Μτφρ. Α. Τυφλόπουλος – Επιμ. Δ. Ιακώβ. 2006. Στο Ανθολόγιο Αρχαίων Ελληνικών Κειμένων. Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.

Aν γνωρίζατε, Aθηναίοι, ποιος συμβαίνει να είναι ο καλύτερος τρόπος να ενεργήσει κανείς στην παρούσα κατάσταση, είναι λάθος να τεθεί κάτι υπό συζήτηση· γιατί πρέπει να προβληματίζεστε ακούγοντας ματαίως πράγματα που εσείς οι ίδιοι έχετε ελέγξει ότι σας ωφελούν προτού τα ακούσετε; Aν, όμως, εξετάζετε και συζητάτε τι πρέπει να αποδεχθείτε από όσα έχουν ειπωθεί αφού τα ελέγξετε, δεν είναι σωστό να εμποδίζετε αυτούς που θέλουν να μιλήσουν· γιατί, αν το κάνετε, εσείς αφενός στερείστε τα πάντα από αυτούς, εφόσον κάποιοι έχουν να προτείνουν κάτι θετικό· αφετέρου, αυτούς που εγκαταλείπουν τις απόψεις τις οποίες τυχαίνει να πρεσβεύουν, τους κάνετε να σας συμβουλεύουν αυτά που θεωρούν ότι επιθυμείτε. Tο να υποχρεώνετε ως σύνολο αυτόν που βρίσκεται στο βήμα να πει αυτά που θέλετε χαρακτηρίζει αυτούς που εκούσια κάνουν λάθος, ενώ όσους είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν τους χαρακτηρίζει το γεγονός ότι, αφού ακούσουν όσα γνωρίζει κάποιος, τα εξετάζουν, και αν κάτι από αυτά ευσταθεί, το χρησιμοποιούν. Aυτά τα λέω όχι επειδή πρόκειται να σας δώσω συμβουλές αντίθετες προς αυτά που σας ευχαριστούν, αλλά επειδή γνωρίζω ότι εκείνοι, αν δεν είστε πρόθυμοι να ακούσετε την αντίθετη άποψη, θα ισχυριστούν ότι έχετε εξαπατηθεί, αν, όμως, αφού τα ακούσετε, δεν πεισθείτε, θα αποδειχθεί αμέσως ότι δίνουν τις χειρότερες συμβουλές.

Μτφρ. Κ.Θ. Αραπόπουλος. 1965. Δημοσθένους Προοίμια. Αρχαίον κείμενον, εισαγωγή, μετάφρασις, σημειώσεις. Αθήνα: Πάπυρος.

Εάν μεν έχετε αντιληφθή, άνδρες Αθηναίοι, ποίον είναι το άριστον εν σχέσει προς την παρούσαν κατάστασιν, είναι σφάλμα να υποβάλετε τούτο εις σύσκεψιν· διότι εάν εκείνα, τα οποία πριν τα ακούσετε τα επιδοκιμάζετε ως συμφέροντα, ποία η ανάγκη ακούοντες ταύτα ματαίως να ενοχλείσθε; Εάν δε εξετάζετε και σκέπτεσθε ότι πρέπει να εγκρίνετε τα πρέποντα επί τη βάσει των μελλόντων να λεχθούν, δεν είναι ορθόν να εμποδίζετε τους θέλοντας να ομιλούν· διότι πράττοντες τούτο στερείσθε μεν εκ μέρους τούτων, εάν ούτοι έχουν κάτι χρήσιμον εις τον νουν των, εκείνους δε αναγκάζετε να σας συμβουλεύουν αυτά που νομίζουν ότι επιθυμείτε, αφού αφήσουν κατά μέρος εκείνα που γνωρίζουν. Είναι δε ίδιον ανθρώπων μεν, οι οποίοι θέλουν να διαπράττουν σφάλματα, το να αναγκάζουν τον ρήτορα να λέγη εκείνα τα οποία θέλουν, είναι δε ίδιον ανθρώπων σκεπτομένων να εξετάζουν, αφού ακούσουν, τας γνώμας του ρήτορος, και, αν τι έχη καλώς, να το χρησιμοποιούν. Λέγω δε ταύτα όχι διότι πρόκειται να σας συμβουλεύσω αντίθετα προς εκείνα, τα οποία σας αρέσκουν, αλλά διότι γνωρίζω το εξής, ότι δηλαδή, αν δεν θελήσετε να ακούσετε τους αντιλέγοντας, θα είπουν, ότι έχετε εξαπατηθή, αν δε, αφού τους ακούσετε, δεν πεισθήτε, αμέσως θα έχουν αποδειχθή ότι σας δίδουν τας χειροτέρας συμβουλάς.