Εξώφυλλο

Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές

Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Για τη ζωή και το έργο του Το ποιητικό του έργο
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1863-1933)

© (Ατελών ποιημάτων)
Ρενάτα Λαβανίνι, Εκδ. Ίκαρος
Αρχείο Καβάφη (Ίδρυμα Ωνάση)

Μέρες του 1909, ’10, και ’11

Ενός τυραννισμένου, πτωχοτάτου ναυτικού (από νησί του Αιγαίου Πελάγους) ήταν υιός. Εργάζονταν σε σιδερά. Παλιόρουχα φορούσε. Σχισμένα τα ποδήματά του της δουλειάς κι ελεεινά. 5 Τα χέρια του ήσαν λερωμένα από σκουριές και λάδια.

Το βραδινό, σαν έκλειε το μαγαζί, αν ήταν τίποτε να επιθυμεί πολύ, καμιά κραβάτα κάπως ακριβή, καμιά κραβάτα για την Κυριακή, 10 ή σε βιτρίνα αν είχε δει και λαχταρούσε κανένα ωραίο πουκάμισο μαβί, το σώμα του για ένα τάλιρο ή δυο πουλούσε.

Διερωτώμαι αν στους αρχαίους καιρούς είχεν η ένδοξη Αλεξάνδρεια νέον πιο περικαλλή, 15 πιο τέλειο αγόρι από αυτόν — που πήε χαμένος: δεν έγινε, εννοείται, άγαλμά του ή ζωγραφιά· στο παλιομάγαζο ενός σιδερά ριχμένος, γρήγορ’ απ’ την επίπονη δουλειά, κι από λαϊκή κραιπάλη, ταλαιπωρημένη, είχε φθαρεί.

[1928*]