· Οτιδήποτε συμπληρώνει σημασιολογικά και συντακτικά το ρήμα μιας πρότασης, με τέτοιο τρόπο που να το καθιστά υποχρεωτικό όρο του, θεωρείται συμπλήρωμα.
· Το αντικείμενο άμεσο ή έμμεσο, μια ολόκληρη δευτερεύουσα πρόταση και το κατηγορούμενο αποτελούν περιπτώσεις ρηματικών συμπληρωμάτων.
· Το συμπλήρωμα διακρίνεται από τον προσδιορισμό, αφού η χρήση του στην πρόταση είναι υποχρεωτική και όχι προαιρετική.
· Εκτός των ρημάτων, συμπληρώματα μπορούν να λαμβάνουν οι προθέσεις και τα επίθετα.