Μτφρ. Α.Σ. Βλάχος. 1980. Το Πολίτευμα των Αθηναίων. Αριστοτέλης: Ι. Αθηναίων Πολιτεία. ΙΙ. "Γερο–Ολιγαρχικός". Παρουσίαση, μετάφραση. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας.
[13.1] Γι' αυτούς τους λόγους, λοιπόν, ο Σόλων έφυγε. Και όταν αποδήμησε η πολιτεία βρισκόταν ακόμα σε ταραχή, αλλά για τέσσερα χρόνια έμεινε ήσυχη. Τον πέμπτο χρόνο από τότε που ήταν άρχοντας ο Σόλων, δεν μπόρεσαν να εκλέξουν άρχοντα εξαιτίας της εμφύλιας ταραχής και πέντε χρόνια αργότερα δεν μπόρεσαν να εκλέξουν άρχοντα για την ίδια αιτία. [13.2] Μετά από αυτό, στους χρόνους εκείνους, ο Δαμασίας αναδείχθηκε άρχοντας και έμεινε στην εξουσία δυο χρόνια και δυο μήνες έως ότου τον καθαίρεσαν με την βία. Μετά, και επειδή ήταν πάντα σε εμφύλια ταραχή, αποφάσισαν να εκλέξουν δέκα άρχοντες, πέντε από τους ευπατρίδες τρεις από τους αγρότες και δύο από τους βιοτέχνες. Κυβέρνησαν αμέσως μετά τον Δαμασία, έναν χρόνο. Τούτο φανερώνει ότι ο άρχοντας είχε την μεγαλύτερη εξουσία, και γι' αυτό το αξίωμα φαίνεται ότι είχαν πάντα διαμάχη. [13.3] Δεν έπαυαν οι παρατάξεις, να υποβλέπουν η μια την άλλην. Μερικοί εξαιτίας της καταργήσεως των χρεών ―γιατί είχαν φτωχύνει― άλλοι δυσανασχετούσαν με το καθεστώς επειδή είχαν γίνει πολύ μεγάλες μεταβολές και άλλοι από προσωπικά πάθη. [13.4] Υπήρχαν τρία κόμματα. Το ένα των παραλίων που είχε αρχηγό τον Μεγακλή του Αλκμέωνα και ακολουθούσε μετριοπαθή πολιτική. Το άλλο των πεδινών που επιδίωκε ολιγαρχικό καθεστώς με αρχηγό τον Λυκούργο. Το τρίτο των Διακρίων που είχε αρχηγό τον Πεισίστρατο, ο οποίος φαινόταν ο πιο αφοσιωμένος στην δημοκρατία. [13.5] Προσχωρούσαν στο κόμμα αυτό τόσο εκείνοι που είχαν γίνει φτωχοί εξαιτίας της καταργήσεως των χρεών όσο και εκείνοι που είχαν καταγωγή αμφισβητήσιμη από φόβο. Απόδειξη γι' αυτό είναι ότι μετά την κατάλυση της τυραννίας έγινε απογραφή επειδή υπήρχαν πολλοί που ήσαν παράνομα πολίτες. Κάθε κόμμα ονομάστηκε σύμφωνα με την περιοχή όπου οι οπαδοί του είχαν τα κτήματά τους.
Μτφρ. Α. Παναγόπουλος. 1999. Αριστοτέλους Αθηναίων Πολιτεία. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα: Αίολος.
[13.1] Γι' αυτούς τους λόγους, λοιπόν, ο Σόλων έφυγε από την Αθήνα. Και όταν έφυγε, ενώ η πόλη βρισκόταν ακόμα σε αναταραχή, για τέσσερα χρόνια παρέμεινε ήρεμη. Τον πέμπτο χρόνο από τότε που ήταν άρχοντας ο Σόλων, δεν μπόρεσαν να εκλέξουν άρχοντα εξαιτίας της εμφύλιας διαμάχης και πέντε χρόνια αργότερα δεν μπόρεσαν να εκλέξουν άρχοντα για τον ίδιο λόγο. [13.2] Μετά από αυτό, την εποχή εκείνη, ο Δαμασίας αναδείχθηκε άρχοντας και έμεινε στην εξουσία δύο χρόνια και δύο μήνες, μέχρις ότου τον καθαίρεσαν με τη βία. Έπειτα, επειδή ήταν πάντα σε εμφύλια διαμάχη, αποφάσισαν να εκλέξουν δέκα άρχοντες, πέντε από τους ευπατρίδες, τρεις από τους αγρότες και δύο από τους επαγγελματίες, οι οποίοι κυβέρνησαν το έτος αμέσως μετά τον Δαμασία. Είναι ολοφάνερο ότι ο άρχοντας διέθετε τη μεγαλύτερη εξουσία απ' το γεγονός ότι γι' αυτό το αξίωμα είχαν πάντα διαμάχη. [13.3] Δεν έπαυαν οι παρατάξεις να υποβλέπουν η μία την άλλη, μερικοί εξαιτίας της κατάργησης των χρεών ―γιατί είχαν φτωχύνει―, άλλοι γιατί δυσανασχετούσαν με το καθεστώς επειδή είχαν γίνει πολύ μεγάλες μεταβολές, και άλλοι από προσωπικά πάθη. [13.4] Υπήρχαν τρία κόμματα. Το ένα των παραλίων, που είχε αρχηγό τον Μεγακλή του Αλκμέωνα και ακολουθούσε μετριοπαθή πολιτική. Το άλλο των πεδινών, που επεδίωκε ολιγαρχικό καθεστώς με αρχηγό τον Λυκούργο. Το τρίτο των διακρίων με αρχηγό τον Πεισίστρατο, ο οποίος φαινόταν ο πιο αφοσιωμένος στη δημοκρατία. [13.5] Προσχωρούσαν στο κόμμα αυτό τόσο εκείνοι που είχαν γίνει φτωχοί εξαιτίας της κατάργησης των χρεών, όσο και εκείνοι που δεν ξεκαθάριζαν την καταγωγή τους από φόβο. Απόδειξη γι' αυτό είναι ότι μετά την κατάλυση της τυραννίας έγινε απογραφή του πληθυσμού, επειδή υπήρχαν πολλοί που δεν ήταν νόμιμοι πολίτες. Κάθε κόμμα πήρε την ονομασία του από την περιοχή όπου οι οπαδοί του καλλιεργούσαν τη γη.