Ούτε και την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι Θηβαίοι πιστεύω να αγνοής: Κέρδισαν μια σπουδαία μάχη και εξασφάλισαν μεγάλη δόξα από αυτή, όμως με το να μην κάνουν σωστή χρήση της τύχης της καλής, βρίσκονται τώρα στην ίδια μοίρα με αυτούς που είχαν την ατυχία να νικηθούν. Δεν πρόλαβαν, θέλω να πω, καλά–καλά να επιβληθούν στους εχθρούς τους, και, αδιαφορώντας με επιπολαιότητα για όλα, ενοχλούσαν τις πόλεις της Πελοποννήσου, προσπαθούσαν παράτολμα να υποτάξουν τη Θεσσαλία, τους Μεγαρείς πάλι, τους γείτονές τους, τους απειλούσαν, από την πόλη τη δική μας πήραν ένα τμήμα, λεηλατούσαν την Εύβοια, έστελναν πολεμικά καράβια στο Βυζάντιο, αποβλέποντας στο να επιβάλουν κυριαρχία στη θάλασσα και στη στεριά. Στο τέλος κήρυξαν και τον πόλεμο προς τους Φωκείς, με το σκοπό μέσα σε λίγο χρόνο να νικήσουν τις πόλεις τους, να επικρατήσουν έπειτα σε όλη τους την περιοχή και να βάλουν στο χέρι τους θησαυρούς από το μαντείο των Δελφών, για τις δικές τους τις δαπάνες βέβαια. Από όλα αυτά τίποτα απολύτως δεν πέτυχαν· αντίθετα, αντί να κατακτήσουν τις πόλεις των Φωκέων, έχασαν τις δικές τους· και όταν εισβάλλουν στη χώρα των εχθρών, λιγότερα κακά φέρνουν σ' εκείνους από όσα παθαίνουν οι ίδιοι γυρνώντας στην πατρίδα τους. Στη Φωκίδα λ.χ. σκοτώνουν μερικούς από τους μισθοφόρους, που τους συμφέρει περισσότερο ο θάνατος παρά να ζουν· υποχωρώντας όμως, αναγκάζονται να χάσουν τους πιο λαμπρούς πολίτες, αυτούς που έχουν το θάρρος να πεθαίνουν για την πατρίδα τους. Και τα πράγματα έχουν φτάσει σε τέτοιο αδιέξοδο γι' αυτούς, ώστε αυτοί που φιλοδόξησαν να υποτάξουν όλους τους Έλληνες, τώρα στηρίζουν τις ελπίδες για τη δικιά τους σωτηρία μόνο σ' εσένα. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο πιστεύω ότι και αυτοί αμέσως θα εκτελέσουν ό,τι τους πης και ό,τι τους συμβουλεύσης.

Προς τούτοις η κατάστασις των Θηβαίων σου είναι γνωστή. Διότι, αν και ενίκησαν λαμπροτάτην νίκην και απέκτησαν από αυτήν μεγίστην δόξαν, επειδή δεν έκαμαν καλήν χρήσιν της ευνοίας της τύχης, δεν ευρίσκονται εις καλυτέραν θέσιν από εκείνους που ενικήθησαν και εδυστύχησαν. Διότι δεν επρόλαβαν να νικήσουν τους εχθρούς των και, αφήσαντες κατά μέρος κάθε άλλην υπόθεσιν, ήρχισαν να ενοχλούν τας πόλεις της Πελοποννήσου, ετόλμησαν κατόπιν να υποτάξουν την Θεσσαλίαν, ηπείλουν τους γείτονάς των Μεγαρείς, από την ιδικήν μας δε χώραν αφήρεσαν ένα τμήμα, ηρήμωσαν την Εύβοιαν, έστειλαν δε πλοία εις το Βυζάντιον με τον σκοπόν να κυριαρχήσουν κατά ξηράν και κατά θάλασσαν. Τέλος εκήρυξαν τον πόλεμον κατά των Φωκέων με τον σκοπόν να καταλάβουν εντός ολίγου χρόνου τας πόλεις των, να κυριεύσουν ολόκληρον την περιοχήν και να γίνουν κύριοι των θησαυρών των Δελφών διά να επαρκέσουν εις τας δαπάνας του πολέμου. Εκ τούτων όμως τίποτε δεν συνέβη εις αυτούς, αλλ' αντί να καταλάβουν τας πόλεις των Φωκέων έχουν χάσει τας ιδικάς των, όταν δε εισβάλλουν εις την χώραν των εχθρών προξενούν ολιγώτερα κακά εις αυτάς από όσα υποφέρουν αυτοί, όταν αποσύρωνται εις την χώραν των· διότι εις μεν την Φωκίδα φονεύουν μερικούς μισθοφόρους, διά τους οποίους ο θάνατος είναι προτιμότερος της ζωής, όταν δε υποχωρούν, χάνουν τους πλέον εκλεκτούς στρατιώτας των και εκείνους που τολμούν να θυσιάζωνται διά την πατρίδα των. Εις τοιαύτην δε κατάστασιν έχουν φθάσει τα πράγματά των, ώστε, ενώ ήλπισαν ότι όλοι οι Έλληνες θα περιέλθουν υπό την κυριαρχίαν των, τώρα από σε εξαρτούν τας ελπίδας της σωτηρίας των. Ώστε νομίζω ότι και αυτοί θα κάμουν γρήγορα ό,τι συ τους διατάξης και τους συμβουλεύσης.