ονομάζουμε κάθε ένα διαφορετικό ήχο που παράγεται από το αρθρωτικόσύστημα ενός ομιλητή (γι’ αυτό: «αρθρώνεται»), που προφέρεται, όταν αυτός μιλάει. Οι φθόγγοι είναι το αντικείμενο που μελετά η φωνητική, η οποία προσπαθεί να τους περιγράψει με όσο το δυνατό μεγαλύτερη λεπτομέρεια.
Οι φθόγγοι δημιουργούνται, όταν ένα κύμα αέρα ξεκινά από τις πνεύμονες και καταλήγει να βγαίνει από το στόμα ή τη μύτη. Σε αυτή την πορεία, ο αέρας περνά από τις φωνητικές χορδές, ενισχύεται μέσα στο στόμα ή τη μύτη, και αφού περάσει και φιλτραριστεί από κάποια εμπόδια μέσα στο στόμα, τελικά βγαίνει από το αρθρωτικό σύστημα σαν ένα ηχητικό κύμα.
Ανάλογα λοιπόν με το ποια μέρη του
αρθρωτικού συστήματος συμμετέχουν στην παραγωγή του ήχου, και με τον συνδυασμό εμποδίων που φιλτράρουν το ηχητικό κύμα μέσα στο στόμα, δημιουργείται κάθε ένας φθόγγος κατά τη διάρκεια της ομιλίας. Η αρθρωτική φωνητική, αναγνωρίζοντας τη σημασία κάθε ενός από τα παραπάνω στάδια στην παραγωγή των φθόγγων, περιγράφει τους φθόγγους ανάλογα με τον τρόπο και τον τόπο που παράγονται, ή καλύτερα, αρθρώνονται.