Αυτά αναλογιζόμενοι, να ψηφίσετε τα δίκαια και να μην επιτρέψετε να εξορισθώ άδικα από την πατρίδα, για την υπεράσπιση της οποίας εγώ έχω διατρέξει προσωπικά πολλούς κινδύνους και είχα συμμετοχή σε πολλές λειτουργίες (έκτακτους φόρους) και δεν έχω γίνει η αιτία κανενός κακού σ' αυτή (την πόλη), ούτε και κανείς από τους προγόνους μου, αλλά αντίθετα γίναμε αίτιοι για πολλές ευεργεσίες. Επομένως, δίκαια θα με λυπηθείτε εσείς και οι άλλοι, όχι μόνο αν τυχόν πάθω κάτι απ' όσα θέλει ο Σίμωνας, αλλά και επειδή αναγκάστηκα από τέτοια περιστατικά να οδηγηθώ σε τέτοιους (δικαστικούς) αγώνες.