^[27] Λέγουν λοιπόν εκείνοι που φαίνονται ότι κατ' εξοχήν λέγουν δίκαια, ότι πρέπει να καταστρέψουν οι Μεγαλοπολίται τας στήλας, εις τας οποίας έχει γραφή η συμμαχία των με τους Θηβαίους, αφού βέβαια θα γίνουν σύμμαχοί μας. Ούτοι δε διισχυρίζονται ότι στήλας μεν δεν έχουν, αλλ' ότι το συμφέρον είναι εκείνο που κάμνει την φιλίαν, νομίζουν δε ότι είναι σύμμαχοί των όσοι τους βοηθούν. Εγώ δε, αν αυτή είναι κατ' εξοχήν η γνώμη των, ιδού τι φρονώ. ^[28] Λέγω ότι πρέπει συγχρόνως ούτοι να αξιούν να καταστραφούν αι στήλαι και οι Λακεδαιμόνιοι να διάγουν εν ειρήνη, εάν δε δεν θέλουν ο εις ή ο άλλος να κάμουν αυτά, τότε πλέον να ταχθώμεν με το μέρος εκείνων που δέχονται ταύτα. Διότι, αν οι Μεγαλοπολίται μείνουν σταθεροί εις την συμμαχίαν των Θηβαίων, αφού θα είναι εξησφαλισμένοι διά της ειρήνης, θα είναι φανερόν ότι προτιμούν να υποστηρίξουν τας διεκδικήσεις των Θηβαίων και όχι το δίκαιον· εάν πάλιν οι Λακεδαιμόνιοι δεν θελήσουν να διάγουν εν ειρήνη, αφού ημείς θα κάμωμεν νομίμως τους Μεγαλοπολίτας συμμάχους, τότε βέβαια θα γίνουν εις όλους φανεροί, ότι δεν φροντίζουν μόνον διά να οικισθούν αι Θεσπιαί, αλλά διά να υποτάξουν υπό την αρχήν των όλην την Πελοπόννησον, αφού ο πόλεμος περικυκλώση ολόγυρα τους Θηβαίους. ^[29] Παραξενεύομαι δε με μερικούς διότι φοβούνται μεν το να γίνουν οι εχθροί των Λακεδαιμονίων σύμμαχοι των Θηβαίων, ουδόλως δε φοβούνται, εάν υποτάξουν τούτους οι Λακεδαιμόνιοι, και ταύτα αφού η πείρα του παρελθόντος μάς εδίδαξεν, ότι οι Θηβαίοι τούτους μεν πάντοτε μεταχειρίζονται ως συμμάχους εναντίον των Λακεδαιμονιων, οι Λακεδαιμόνιοι δε, ότε είχον αυτούς τους μετεχειρίζοντο εναντίον μας.

^[30] Νομίζω λοιπόν εγώ βέβαια, ότι ταύτα πρέπει να έχωμεν εις τον νουν μας, ότι, αν τώρα σεις δεν δεχθήτε ως συμμάχους τους Μεγαλοπολίτας, αν μεν καταστραφούν και διασκορπισθούν, τούτο θα σημάνη την άμεσον επανόρθωσιν της δυνάμεως των Λακεδαιμονίων, εάν δε κατά τύχην οι ίδιοι οι Μεγαλοπολίται σωθούν, διότι μέχρι τούδε πολλά έχουν συμβή παρά τας ελπίδας των ανθρώπων, ασφαλείς σύμμαχοι των Θηβαίων δικαίως θα είναι· αν όμως τους δεχθήτε ως συμμάχους, θα δυνηθούν μεν να σωθούν εξ αιτίας σας, το αποτέλεσμα δε ας εξετάσωμεν εν σχέσει με τους Θηβαίους και Λακεδαιμονίους, αφού μεταβάλωμεν την άποψιν εξετάσεως του ζητήματος. ^[31] Αν μεν λοιπόν καταπολεμηθούν οι Θηβαίοι, όπως πρέπει, δεν θα γίνουν μεγαλύτεροι από ό,τι πρέπει οι Λακεδαιμόνιοι, έχοντες ως αντιπάλους τούτους τους Αρκάδας, κατοικούντας πλησίον· αν δε κατά τύχην οι Θηβαίοι ανακτήσουν τας δυνάμεις των και σωθούν, πάντως θα είναι ασθενέστεροι, αφού θα έχουν γίνει σύμμαχοί μας οι Αρκάδες ούτοι και θα έχουν σωθή εξ αιτίας μας· ώστε κατά πάντα τρόπον συμφέρει μήτε να εγκαταλείψωμεν τους Αρκάδας, μήτε να νομίζουν, αν σωθούν, ότι εσώθησαν εξ αιτίας των ούτε εξ αιτίας άλλων, αλλ' εξ αιτίας υμών των ιδίων.

^[32] Εγώ μεν λοιπόν, άνδρες Αθηναίοι, μα τους θεούς, μη αγαπών ούτε τον ένα ούτε τον άλλον, μήτε ορμώμενος από προσωπικόν μίσος έχω ομιλήσει, είπον δε όσα νομίζω συμφέροντα εις σας· και σας προτρέπω να μη αφήσετε τους Μεγαλοπολίτας ούτε κανένα άλλον γενικώς των ασθενεστέρων εις την διάκρισιν του ισχυροτέρου.

