Πρόκειται για βιβλιοκρισία που δημοσιεύτηκε όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος στη σειρά της "Ελληνικής Βιβλιοθήκης" της Ακαδημίας Αθηνών, η κριτική έκδοση και μετάφραση του πλατωνικού Συμποσίου από τον Ι. Συκουτρή. Ο Ξενόπουλος επαινεί καταρχήν την πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου να αναθέσει στην Ακαδημία Αθηνών την ίδρυση της συγκεκριμένης σειράς και στη συνέχεια προχωρεί σε κριτική της μεταφραστικής εργασίας του Συκουτρή, τον οποίο επικρίνει κυρίως για την επιλογή της καθαρεύουσας ως μεταφραστικής γλώσσας και για την έλλειψη λογοτεχνικού χαρακτήρα της μετάφρασής του.

Συγκεκριμένα σημειώνει: «Η εργασία είναι πραγματικώς θαυμαστή και τιμά σαν φιλόλογο τον κ. Συκουτρή. Την εισαγωγή μόνο θα την ήθελα πολύ συντομότερη ―η μισή θα ήταν αρκετή― και τη μετάφραση θα την προτιμούσα στην ίδια γλώσσα του … Πλάτωνος, τη σημερινή. Θα παραξενευτεί βέβαια ο κ. Συκουτρής και θα ρωτήσει: "Μα ποια είναι λοιπόν η σημερινή γλώσσα του Πλάτωνος;" Θα του απαντήσω: Η σημερινή γλώσσα του Πλάτωνος είναι εκείνη που μεταχειρίζονται στα λογοτεχνήματά τους οι δοκιμότεροι ―και στην εποχή του ο δοκιμότερος δεν ήταν ο Πλάτων;― σύγχρονοι πεζογράφοι. […] Αγαπητέ μου κ. Συκουτρή, ας το πούμε πιο καθαρά: η μετάφρασή σας είναι πιστή, είναι σοφή, είναι θαύμα προσοχής, ευλάβειας, ευσυνειδησίας, στοργής· μόνο λογοτεχνική δεν είναι. Άλλο ζήτημα τώρα, αν στις εκδόσεις αυτές των Ελλήνων Συγγραφέων από την Ακαδημία μας, χρειάζεται απολύτως να είναι οι μεταφράσεις και λογοτεχνικές. Όταν είναι πιστές, σε μια προσιτή οπωσδήποτε γλώσσα, ίσως αρκεί» (σ.708-709).

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Σ. ΤΣΕΛΙΚΑΣ