Και σε τέτοιο σημείον αναισχυντίας έφθασεν, ώστε και ετοιμάζεται να πολιτευθή (να αναμιχθή εις τα πολιτικά πράγματα του Κράτους), και τώρα αγορεύει και κατακρίνει, και αποδοκιμάζει μερικούς άρχοντας, και εμφανιζόμενος εις την βουλήν τολμά να συμβουλεύη περί θυσιών και περί θρησκευτικών πομπών περί ευχών και μαντείων. Και βέβαια αν πεισθήτε εις τας συμβουλάς τούτου του τόσον ασεβούς, ποίους θεούς φαντάζεσθε πως είναι δυνατόν να ευχαριστήσετε; Διότι μη φαντάζεσθε, κύριοι δικασταί, ότι και οι θεοί θα λησμονήσουν τας πράξεις τούτου, εάν σεις είσθε διατεθειμένοι να τας λησμονήσετε. Κρίνει δε άξιον ουχί ως αδικήσας να ζη σαν ήσυχος πολίτης, αλλά σκέπτεται ωσάν αυτός να ανεκάλυψε τους αδικήσαντας την πόλιν, και παρασκευάζεται να αποκτήση εις την πόλιν μεγαλυτέραν δύναμιν από άλλους (γινόμενος δημαγωγός), ωσάν να μη ηθωώθη υφ' υμών διά την επιείκειάν σας, και διά το ότι δεν είχετε την ευκαιρίαν να ελέγξετε τας αδικίας του, τας οποίας τώρα είναι φανερόν ότι βλάπτει αλλά θα αποδειχθούν τα αδικήματά του και αμέσως θα τιμωρηθή.

Και έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό αναισχυντίας, ώστε προετοιμάζεται να πολιτευθεί και ήδη μιλά δημόσια και κατηγορεί και αποδοκιμάζει μερικούς άρχοντες, δίνει μάλιστα και συμβουλές από τη Βουλή σχετικές με τις θυσίες και τις λιτανείες και τις προσευχές και τις μαντείες. Αν πεισθείτε, βέβαια, σ' αυτόν, ποιους θεούς νομίζετε ότι θα ευχαριστήσετε; Μη λοιπόν, άνδρες δικαστές, νομίζετε ότι, αν εσείς θέλετε να ξεχάσετε τα όσα έχει κάνει αυτός, θα τα λησμονήσουν και οι θεοί. Δεν κοιτάζει, επειδή είναι λερωμένος, να ζει χωρίς να προκαλεί (άλλο), αλλά συμπεριφέρεται σα να έχει αποκαλύψει ο ίδιος αυτούς που έχουν βλάψει την πόλη και προετοιμάζεται για το πώς ο ίδιος θα αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη από τους άλλους, λες και δεν «τη γλίτωσε» λόγω της δικής σας πραότητας και ανοχής, από τους οποίους τώρα δεν ξεφεύγει ότι αδικεί, αλλά ταυτόχρονα και θα ελεγχθεί και θα τιμωρηθεί.