[5.61.1] Μετ' ολίγον έφθασεν εξ Αθηνών επικουρία χιλίων οπλιτών και τριακοσίων ιππέων υπό την αρχηγίαν του Λάχητος και του Νικοστράτου. Οι Αργείοι, μολονότι δυσηρεστημένοι κατά της ανακωχής, δεν ήθελαν εν τούτοις να την διαρρήξουν. Δια τούτο συνέστησαν εις τους Αθηναίους να απέλθουν, και ηρνούντο να τους παρουσιάσουν προ του δήμου, με τον οποίον ήθελαν να συνεννοηθούν, μέχρις ότου οι Μαντινείς και οι Ηλείοι, οι οποίοι δεν είχαν ακόμη αναχωρήσει, τους εξηνάγκασαν προς τούτο δια των επιμόνων παρακλήσεών των. [5.61.2] Οι Αθηναίοι τότε δια του Αλκιβιάδου, ο οποίος είχεν έλθει ως πρεσβευτής, υπεστήριξαν ενώπιον των Αργείων και των λοιπών συμμάχων, ότι κακώς συνωμολογήθη η ανακωχή, άνευ της γνώμης των άλλων συμμάχων και τώρα ότε οι ίδιοι έφθασαν εις κατάλληλον ώραν, ώφειλαν να επαναλάβουν τας εχθροπραξίας. [5.61.3] Οι σύμμαχοι, πεισθέντες από τα επιχειρήματά των, εβάδισαν ευθύς κατά του Αρκαδικού Ορχομενού πάντες, πλην των Αργείων, οι οποίοι, μολαταύτα πεισθέντες, δεν ηκολούθησαν ευθύς αμέσως, ήλθαν όμως και αυτοί ακολούθως. [5.61.4] Και στρατοπεδεύσαντες πάντες πλησίον της πόλεως, ήρχισαν πολιορκούντες αυτήν και ενεργούντες επανειλημμένας εφόδους. Εις τους άλλους λόγους, δια τους οποίους επεδίωκαν να την καταλάβουν, προσετίθετο και το γεγονός, ότι οι Λακεδαιμόνιοι είχαν τοποθετημένους εκεί προς φύλαξιν ομήρους εκ της Αρκαδίας. [5.61.5] Οι Ορχομένιοι, φοβηθέντες μήπως ένεκα της αδυναμίας του τείχους των και του πλήθους του εχθρικού στρατού καταστραφούν, πριν έλθη κανείς προς βοήθειάν των, εσυνθηκολόγησαν, υπό τον όρον να εισέλθουν εις την συμμαχίαν, να δώσουν ομήρους εκ της πόλεώς των προς τους Μαντινείς και να παραδώσουν εκείνους τους οποίους οι Λακεδαιμόνιοι είχαν τοποθετήσει εκεί προς φύλαξιν.

[5.62.1] Μετά την κατάληψιν του Ορχομενού, οι σύμμαχοι εσκέπτοντο κατά τίνος μέρους έπρεπε να στραφούν πρώτον. Και οι μεν Ηλείοι εζήτουν να στραφούν κατά του Λεπρέου, οι δε Μαντινείς κατά της Τεγέας. Οι Αργείοι και οι Αθηναίοι ετάχθησαν με το μέρος των Μαντινέων. [5.62.2] Οι Ηλείοι, αγανακτήσαντες, ότι απερρίφθη η κατά του Λεπρέου προέλασις, επέστρεψαν εις τα ίδια, ενώ οι λοιποί σύμμαχοι ήρχισαν παρασκευαζόμενοι εις την Μαντίνειαν δια την επίθεσιν κατά της Τεγέας, μερικοί μάλιστα των κατοίκων της οποίας υπέσχοντο να την παραδώσουν.

