Προς τούτοις εκείνος ο οποίος θέλει να πείθη, δεν θα παραμελήση την αρετήν, αλλά θα καταβάλη μεγίστην φροντίδα διά να αποκτήση πάρα πολύ μεγάλην φήμην μεταξύ των συμπολιτών του. Πράγματι ποίος δεν γνωρίζει ότι φαίνονται περισσότερον αληθοφανείς οι λόγοι εκείνων οι οποίοι έχουν μεγάλην υπόληψιν, παρά εκείνων οι οποίοι έχουν συκοφαντηθή και ότι έχουν μεγαλυτέραν δύναμιν αι αποδείξεις αι προερχόμεναι εκ του βίου των ανθρώπων παρά εκείναι αι οποίαι προέρχονται από την δύναμιν του λόγου; Ώστε όσον ζωηρότερον επιθυμήση τις να πείθη τους ακούοντας αυτόν, τόσον περισσότερον θα προσπαθήση να είναι έντιμος και να έχη αγαθήν φήμην μεταξύ των συμπολιτών του. Και κανείς από σας μη νομίση ότι οι μεν άλλοι όλοι γνωρίζουν πόσην δύναμιν έχει εις το πείθειν το να αρέσκη τις εις τους δικαστάς, μόνον δε εκείνοι οι οποίοι ασχολούνται με την φιλοσοφίαν αγνοούν την επίδρασιν της ευνοίας· διότι και ταύτα γνωρίζουν πολύ ακριβέστερον των άλλων, και προς τούτοις, ότι αι μεν πιθανότητες και αι αποδείξεις και όλα τα άλλα είδη των αποδείξεων ωφελούν μόνον εις την περίπτωσιν διά την οποίαν έκαστον τούτων έχει χρησιμοποιηθή, ενώ η φήμη της τιμιότητος όχι μόνον καθιστά τον λόγον περισσότερον αξιόπιστον, αλλά καθιστά εντιμοτέρας και τας πράξεις εκείνου, ο οποίος έχει την τοιαύτην φήμην, τον σκοπόν δε τούτον πρέπει οι σώφρονες να επιδιώκουν περισσότερον από όλα τα άλλα.

Εξ άλλου ούτε εκείνος που επιθυμεί να πείθη, θα αδιαφορήση διά την αρετήν, αλλά εις τούτο το σημείον κυρίως θα στρέψη την προσοχήν του, να αποκτήση μεταξύ των συμπολιτών του φήμην αρίστην. Διότι, ποίος δεν γνωρίζει, ότι και λόγοι αληθέστεροι θεωρούνται εκείνοι που εκφωνούνται υπό των ευϋπολήπτων, παρά εκείνοι που εκφωνούνται υπό των εστερημένων υπολήψεως, και ότι αποδείξεις είναι περισσότερον ισχυραί εκείναι που προέρχονται από την ζωήν, παρά εκείναι που παρέχονται από τον λόγον; Όσον λοιπόν εντονωτέραν επιθυμίαν έχει κανείς να πείσει τους ακούοντας, τόσον μάλλον θα προσπαθήση να είναι καλός και αγαθός και να έχη καλήν φήμην μεταξύ των πολιτών. Και κανείς εξ υμών μη νομίση, ότι όλοι μεν γενικώς οι άλλοι γνωρίζουν πόσον συντείνει εις την πειθώ το να είναι κανείς αρεστός εις εκείνους που τον κρίνουν, μόνον δε οι ασχολούμενοι με την φιλοσοφίαν αγνοούν την δύναμιν της ευνοίας του ακροατού, διότι πολύ ακριβέστερον από τους άλλους και ταύτα γνωρίζουν καλώς και επί πλέον, ότι τα μεν εύλογα και τα τεκμήρια και όλον το είδος των αποδείξεων τούτο μόνον το σημείον ωφελούν, εις το οποίον έκαστον εξ αυτών αναφέρεται, το να θεωρήται δε κανείς ότι είναι καλός και αγαθός όχι μόνον τον λόγον πιστότερον συνήθως κάνει, αλλά και τας πράξεις του έχοντος τοιαύτην υπόληψιν συνήθως καθιστά εντιμοτέρας· περί αυτού λοιπόν πρέπει οι νουνεχείς να φροντίζουν περισσότερον παρά δι' όλα τα άλλα.