4. Παράλειψη υποκειμένου

Παρ’ όλα αυτά,

στα ελληνικά μπορούμε να παραλείψουμε το υποκείμενο

, όπως π.χ. στο

Εξέτασε τον ασθενή

χωρίς να επηρεαστεί το νόημα της πρότασης. Στην περίπτωση του Εξέτασε τον ασθενή, προφανώς θα υποθέσουμε ότι πρόκειται για κάποιον γιατρό ή νοσηλευτή που εξέτασε έναν ασθενή. Συνεπώς το αν θα εμφανιστεί ή όχι στην πρόταση το υποκείμενο είναι προαιρετικό.

Αντίθετα με την ελληνική, σε άλλες γλώσσες, όπως για παράδειγμα στην αγγλική ή στη γαλλική γλώσσα, η χρήση του υποκειμένου είναι υποχρεωτική σε όλες τις περιπτώσεις.

Η παράλειψη του υποκειμένου στα ελληνικά είναι εφικτή:

Ø διότι το υποκείμενο δηλώνεται μέσω της κατάληξης του ρήματος, η οποία μπορεί να αναφέρεται είτε σε αυτόν που μιλά (ομιλητή), είτε σε αυτόν με τον οποίο μιλά ο ομιλητής (συνομιλητή), είτε σε τρίτους που δεν συμμετέχουν στη συνομιλία.

Ø όταν έχουμε ένα απρόσωπο ρήμα, δηλαδή ένα ρήμα που συναντάμε μόνο στο 3ο πρόσωπο ενικού αριθμού (π.χ. βρέχει) και δεν παίρνει υποκείμενο.

Σήμερα φυσάει πολύ και έχει δροσίσει.

Ø όταν έχουμε απρόσωπες εκφράσεις που σχηματίζονται με τα ρήματα κάνω ή έχω, όπως για παράδειγμα,

έχει ωραίο καιρό

κάνει κρύο σήμερα.