Η έννοια της απόστασης γίνεται σαφέστερη στην τοπική
δείξη, όπου η θέση που βρίσκονται άνθρωποι και πράγματα δηλώνεται ανάλογα με το πού είναι ο ομιλητής. Στα ελληνικά χρησιμοποιούμε τα επιρρήματαεδώ και εκεί για τη βασική διάκριση, αλλά βρίσκουμε και πολλές άλλες εκφράσεις, όπως εδώ πέρα, εκεί πέρα κλπ. Αυτές οι εκφράσεις δείχνουν πού είναι κάποιος/α ή κάτι σε σχέση με τον ομιλητή, γι’ αυτό και το σημείο αναφοράς τους αλλάζει καθώς αλλάζουν και οι ομιλητές σε μια συνομιλία.
Η ερμηνεία τους είναι στενά συνδεδεμένη με το περιβάλλον όπου εμφανίζονται.
Επίσης, ορισμένα ρήματακίνησης όπως τα έρχομαι και πηγαίνω έχουν δεικτική έννοια όταν χρησιμοποιούνται για να δείξουν κίνηση προς τον/την ομιλητή/τρια (Έλα στο σπίτι!) ή μακριά από τον/την ομιλητή/τρια (Πήγαινε στο σπίτι!). Π.χ.
α. (Ειρήνη): Έλαεδώ!
β. (Χρυσούλα): Όχι, έλα εσύεδώ!
Στο (α), το σημείο αναφοράς του εδώ είναι ο χώρος στον οποίο βρίσκεται η Ειρήνη, ενώ στο (β) είναι ο χώρος όπου βρίσκεται η Χρυσούλα.
Από την άλλη, το σημείο αναφοράς του εκεί είναι ένας χώρος μακριά από το σημείο του/της ομιλητή/τριας και μπορεί να αναφέρεται είτε στον χώρο κοντά στον ακροατή/τρια είτε σε ένα τρίτο χώρο ανάλογα με τα συμφραζόμενα και το ρήμα κίνησης που έχουμε:
γ. Θα έρθω αύριο εκεί να τα πούμε.
δ. Λέω να πάωεκεί να την δω.
Το εκεί στο (γ) βρίσκεται κοντά στον ακροατή/τρια, ενώ στο (δ) η ίδια λέξη αναφέρεται σε έναν τρίτο χώρο (που είναι μάλιστα μακριά και από τον/την ομιλητή/τρια και από τον/την ακροατή/τρια). Βλέπουμε λοιπόν πως
ορισμένα ρήματα ενέχουν
δείξη. Π.χ. το πηγαίνω δείχνει ότι ο/η ομιλητής/τρια δεν βρίσκεται στο σημείο του προορισμού του. Από την άλλη μεριά, το έρχομαι παραπέμπει στο σημείο άφιξης, που βρίσκεται κοντά στον/στην ακροατή/τρια. Ανάλογα λειτουργεί και το ρήμα φέρνω.