[5.63.1] Οι Λακεδαιμόνιοι, επιστρέψαντες εις τα ίδια μετά την συνομολόγησιν της τετραμήνου ανακωχής, εμέμφοντο πικρώς τον Άγιν, ως μηκατακτήσαντα το Άργος, ενώ παρουσιάσθη προς τούτο ευκαιρία, ομοία της οποίας, όπως αυτοί ενόμιζαν, ουδέποτε άλλοτε είχε παρουσιασθή. Διότι δεν ήτο εύκολον να συγκέντρωση τις τόσον πολυάριθμον και τόσον λαμπρόν συμμαχικόν στρατόν. [5.63.2] Αλλ' όταν έφθασεν η είδησις περί της πτώσεως του Ορχομενού, ήρχισαν πλέον εξεγειρόμενοι πολύ περισσότερον και παρασυρόμενοι υπό του πάθους, απεφάσισαν δ' αμέσως, παρά την συνήθειάν των, ότι έπρεπε να κατεδαφίσουν την οικίαν του Άγιδος και του επιβάλουν πρόστιμον εκατόν χιλιάδων δραχμών. [5.63.3] Αλλ' ούτος τους παρεκάλει θερμώς να μη προβούν εις την τιμωρίαν του, διότι θα εξηγόραζε το σφάλμα του δια γενναίας πράξεως, εις προσεχή εκστρατείαν. Εάν δε δεν κατώρθωνε τούτο, τότε ας κάμουν ό,τι θέλουν. [5.63.4] Οι Λακεδαιμόνιοι ανέβαλαν μεν το πρόστιμον και την κατεδάφισιν της οικίας, αλλ' εκ της αφορμής αυτής εψήφισαν νόμον πρωτοφανή εις την ιστορίαν των. Εξέλεξαν ως συμβούλους αυτού δέκα Σπαρτιάτας, άνευ της συγκαταθέσεως των οποίων ούτε καν να εκκίνηση εκ της πόλεως επί κεφαλής του στρατού δεν του ήτο επιτετραμμένον.

[5.61.1] Ύστερ' απ' αυτό, όταν ήρθαν για να τους ενισχύσουν χίλιοι βαριά αρματωμένοι Αθηναίοι στρατιώτες και τρακόσιοι καβαλλάρηδες με στρατηγούς το Λάχη και το Νικόστρατο, οι Αργείοι (που παρ' ολ' αυτά δίσταζαν ν' ακυρώσουν τη συνθήκη με τους Λακεδαιμονίους), τους πρόσταξαν να φύγουν και δεν τους επέτρεψαν να παρουσιαστούν στη σύναξη του λαού όπου ήθελαν να κάνουν διαπραγματεύσεις· ωστόσο οι Μαντινείς και οι Ηλείοι (που ήταν ακόμα εκεί) τους ανάγκασαν να το κάνουν με τις παρακλήσεις τους. [5.61.2] Οι Αθηναίοι, που ήταν μαζί τους κι ο Αλκιβιάδης σαν αντιπρόσωπος, έλεγαν τόσο στους Αργείους όσο και στους συμμάχους τα εξής: πως ούτε έγινε κανονικά η συνθήκη με τους Λακεδαιμονίους χωρίς τη συγκατάθεση των άλλων συμμάχων και πως τώρα (γιατί, έλεγαν, είχαν έρθει αυτοί απάνω στην ώρα) έπρεπε να ξαναπιάσουν τον πόλεμο. [5.61.3] Και αφού παρέσυραν τους συμμάχους με τα λόγια τους, προχώρησαν αμέσως όλοι εξόν από τους Αργείους, να χτυπήσουν τον Ορχομενό της Αρκαδίας· οι Αργείοι αν και πείστηκαν έμειναν στην αρχή πίσω, αργότερα όμως πήγαν κι αυτοί. [5.61.4] Κι αφού εγκατέστησαν στρατόπεδο κάτω από τα τείχη του Ορχομενού, πολιορκούσαν την πολιτεία κ' έκαναν εφόδους, θέλοντας και γι' άλλους λόγους να πάρουν τον τόπο με το μέρος τους και γιατί μέσα βρίσκονταν και όμηροι από την Αρκαδία που τους είχαν απιθώσει εκεί οι Λακεδαιμόνιοι. [5.61.5] Οι Ορχομένιοι φοβήθηκαν, τόσο γιατί το τείχος τους ήταν αδύνατο, όσο και γιατί ο στρατός που τους πολιορκούσε ήταν πολυάριθμος και κανείς δεν ερχόταν να τους ενισχύσει, μήπως χαθούνε πριν φτάσει η βοήθεια, και συνθηκολόγησαν με τον όρο να γίνουνε σύμμαχοι και να δώσουν ομήρους δικούς τους στους Μαντινείς καθώς και να παραδώσουν όσους είχαν αφήσει εκεί οι Λακεδαιμόνιοι.

