Σας συγχωρώ, κύριοι δικασταί, που οργίζεσθε ομοίως εναντίον όλων των παραμεινάντων εις την πόλιν (επί της εποχής των Τριάκοντα), διότι ακούετε τοιούτους λόγους, και αναμιμνήσκεσθε τα τότε συμβάντα· απoρώ δε με τους κατηγόρους οι οποίοι παραμελούντες τας ατομικάς των υποθέσεις ασχολούνται με τας υποθέσεις του κράτους· αν και γνωρίζουν πολύ καλά εκείνους που έπραξαν πολλάς αδικίας, και εκείνους που ουδόλως ηδίκησαν, ζητούν να ωφεληθούν, ειδ' άλλως να σας πείθουν να διάκεισθε εχθρικώς εναντίον πάντων ημών. Εάν μεν λοιπόν νομίζουν ότι έχουν κατηγορήσει εμέ, δι' όσα οι Τριάκοντα έπραξαν εναντίον της πόλεως, νομίζω πως είναι αδύνατον να τα απαριθμήσουν· διότι ουδέ ελάχιστον μέρος εκ των υπό Τριάκοντα πραχθέντων έχουν αναφέρει· εάν δε ομιλούν διά τας πράξεις των Τριάκοντα, διότι νομίζουν ότι κάτι υπό των πραχθέντων υπ' εκείνων αφορά εμέ, θα αποδείξω ότι ούτοι μεν τελείως ψεύδονται, και ότι εγώ είμαι τοιούτος, οποίος ακριβώς θα ήτο οιοσδήποτε άριστος δημοκρατικός, εάν τότε έμενεν εις την πόλιν. Σας ικετεύω δε, κύριοι δικασταί, να μη έχετε την ιδίαν γνώμην με τους συκοφάντας. Διότι τούτων μεν το έργον είναι να κατηγορούν και τους ουδόλως αδικήσαντας (διότι από αυτούς προ πάντων δύνανται να λαμβάνουν χρήματα), ιδικόν σας δε έργον είναι να παρέχετε εις τους μηδέν αδικούντας τα αυτά πολιτικά δικαιώματα, που παρέχετε και εις τους άλλους πολίτας· διότι κατ' αυτόν τον τρόπον θα αποκτήσετε πλείστους βοηθούς του δημοκρατικού πολιτεύματος. Έχω δε την αξίωσιν, κύριοι δικασταί, εάν σας αποδείξω ότι ουδεμιάς μεν συμφοράς εγενόμην αίτιος, ότι ωφέλησα δε πολύ την πόλιν και με τας προσωπικάς μου υπηρεσίας, και με την περιουσίαν μου, αυτά τουλάχιστον να λάβω παρ' υμών, τα οποία δίκαιον είναι να λαμβάνουν όχι μόνον οι ευεργετούντες, αλλά και οι ουδόλως αδικούντες. Νομίζω λοιπόν ότι μεγάλη απόδειξις του ότι εγώ δεν ηδίκησα είναι το εξής, ότι δηλαδή, εάν οι κατήγοροι ηδύναντο να αποδείξουν ότι διέπραξα αδικίας εις τον ιδιωτικόν μου βίον αναφερομένας, δεν θα με κατηγόρουν διά τα εγκλήματα των Τριάκοντα, ουδέ θα ενόμιζον ότι πρέπει να συκοφαντούν άλλους διά τας πράξεις εκείνων, αλλ' ότι πρέπει να τιμωρούν τους ιδίους τους αδικούντας. Τώρα όμως φρονούν ότι η εναντίον των Τριάκοντα οργή είναι ικανή να καταστρέψη και τους ουδέν κακόν διαπράξαντας. Εγώ νομίζω πως δεν είναι δίκαιον ούτε, εάν τινές έχουν γίνει αίτιοι μεγάλων αγαθών εις την πόλιν, άλλοι τινές εξ αιτίας αυτών να λαμβάνουν αξιώματα ή χάριν παρ' υμών, ούτε εάν τινές έχουν πράξει πολλά εγκλήματα (δεν νομίζω ότι πρέπει) εξ αιτίας αυτών να διαβάλλωνται ευλόγως και να ονειδίζωνται οι ουδόλως αδικούντες, διότι είναι αρκετοί οι υπάρχοντες εχθροί της πόλεως και νομίζοντες ότι είναι μέγα κέρδος δι' αυτούς οι αδίκως συκοφαντούμενοι.

