Μτφρ. Κ.Θ. Αραπόπουλος. 1960. Δημοσθένους Λόγοι. Περί των Συμμοριών, Υπέρ Μεγαλοπολιτών, Υπέρ της Ροδίων ελευθερίας, Περί συντάξεως. Αρχαίον κείμενον, εισαγωγή, μετάφρασις, σημειώσεις. Αθήνα: Πάπυρος.

[1] Εν σχέσει με τα χρήματα, διά τα οποία γίνεται λόγος και διά τα οποία έχετε συγκεντρωθή, άνδρες Αθηναίοι, ούτε το εν ούτε το άλλο μου φαίνεται ότι είναι δύσκολον, ούτε δηλαδή, αφού επιτιμήση τις όσους διανέμουν και δίδουν τα κοινά χρήματα, να αποκτήση δημοτικότητα ενώπιον εκείνων, οι οποίοι νομίζουν ότι εξ αιτίας των βλάπτεται η πόλις, ούτε αφού συνηγορήση και συμβουλεύση να δίδωνται τα χρήματα ταύτα, να γίνη ευχάριστος εις όσους έχουν απόλυτον ανάγκην να τα λαμβάνουν· διότι και οι μεν και οι δε μη αποβλέποντες εις το συμφέρον της πόλεως ούτε επαινούν, ούτε αποκρούουν το σύστημα της διανομής των χρημάτων, αλλ' οι μεν θέλουν να γίνουν ευχάριστοι εις τους πτωχούς, οι δε εις τους πλουσίους. [2] Εγώ δε τούτο μεν το σύστημα της διανομής των χρημάτων ούτε ήθελον εισηγηθή ούτε ήθελον αποκρούσει, διότι δεν πρέπει να λαμβάνουν τα χρήματα· συμβουλεύω όμως να παρατηρήτε και να σκέπτεσθε, ότι τα χρήματα μεν αυτά διά τα οποία σκέπτεσθε, είναι ολίγα, αλλ' η συνήθεια που γεννάται μαζί με τα χρήματα αυτά είναι μεγάλη. Εάν λοιπόν τακτοποιήσετε τοιουτοτρόπως τα πράγματα, ώστε το να λαμβάνετε τα χρήματα να ακολουθή και το να πράττετε τα δέοντα, τότε όχι μόνον δεν θα βλάψετε, αλλά και θα ωφελήσετε τα μέγιστα την πόλιν και σας τους ιδίους· εάν δε διά να λαμβάνετε μεν τα χρήματα και πάσα εορτή και πάσα πρόφασις θα είναι αρκετή, διά να πράττετε δε μαζί με αυτά όσα πρέπει ουδέ να ακούετε θέλετε τους λόγους, οι οποίοι σας υποχρεώνουν εις τούτο, τότε προσέχετε μήπως όσα τώρα νομίζετε ότι ορθώς πράττετε, κάποτε νομίσετε ως μεγάλα σφάλματά σας.

Μτφρ. Κ.Θ. Αραπόπουλος & Ν.Γ. Κασιμάκος. [1939] χ.χ. Δημοσθένης. Λόγοι. V, Περί συντάξεως, Περί των συμμοριών, Περί της των Ροδίων Ελευθερίας, Υπέρ Μεγαλοπολιτών, Περί της ατελείας προς Λεπτίνην. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.

[1] Εν σχέσει μεν με τα χρήματα, που γίνεται λόγος και ένεκα των οποίων έχετε συνέλθη εις εκκλησίαν, ω άνδρες Αθηναίοι, ούτε το εν ούτε το άλλο μου φαίνεται, ότι είναι δύσκολον, ούτε δηλαδή, αφού επιτιμήση τις όσους διανέμουν και δίδουν τα κοινά χρήματα, να αποκτήση δημοτικότητα ενώπιον εκείνων, οι οποίοι νομίζουν, ότι εξ αιτίας τούτων βλάπτεται η πόλις, ούτε δηλαδή, αφού συνηγορήση και συμβουλεύση να δίδωνται τα χρήματα ταύτα, να γίνη ευχάριστος εις όσους έχουν απόλυτον ανάγκην να τα λαμβάνουν· διότι και οι μεν και οι δε μη αποβλέποντες εις το συμφέρον της πόλεως ούτε επαινούν, ούτε αποκρούουν το σύστημα της διανομής των χρημάτων, αλλ' οι μεν θέλουν να γίνουν ευχάριστοι εις τους πτωχούς, οι δε εις τους πλουσίους.

[2] Εγώ δε τούτο μεν το σύστημα της διανομής των χρημάτων ούτε ήθελον εισηγηθή, ούτε ήθελον αντείπει, ότι δεν πρέπει να λαμβάνουν τα χρήματα· συμβουλεύω όμως να παρατηρήτε και να σκέπτεσθε, ότι τα χρήματα μεν αυτά διά τα οποία σκέπτεσθε είναι μικρά, αλλ' η συνήθεια που γεννάται μαζί με τα χρήματα αυτά είναι μεγάλη. Εάν λοιπόν τακτοποιήσετε τοιουτοτρόπως τα πράγματα ώστε το να λαμβάνετε τα χρήματα ακολουθεί και το να πράττετε όσα πρέπει, τότε όχι μόνον δεν θα βλάψετε, αλλά και τα μέγιστα θα ωφελήσετε την πόλιν και σας τους ιδίους· εάν δε διά να λαμβάνετε μεν τα χρήματα και πάσα εορτή και πάσα πρόφασις θα είναι αρκετή, διά να πράττετε δε μαζί με αυτά όσα πρέπει ουδέ να ακούετε θέλετε τους λόγους, οι οποίοι σας υποχρεώνουν εις τούτο, τότε προσέχετε μήπως όσα τώρα νομίζετε ότι ορθώς πράττετε, κάποτε νομίσετε ως μεγάλα σφάλματά σας.