Μτφρ. Α. Τυφλόπουλος – Επιμ. Δ. Ιακώβ. 2006. Στο Ανθολόγιο Αρχαίων Ελληνικών Κειμένων. Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.

Aν και έχουν ειπωθεί πολλά από όλους όσους σας έχουν συμβουλεύσει, διαπιστώνω ότι δεν έχετε τώρα πλησιάσει περισσότερο στο να ανακαλύψετε τι πρέπει να κάνετε από όσο πριν έρθετε στην εκκλησία του δήμου. Nομίζω ότι αυτό οφείλεται στον ίδιο ακριβώς λόγο με τη γενικότερη κακή μας κατάσταση· γιατί οι ομιλητές δεν σας συμβουλεύουν σχετικά με τα παρόντα ζητήματα, αλλά αλληλοκατηγορούνται και ανταλλάσσουν ύβρεις, εθίζοντάς σας, κατά την άποψή μου, στο να ακούτε τις συμφορές για τις οποίες ευθύνονται χωρίς να το συζητάτε, προκειμένου, αν ποτέ τους καλέσουν να λογοδοτήσουν, αφού θα θεωρήσετε ότι δεν ακούτε τίποτε καινούργιο αλλά πράγματα για τα οποία έχετε νιώσει θυμό πολλές φορές, να γίνεται πιο επιεικείς δικαστές και κριτές για όσα έχουν κάνει. Ίσως δεν έχει νόημα στην παρούσα συγκυρία να αναζητήσουμε την ακριβή αιτία για την οποία ενεργούν έτσι· επειδή, όμως, δεν είναι προς το συμφέρον σας, για αυτό το στιγματίζω. Eγώ ούτε θα κατηγορήσω σήμερα κανέναν, ούτε θα υποβάλω κάτι παρόμοιο που δεν θα αποδείξω ευθύς αμέσως, ούτε γενικά θα κάνω τα ίδια με αυτούς· αλλά θα κατέβω από το βήμα, αφού σας μιλήσω, όσο μπορώ πιο σύντομα, για ό,τι θεωρώ χρησιμότερο για την περίσταση και ωφέλιμο για εσάς που συσκέπτεσθε.

Μτφρ. Κ.Θ. Αραπόπουλος. 1965. Δημοσθένους Προοίμια. Αρχαίον κείμενον, εισαγωγή, μετάφρασις, σημειώσεις. Αθήνα: Πάπυρος.

[1] Καίτοι έχουν λεχθή, άνδρες Αθηναίοι, πολλοί λόγοι από όλους όσοι σας έχουν συμβουλεύσει, νομίζω ότι σεις δεν είσθε καθόλου πλησιέστερον προς το να έχη ευρεθή το τι πρέπει να πράξετε παρά πριν συγκεντρωθήτε εις αυτήν την συνέλευσιν. Αίτιον δε τούτου είναι το ίδιον, το οποίον νομίζω είναι αιτία τού να έχουν όλα κακώς· δηλαδή δεν σας συμβουλεύουν οι λέγοντες περί των παρόντων, αλλά κατηγορούν και υβρίζουν ο ένας τον άλλον, όπως μεν εγώ νομίζω, συνηθίζοντες υμάς να ακούετε άνευ κρίσεως πόσων κακών αυτοί είναι αίτιοι, ίνα, εάν κάποτε περιέλθουν εις δικαστικόν αγώνα, νομίζοντες ότι δεν ακούετε τίποτε νέον, αλλά εκείνα διά τα οποία πολλάκις οργίζεσθε, γίνεσθε πραότεροι δικασταί και κριταί των πράξεων αυτών. [2] Την μεν λοιπόν αιτίαν, διά την οποίαν πράττουν ταύτα, ίσως θα είναι ανόητον εις την παρούσαν περίστασιν να αναζητώ να εύρω· ότι δε δεν σας συμφέρουν αι πράξεις των, διά τούτο κατηγορώ τους ρήτορας. Εγώ όμως ούτε θα κατηγορήσω κανένα σήμερον, ούτε θα δώσω καμμίαν τοιαύτην υπόσχεσιν, την οποίαν δεν θα εκπληρώσω αμέσως, εν γένει δε δεν θα πράξω τίποτε όμοιον με αυτούς, αλλά θα κατέλθω από το βήμα, αφού σας είπω συντομώτατα εκείνους τους λόγους, οι οποίοι είναι άριστοι εις τας υποθέσεις σας και συμφέροντες εις σας που συσκέπτεσθε.