Η παράγραφος, που είναι μονάδα οργάνωσης του περιεχομένουενόςκειμένουδεν συμπίπτει πάντοτε με την τυπογραφική παράγραφο, δηλαδή το τμήμα του κειμένου που περιλαμβάνεται ανάμεσα σε δύο διαδοχικές εσοχές από την αριστερή πλευρά τυπωμένου κειμένου (ή δύο οδοντώσεις). Σε ορισμένες περιπτώσεις η ανάπτυξη ενός θέματος, που αντιστοιχεί σε μια θεματική παράγραφο (δηλαδή μια μονάδα του κειμένου), μπορεί να γίνεται σε δύο (ή, σπάνια, και σε περισσότερες) τυπογραφικές παραγράφους, που απλώς διευκολύνουν την ανάγνωση του κειμένου. Από την άλλη πλευρά, είναι μια ευέλικτη κειμενική μονάδα, που δεν καθορίζεται από κανόνες, όπως η πρόταση, αλλά από
συμβάσεις. Τέτοιες είναι:
κειμενικό είδος, (π.χ. διαφέρει η έκταση και η οργάνωση μιας παραγράφου δοκιμίου από την παράγραφο μιας είδησης), το ιδιαίτερο ύφος του συγγραφέα ή ομιλητή (π.χ. διαφέρουν οι παράγραφοι των λόγων δύο αγορητών του Κοινοβουλίου κατά την ίδια συνεδρία), η οργάνωση του κειμένου με βάση τις ανάγκες του θέματος ή του αναγνωστικού κοινού (π.χ. διαφέρει η παράγραφος επιστημονικού άρθρου και άρθρου εκλαΐκευσης σε μια εφημερίδα που αναφέρονται στο ίδιο θέμα). Ωστόσο, είναι δυνατόν να ταξινομηθούν οι βασικές μορφές σχεδιασμού των παραγράφων.