5. Το ελληνικό αλφάβητο

Για τον λόγο αυτό, οι Έλληνες, όταν στα τέλη του 9ου ή στις αρχές του 8ου αι. π.X. δανείστηκαν το φοινικικό αλφάβητο, που είχε σύμβολα μόνο για τα σύμφωνα, πρόσθεσαν σύμβολα και για τα φωνήεντα, και δημιούργησαν την πρώτη πλήρη αλφαβητική γραφή.

Στις διάφορες πόλεις-κράτη της αρχαίας Ελλάδας χρησιμοποιήθηκαν τοπικές παραλλαγές του αλφαβήτου με μεγαλύτερες ή μικρότερες διαφορές στη μορφή και στην αξία των γραμμάτων. Μετά από βελτιώσεις και προσαρμογές, το ελληνικό αλφάβητο πήρε τη σημερινή του μορφή στην Αθήνα το 403/2 π.Χ. Εκείνη την εποχή οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν μόνο τα κεφαλαία γράμματα, έγραφαν τις λέξεις ενωμένες, δεν σημείωναν τόνους (και πνεύματα), δεν έγραφαν σημεία στίξης κτλ. Να ένα δείγμα αρχαίου κειμένου, από τον Πάπυρο του Δερβενιού, που χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 4ου αι. π.X.

Πολλούς αιώνες μετά, στο Βυζάντιο, τον 8ο/9ο αιώνα μ.Χ., επινόησαν τα μικρά γράμματα και άρχισαν να τα χρησιμοποιούν μαζί με τα κεφαλαία. Έτσι γράφουμε μέχρι σήμερα, χρησιμοποιώντας τα μικρά γράμματα του αλφαβήτου και πολύ λιγότερο τα κεφαλαία.