ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ, ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΡΕΣΒΕΙΑΣ

ΔΗΜ 19.131–133

Ο ρήτορας επέμεινε στους ισχυρισμούς του περί δωροληψίας των δύο πολιτικών αντιπάλων του, του Αισχίνη και του Φιλοκράτη (σχετικά με τους στόχους του και το περιεχόμενο του λόγου βλ. ΔΗΜ 19.64–66). Χαρακτήρισε, ωστόσο, ως φοβερότερο όλων το ακόλουθο περιστατικό: μόλις ο Αισχίνης διαπίστωσε ότι ο Δημοσθένης αρνήθηκε τη συμμετοχή του στην τρίτη πρεσβεία που επρόκειτο να σταλεί προς τον Φίλιππο, προφασίστηκε ασθένεια, για να παραμείνει στην Αθήνα και να εμποδίσει τον αντίπαλό του να συμβουλεύει τους συμπολίτες του για τη σωτηρία των Φωκέων. Όταν πλέον είχε βεβαιωθεί ότι οι Φωκείς είχαν καταστραφεί, αναχώρησε από την πόλη, ενώ είχε ήδη αντικατασταθεί από άλλον πρεσβευτή (πράξη που τιμωρούνταν με θάνατο) και συνεόρτασε με τον Φίλιππο τις στρατιωτικές και διπλωματικές του επιτυχίες.