[5.62.1] Ύστερ' απ' αυτό, έχοντας πια τον Ορχομενό στα χέρια τους, συσκέπτονταν οι σύμμαχοι ποιο μέρος από τα άλλα έπρεπε να πάνε να χτυπήσουν πρώτα. [5.62.2] Οι Ηλείοι τους παρακινούσαν να πάνε να χτυπήσουν πρώτα το Λέπρεο, οι Μαντινείς την Τεγέα· οι Αργείοι κ' οι Αθηναίοι ψήφισαν για τους Μαντινείς· οι Ηλείοι τότε που θύμωσαν γιατί δεν εψήφισαν να πάνε στο Λέπρεο, σηκώθηκαν κ' έφυγαν πίσω για τον τόπο τους· οι άλλοι σύμμαχοι όμως προετοιμάζονταν στη χώρα των Μαντινέων με το σκοπό να χτυπήσουν την Τεγέα· μερικοί μάλιστα από την πολιτεία διαπραγματεύονταν μαζί τους για να τους παραδώσουν την εσωτερική κατάσταση.

[5.63.1] Από την άλλη μεριά όταν έφυγαν οι Λακεδαιμόνιοι από το Άργος αφού υπέγραψαν την τετράμηνη ειρήνη, κατηγορούσαν σφοδρά τον Άγι γιατί δεν τους είχε υποτάξει το Άργος, ενώ είχε σταθεί η καλύτερη ευκαιρία παρά ποτέ, όπως ενόμιζαν· γιατί δεν ήταν εύκολο να συνάξουν άλλη φορά όλους μαζί τόσο πολλούς και τόσο άξιους συμμάχους. [5.63.2] Όταν ήρθε η είδηση και για τον Ορχομενό πως είχε πέσει, τότε πια έγιναν έξω φρενών και αποφάσισαν αμέσως σε σύσκεψη, παρασυρμένοι από το θυμό τους, αντίθετα με το συνειθισμένο τους φέρσιμο να γκρεμίσουν το σπίτι του συθέμελα και να του επιβάλουν πρόστιμο εκατό χιλιάδες δραχμές. [5.63.3] Αυτός όμως τους ικέτευσε να μην κάνουν τίποτ' απ' αυτά· γιατί τους έταζε πως θα επανορθώσει τις αφορμές της κατηγόριας τους με κάποια γενναία πράξη σε μελλοντική εκστρατεία· κι' αν δεν το κάνει, τότε να του κάνουν ό,τι θέλουν. [5.63.4] Οι Σπαρτιάτες ανέστειλαν τότε το γκρέμισμα του σπιτιού του και την είσπραξη του προστίμου, πέρασαν όμως ένα νόμο για την περίσταση, που παρόμοιός του δεν είχε ποτέ ισχύσει σ' αυτούς· διάλεξαν δηλαδή δέκα άντρες της Σπάρτης να του παραστέκονται σα σύμβουλοι που να μην έχει την εξουσία χωρίς τη συγκατάθεσή τους να βγάλει το στρατό σ' εκστρατεία έξω από την πολιτεία.