Μτφρ. Κ. Τσάτσος. [1975] 1983. Δημοσθένης. Οι τρεις Ολυνθιακοί, τρεις Φιλιππικοί και ο λόγος Περί των εν Χερρονήσω. Μετάφραση, εισαγωγικά σημειώματα, σχόλια. 2η έκδ. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας.

[21] Θέλω λοιπόν με παρρησία να εξετάσωμε τη σημερινή κατάσταση της πόλης, και να σκεφθούμε τι πρέπει εμείς τώρα να κάνωμε και πώς να την αντιμετωπίσομε. Εμείς ούτε χρήματα θέλομε να εισφέρωμε, ούτε οι ίδιοι να στρατευθούμε, ούτε και μας βαστάει να παραιτηθούμε από τις δημόσιες παροχές, ούτε στο Διοπείθη παρέχομε τους οφειλόμενους πόρους, ούτε εγκρίνομε όσους μόνος του προσπορίζεται. [22] Αλλά τον κακολογούμε και ψάχνομε να δούμε από πού τα βρήκε· και τι πρόκειται να τα κάνη, και όλο κάτι τέτοια λέμε· και ενώ έτσι του φερόμεθα, δεν θέλομε να κάνωμε εμείς οι ίδιοι ό,τι πρέπει. Και στα μεν λόγια εκείνους που λεν όσα είναι άξια της πόλεώς μας τους επαινούμε, στα έργα όμως συμμαχούμε με εκείνους που τους εναντιώνονται.

[23] Και εσείς μεν καθέναν που ανέρχεται στο βήμα τον ρωτάτε «Τι λοιπόν πρέπει να κάνωμε;» Εγώ όμως θέλω να σας ρωτήσω: Τι λοιπόν πρέπει να σας πω; Διότι αν δεν θελήσετε ούτε να εισφέρετε, ούτε να στρατευθήτε, ούτε να παραιτηθήτε από τις δημόσιες παροχές, ούτε να καταβάλετε στο Διοπείθη τις στρατιωτικές δαπάνες, ούτε να τον αφήσετε να βρη ο ίδιος τα μέσα να τις καλύψη, ούτε τέλος να κάνετε ό,τι είναι χρέος σας, δεν έχω τίποτα να πω. Διότι όταν δίνετε τόση κιόλας εξουσία σε όσους θεν να κατηγορούν και να διαβάλλουν, ώστε να τους ακούτε και γι' αυτά που λεν ότι σχεδιάζει ο Διοπείθης να κάνη και γι' αυτά ακόμη, προκαταβολικά, να τον καταγγέλλουν, ― τι να πη κανείς;

Μτφρ. Γ.Φ. Παπαλεξανδρής. [1939] χ.χ. Δημοσθένους Λόγοι. VI, Περί της ειρήνης, Περί Αλοννήσου, Περί των εν Χερρονήσω, Περί των προς Αλέξανδρον συνθηκών. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.

[21] Ιδού λοιπόν διατί θέλω με πάσαν ειλικρίνειαν να εξετάσω την παρούσαν κατάστασιν των ζητημάτων μας και να ερευνήσω τι πράττομεν τώρα ημείς οι ίδιοι και ποία είναι η συμπεριφορά μας. Ημείς ούτε φόρον επί της περιουσίας να καταβάλλωμεν δεχόμεθα, ούτε να στρατευώμεθα ημείς οι ίδιοι, ούτε να απαρνηθώμεν τα δημόσια χορηγήματα δυνάμεθα, ούτε επιτρέπομεν εις τον Διοπείθη να συλλέξη φόρους ούτε εγκρίνομεν να εξευρίσκη ο ίδιος πόρους. [22] Αλλά τον κακολογούμεν και εξετάζομεν τι πρόκειται να κάμη και με τι μέσα, και τούτο και εκείνο. Παρ' όλας δε αυτάς τας επικρίσεις, ημείς δεν θέλομεν τίποτε να πράξωμεν εκ των καθηκόντων μας. Και όσον μεν αφορά τους λόγους επαινούμεν εκείνους που ομιλούν επαξίως της πόλεως, όταν δε έλθωμεν εις τα έργα συμμαχούμεν με τους αντιπάλους αυτών. [23] Σεις μεν ερωτάτε συνήθως τον εκάστοτε ανερχόμενον εις το βήμα: «τι πρέπει λοιπόν να πράξωμεν;» Εγώ δε θέλω να σας ερωτήσω: «τι πρέπει λοιπόν να είπω;» Διότι εάν δεν είσθε διατεθειμένοι ούτε να συνεισφέρετε, ούτε να στρατεύεσθε αυτοπροσώπως, ούτε να παραιτηθήτε των χρηματικών διανομών, ούτε να δώσετε εις τον Διοπείθη το προϊόν των φόρων, ούτε να του επιτρέψετε να προμηθευθή ο ίδιος τα μέσα της συντηρήσεώς του, ούτε να πράττετε ό,τι σας αφορά, εν τοιαύτη περιπτώσει δεν έχω πλέον τίποτα να είπω. Αληθώς, εφ' όσον παρέχετε τόσην ελευθερίαν εις αυτούς που θέλουν να κατηγορούν και να διαβάλλουν, ώστε δέχεσθε να ακούετε τας εκ των προτέρων κατηγορίας των κατά του Διοπείθους δι' όσα ισχυρίζονται ότι πρόκειται ούτος εις το μέλλον να πράξη… τι θέλετε να είπω;