Σας δικαιολογώ απόλυτα, άνδρες δικαστές, να οργίζεσθε όμοια εναντίον όλων που παρέμειναν στην πόλη, καθώς ακούτε τέτοιους λόγους και αναπολείτε τα όσα είχαν γίνει (στην εποχή των τριάντα τυράννων). Απορώ και με τους κατηγόρους, που παραμελούν τα προσωπικά τους (προβλήματα) και φροντίζουν για τις υποθέσεις των άλλων· αν και γνωρίζουν καλά και αυτούς που δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα και αυτούς που αδίκησαν σε πάμπολλα θέματα, ζητούν να επωφεληθούν ή να σας πείσουν για όλους μας συλλήβδην να έχετε αυτή την άποψη. Αν, λοιπόν, πιστεύουν ότι «φορτώνουν» σ' εμένα όσα δεινά υπόφερε η πόλη από τους τριάντα τυράννους, τους θεωρώ αδύναμους να τα απαριθμήσουν· γιατί, δεν έχουν αναφέρει ούτε το ελάχιστο μέρος από όσα αίσχη έχουν πραχθεί από κείνους· αν όμως μιλούν γι' αυτά, σα να αφορά κάτι και μένα, θα αποδείξω ότι όλοι τους ψεύδονται και ότι εγώ ήμουν τέτοιος, όποιου είδους ακριβώς θα ήταν ο πιο ακραιφνής δημοκράτης που παρέμεινε στην πόλη. Σας παρακαλώ, κύριοι δικαστές, να μη συμπλέετε με τους συκοφάντες. Γιατί, δουλειά τους είναι να κατηγορούν κι αυτούς που είναι εντελώς αθώοι (γιατί από αυτούς θα αποσπούσαν τα μεγαλύτερα χρηματικά ποσά), ενώ δικό σας καθήκον είναι να εξασφαλίζετε ισοπολιτεία σ' αυτούς που δεν αδικούν σε τίποτα. Γιατί, έτσι θα δημιουργούσατε περισσότερους φίλους προς το δημοκρατικό πολίτευμα. Και έχω την αξίωση, άνδρες δικαστές, αν αποδείξω ότι δεν έχω γίνει αίτιος για καμιά συμφορά και ότι έχω κάνει πολλά καλά στην πόλη και με προσωπική μου σωματική δράση και με χρήματα, αυτά να μου αναγνωριστούν από σας, όσα είναι δίκαιο να πετυχαίνουν όχι μόνον αυτοί που ευεργετούν αλλά και αυτοί που δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα. Και θεωρώ ότι είναι μεγάλη απόδειξη ότι, αν βέβαια οι κατήγοροι μπορούσαν να αποδείξουν ότι εγώ προσωπικά διέπραξα αυτά τα αδικήματα, δε θα με κατηγορούσαν για τα αδικήματα των τριάντα τυράννων κι ούτε θα νόμιζαν ότι πρέπει να συκοφαντούν άλλους για τα εγκλήματα εκείνων αλλά θα τιμωρούσαν αυτούς τους ίδιους τους τυράννους· τώρα, όμως, νομίζουν ότι η εναντίον των τυράννων οργή τους μπορεί να καταστρέψει αυτούς που δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα. Εγώ πιστεύω πως δεν είναι δίκαιο ούτε, αν κάποιοι έχουν γίνει πρόξενοι πολλών αγαθών για την πόλη, άλλοι να εισπράξουν από σας εξαιτίας αυτών τιμητικά αξιώματα και την ευγνωμοσύνη σας, ούτε, αν κάποιοι έχουν διαπράξει πολλά αίσχη, εύλογα εξαιτίας των πρώτων (είναι δίκαιο) να γνωρίσουν εκείνοι που δεν αδίκησαν σε τίποτα την καταισχύνη και την κατασυκοφάντηση. Γιατί, οι εχθροί της πόλης είναι πάμπολλοι καθώς κι αυτοί που πιστεύουν ότι είναι μεγάλο κέρδος γι' αυτούς αυτοί που συκοφαντούνται άδικα.