ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ, ΥΠΕΡ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΤΩΝ

ΔΗΜ 16.1–5

Η Μεγαλόπολη, πρωτεύουσα του Κοινού των Αρκάδων, συνδεόταν παραδοσιακά με τους εχθρούς της Σπάρτης: Αργείους, Μεσσηνίους, Σικυωνίους και Θηβαίους. Μετά τον θάνατο του Επαμεινώνδα (362 π.Χ.) και την εμπλοκή των Θηβαίων σε πόλεμο με τους Φωκείς, οι Αρκάδες φοβούνταν ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν μόνοι τους την απειλή των Σπαρτιατών. Έτσι, μιμούμενοι το παράδειγμα της Μεσσήνης, που, ήδη από το 355 π.Χ., είχε συνάψει αμυντική συμμαχία με την Αθήνα, έστειλαν εκεί το 353/2 αντιπροσωπεία με προτάσεις για τη σύναψη συμμαχίας. Στην πόλη βρισκόταν και σπαρτιατική αντιπροσωπεία, με σκοπό τη διερεύνηση των προθέσεων των Αθηναίων σε περίπτωση πολέμου της Σπάρτης με τους Αρκάδες. Σημειώνεται ότι οι Θηβαίοι είχαν στερήσει την ελευθερία βοιωτικών πόλεων, όπως οι Θεσπιές, οι Πλαταιές και ο Ορχομενός. Μετά τις αποτυχίες τους στην αναμέτρηση με τους Φωκείς, ο βασιλιάς της Σπάρτης Αρχίδαμος πρότεινε την αποκατάσταση του status quo που ίσχυε πριν από την ήττα των Σπαρτιατών στα Λεύκτρα (371 π.Χ.). Συγκεκριμένα, Θεσπιές, Ορχομενός και Πλαταιές θα ξαναγίνονταν ανεξάρτητες, κάτι που θα συνιστούσε πλήγμα για τη θηβαϊκή δύναμη –όπως και η πρόταση να επανακτήσουν οι Αθηναίοι τον Ωρωπό–, ενώ οι Σπαρτιάτες θα ισχυροποιούνταν, ανακτώντας τη Μεσσήνη. Συνέφερε, όμως, τους Αθηναίους η εξασθένηση της θηβαϊκής δύναμης και η παράλληλη ενίσχυση της σπαρτιατικής; Ο Δημοσθένης θα υποστηρίξει την πρόταση των Μεγαλοπολιτών.