Ο γλωσσικός δανεισμός και η γλωσσική αλλαγή δεν αποτελούν απειλές για μια γλώσσα.
Νεκρές είναι οι γλώσσες που εγκαταλείφτηκαν από τους/τις φυσικούς/ές ομιλητές/τριές τους και δεν χρησιμοποιούνται πια.
Οι ευρύτερες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες παίζουν καθοριστικό ρόλο για τη διατήρηση ή όχι μιας γλώσσας.
Το αν μια γλώσσα πρόκειται να πεθάνει ή όχι σχετίζεται άμεσα με την προσαρμογή των ομιλητών/τριών της στις γλωσσικές απαιτήσεις του περιβάλλοντος όπου ζουν.
Όταν μια γλώσσα κινδυνεύει να πεθάνει, οι ομιλητές/τριές της συνήθως την αξιολογούν ως «ανεπαρκή» και δεν τη χρησιμοποιούν συχνά.
Όταν μια γλώσσα χρησιμοποιείται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και διαδίδεται από τη μια γενιά στην άλλη ή/και σε ανθρώπους που δεν τη μιλούν ως μητρική, τότε δεν απειλείται με εξαφάνιση.

Όσον αφορά την ελληνική γλώσσα:

Όσο οι κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες είναι τέτοιες ώστε η ελληνική να είναι απαραίτητη για την επιβίωση και εξέλιξη των ομιλητών/τριών της, τόσο η ελληνική θα ενισχύεται και θα χρησιμοποιείται σε πολλές δραστηριότητες.
Οι θετικές στάσεις και αξιολογήσεις των ομιλητών/τριών και το ενδιαφέρον που δείχνουν για την ελληνική αποτελούν δείκτες για τη ζωτικότητά της και την απομακρύνουν από την εξαφάνιση.