Μτφρ. Κ. Τσάτσος. [1975] 1983. Δημοσθένης. Οι τρεις Ολυνθιακοί, τρεις Φιλιππικοί και ο λόγος Περί των εν Χερρονήσω. Μετάφραση, εισαγωγικά σημειώματα, σχόλια. 2η έκδ. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας.

[73] Άκουσα ακόμη κάποιον προ ολίγου κάτι τέτοιο να λέγη, πως εγώ λέγω μεν πάντα τα σωστά, αλλά λόγια είναι αυτά που προσφέρω, ενώ η πόλη έχει ανάγκη από πράξεις και από έργα. Θα σας πω λοιπόν πώς βλέπω και εγώ το ζήτημα και δεν θα κρύψω τίποτε. Νομίζω πως έργο ενός συμβούλου δεν είναι παρά να λέγη ό,τι είναι σωστό. Και αυτό έχω τον τρόπο εύκολα να σας το αποδείξω.

[74] Θα ξέρετε ασφαλώς ότι ο ξακουστός Τιμόθεος κάποτε αγόρευσε ενώπιόν σας, υποστηρίζοντας πως πρέπει να στείλετε στρατιωτική βοήθεια για να σώσετε τους Ευβοείς, τότε που οι Θηβαίοι πήγαιναν να τους υποδουλώσουν. Αγορεύοντας είπε περίπου τα εξής: Για πέστε μου, συζητείτε ―τους ρώτησε― πώς θα συμπεριφερθήτε και τι πρέπει να πράξετε, την ώρα που οι Θηβαίοι βρίσκονται στο νησί; Δεν θα γεμίσετε τη θάλασσα, ω άνδρες Αθηναίοι, με τριήρεις; Δεν θα σηκωθήτε να κατέβητε στον Πειραιά; [75] Δεν θα καθελκύσετε τα πλοία; Λοιπόν αυτά ο Τιμόθεος τα είπε, και τα εκτελέσατε εσείς. Και από τα δυο αυτά μαζί, το λόγο του και την πράξη σας, επήλθε το αποτέλεσμα. Αν αυτός μεν συμβούλευε ό,τι ορθώτερο, όπως και το έκανε, σεις δε τεμπελιάζατε και δεν ακολουθούσατε τη συμβουλή του, θα κατορθώνονταν αυτά που τότε η πόλη κατώρθωσε; Βεβαίως όχι. Έτσι λοιπόν συμβαίνει και γι' αυτά που εγώ λέγω, ή οποιοσδήποτε άλλος θα σας πη. Τα μεν έργα να τα ζητήσετε από σας τους ίδιους· από δε τον ρήτορα να ζητάτε να σας δίνη την σωστότερη γνώμη.

Μτφρ. Γ.Φ. Παπαλεξανδρής. [1939] χ.χ. Δημοσθένους Λόγοι. VI, Περί της ειρήνης, Περί Αλοννήσου, Περί των εν Χερρονήσω, Περί των προς Αλέξανδρον συνθηκών. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.

[73] Είναι αληθές ότι ήκουσα ήδη κάποιον να λέγη κάτι τέτοιο περίπου: ότι αι γνώμαι μου είναι πάντοτε πολύ καλαί, αλλ' ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνον λόγια, ενώ η πόλις έχει ανάγκην έργων και πραγματοποιήσεων. Επ' αυτού εγώ θα σας είπω καθαρά την γνώμην μου και δεν θα κρυφθώ. Νομίζω ότι αποκλειστικόν έργον του συμβούλου σας είναι μόνον να σας δώση απλώς τας καλυτέρας γνώμας. Και μου φαίνεται εύκολον να σας το αποδείξω. [74] Γνωρίζετε βέβαια ότι ο διάσημος εκείνος Τιμόθεος ηγόρευσε κάποτε ενώπιόν σας και είπεν ότι πρέπει να βοηθήσετε τους Ευβοείς και να τους σώσετε όταν οι Θηβαίοι επρόκειτο να τους υποδουλώσουν. Ιδού περίπου τι είπε: «Τι λοιπόν; Ενώ οι Θηβαίοι ευρίσκοντο εν τη νήσω, σεις συζητείτε ποίαν στάσιν να τηρήσετε και τι να πράξετε; Δεν θα γεμίσετε την θάλασσαν από τριήρεις; Δεν θα σηκωθήτε αμέσως να κατέβετε εις τον Πειραιά; [75] Δεν θα ρίξετε εις την θάλασσαν τα πλοία;» Αυτά, λοιπόν, τα είπε μεν ο Τιμόθεος, τα εξετελέσατε δε σεις. Και έτσι από τον λόγον του Τιμοθέου και από την ενέργειαν την ιδικήν σας το αποτέλεσμα επετεύχθη. Εάν, αντιθέτως, ο μεν Τιμόθεος έδιδε τας αρίστας συμβουλάς, όπως και έπραξε, σεις όμως από νωθρότητα δεν είχατε ακολουθήσει τας γνώμας του, φαντάζεσθε ότι θα επετύγχανε τίποτε η πόλις από όσα επέτυχε; Όχι βέβαια. Ούτω λοιπόν και δι' όσα εγώ προτείνω και δι' όσα ο δείνα προτείνει, τα μεν έργα να τα ζητήτε από σας τους ιδίους, από δε τον ρήτορα να ζητήτε μόνον να σας δίδη, εφ' όσον γνωρίζει, τας αρίστας συμβουλάς.