^[134] Εκείνο δε από το οποίον νομίζω ότι πρέπει σεις να προφυλαχθήτε, άνδρες Αθηναίοι, τούτο θέλω προσέτι να σας είπω. Εάν δηλαδή κανείς, όλα όσα θα είπη ο Λεπτίνης περί του νόμου, προσπαθών να σας διαφωτίση ότι καλώς κείται ο νόμος, ήθελε παραδεχθή ότι αυτά είναι αληθή, έν βεβαίως αισχρόν, οτιδήποτε συμβή, δεν θα ήτο δυνατόν να αναιρεθή, το οποίον θα συμβή εις την πόλιν, αν ο νόμος επικυρωθή. Ποίον λοιπόν είναι τούτο; Το να θεωρούμεθα ότι εξηπατήσαμεν τους ευεργέτας μας. ^[135] Ότι μεν λοιπόν τούτο είναι έν εκ των αισχρών, νομίζω ότι όλοι ήθελον παραδεχθή, πόσον δε αισχρότερον των άλλων είναι διά σας, ακούσατέ με. Έχετε σεις νόμον αρχαίον ονομαστόν, αν κάποιος υποσχόμενος κάτι εις τον λαόν, εξαπατήση, να εισάγεται εις δίκην και, αν καταδικασθή, να τιμωρήται με θάνατον. Έπειτα δεν εντρέπεσθε, άνδρες Αθηναίοι, εάν εκείνο διά το οποίον ωρίσατε ως ποινήν τον θάνατον διά τους άλλους, αυτό το ίδιον θα διαπράξετε σεις; Βεβαίως πάντα μεν πρέπει να αποφεύγετε να πράττωνται όσα φαίνονται και είναι αισχρά, προ πάντων δε εκείνα, διά τα οποία φαίνεται τις ότι αγανακτεί κατά των άλλων· διότι ούτε αμφισβήτησις απομένει ως προς το να μη πράττη τις ταύτα, τα οποία πρότερον έκρινεν ότι είναι κακά.

^[134] Εκείνο δε από το οποίον κατ' εξοχήν εξ όλων νομίζω ότι πρέπει να φυλαχθήτε, ω άνδρες Αθηναίοι, τούτο θέλω ακόμη να σας είπω. Εάν δηλαδή κανείς όλα όσα θα είπη ο Λεπτίνης περί του νόμου, προσπαθών να σας πείση ότι καλώς κείται, εάν (λέγω κάποιος) θα παρεδέχετο ότι λέγη αληθή ο Λεπτίνης, έν βεβαίως αισχρόν, ο,τιδήποτε συμβή, δεν θα ημπορέση να αναιρεθή, το οποίον θα συμβή εις την πατρίδα, εάν ο νόμος επικυρωθή. Τι είναι λοιπόν τούτο; Το να φαινώμεθα ότι έχομεν εξαπατήσει τους ευεργετήσαντας κάπως ημάς. ^[135] Λοιπόν, ότι μεν τούτο είναι έν εκ των ατόπων πάντες νομίζω θα παραδεχθούν, κατά πόσον δε είναι ατοπώτερον εις σας παρά εις άλλους, ακούσατέ μου. Έχετε νόμον αρχαίον, εξ εκείνων οι οποίοι θεωρούνται ότι έχουν καλώς, κατά τον οποίον, εάν κανείς υποσχόμενος κάτι εις τον λαόν εξαπατήση, να εισάγεται εις κρίσιν και εάν καταδικασθή να τιμωρήται με θάνατον. Έπειτα δεν αισχύνεσθε, ω άνδρες Αθηναίοι, εάν εκείνο διά το οποίον προσδιωρίσατε θάνατον και τιμωρίαν διά τους άλλους, φανήτε ότι τούτο κάμνετε σεις οι ίδιοι; Και όμως πάντα μεν πρέπει να αποφεύγετε να πράττετε όσα φαίνονται και είναι αισχρά, προ πάντων δε ταύτα διά τα οποία φαίνεται κανείς ότι αγανακτεί κατά των άλλων. Διότι ουδέ αμφισβήτησις απομένει ως προς το ότι δεν πρέπει να πράττη κανείς ταύτα, τα οποία πρότερον έκρινεν ότι είναι κακά.