^[27] Λέγουν λοιπόν εκείνοι, οι οποίοι φαίνονται ότι κατ' εξοχήν λέγουν δίκαια, ότι πρέπει να καταστρέψουν οι Μεγαλοπολίται τας στήλας, εις τας οποίας έχει γραφή η συμμαχία των με τους Θηβαίους, αφού βέβαια θα γίνουν σύμμαχοί μας. Ούτοι δε διισχυρίζονται, ότι στήλας μεν δεν έχουν, αλλ' ότι το συμφέρον είναι εκείνο που κάμνει την φιλίαν, νομίζουν δε ότι είναι σύμμαχοί των όσοι τους βοηθούν. Εγώ δε, αν αυτή είναι κατ' εξοχήν η γνώμη των, ιδού τι φρονώ. Λέγω ότι πρέπει συγχρόνως ούτοι να αξιούν να καταστραφούν αι στήλαι και οι Λακεδαιμόνιοι να διάγουν εν ειρήνη, εάν δε δεν θέλουν ή ο είς ή ο άλλος να κάμνουν ταύτα, τότε πλέον να ταχθώμεν με το μέρος εκείνων οι οποίοι δέχονται ταύτα. ^[28] Διότι, εάν οι Μεγαλοπολίται μείνουν σταθεροί εις την συμμαχίαν των Θηβαίων, αφού θα είναι εξησφαλισμένοι δια της ειρήνης, θα είναι φανερόν ότι προτιμούν να υποστηρίξουν τας διεκδικήσεις των Θηβαίων και όχι το δίκαιον· εάν πάλιν, οι Λακεδαιμόνιοι δεν θελήσουν να διάγουν εν ειρήνη αφού ημείς θα κάμωμεν νομίμως τους Μεγαλοπολίτας συμμάχους, τότε θα γίνουν βέβαια εις όλους ολοφάνεροι, ότι δεν φροντίζουν μόνον δια να οικισθούν αι Θεσπιαί, αλλά διά να υποταξουν υπό την αρχήν των όλην την Πελοπόννησον, αφού ο πόλεμος περικυκλώση ολόγυρα τους Θηβαίους. ^[29] Παραξενεύομαι δε με μερικούς, διότι φοβούνται μεν το να γίνουν οι εχθροί των Λακεδαιμονίων σύμμαχοι των Θηβαίων, ουδόλως δε φοβούνται, εάν υποτάξουν τούτους οι Λακεδαιμόνιοι και ταύτα αφού η πείρα του παρελθόντος μάς εδίδαξεν, ότι οι Θηβαίοι τούτους μεν πάντοτε μεταχειρίζονται ως συμμάχους εναντίον των Λακεδαιμονίων, οι Λακεδαιμόνιοι δε, ότε είχον αυτούς, εναντίον μας τους μετεχειρίζοντο.

^[30] Νομίζω λοιπόν εγώ βέβαια, ότι ταύτα πρέπει να έχωμεν εις τον νουν μας, ότι αν μεν σεις δεν δεχθήτε ως συμμάχους τους Μεγαλοπολίτας, εάν μεν καταστραφούν και διασκορπισθούν, τούτο θα σημάνη την άμεσον επανόρθωσιν της δυνάμεως των Λακεδαιμονίων, εάν δε κατά τύχην οι ίδιοι οι Μεγαλοπολίται σωθούν, διότι μέχρι τούδε πολλά έχουν συμβή παρά τας ελπίδας των ανθρώπων, ασφαλείς σύμμαχοι των Θηβαίων δικαίως θα είναι· αν δε τους δεχθήτε ως συμμάχους, θα δυνηθούν μεν να σωθούν εξ αιτίας σας, το αποτέλεσμα δε ας εξετάσωμεν εν σχέσει με τους Θηβαίους και Λακεδαιμονίους, μεταβαλόντες άποψιν εξετάσεως του ζητήματος. ^[31] Αν μεν λοιπόν καταπολεμηθούν οι Θηβαίοι, όπως πρέπει, δεν θα γίνουν μεγαλύτεροι από ό,τι πρέπει οι Λακεδαιμόνιοι, έχοντες ως αντιπάλους τούτους τους Αρκάδας κατοικούντας πλησίον· αν δε κατά τύχην οι Θηβαίοι αναλάβουν τας δυνάμεις των και σωθούν, πάντως όμως θα είναι ασθενέστεροι, αφού θα έχουν γίνει σύμμαχοί μας οι Αρκάδες ούτοι και θα έχουν σωθή εξ αιτίας μας· ώστε κατά πάντα τρόπον συμφέρει μήτε να εγκαταλείψωμεν τους Αρκάδας, μήτε να νομίζουν, αν σωθούν, ότι εσώθησαν εξ αιτίας των ούτε εξ αιτίας άλλων τινών, αλλ' εξ αιτίας σάς των ιδίων.

^[32] Εγώ μεν λοιπόν, ω άνδρες Αθηναίοι, μά τους θεούς, μη αγαπών μήτε τον ένα μήτε τον άλλον μήτε ορμώμενος από προσωπικόν μίσος έχω ομιλήσει, αλλ' έχω είπει όσα νομίζω συμφέροντα εις σας· και σας προτρέπω να μη εγκαταλείψετε τους Μεγαλοπολίτας μηδέ άλλον κανένα γενικώς των ασθενεστέρων εις την διάκρισιν του ισχυροτέρου.