1945

Ο Τζώρτζ Όργουελ γράφει τη Φάρμα των ζώων.

Διαβάστε σχετικά:
Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα τα ζώα είχαν καταστρέψει το κάθε τι που τους θύμιζε τον κ. Τζόουνς. Ο Ναπολέων τους πήγε τότε όλους στη σαναποθήκη και μοίρασε διπλή μερίδα καλαμπόκι στον καθένα, μαζί με δυο μπισκότα για το κάθε σκυλί. Ύστερα τραγούδησαν το «Ζώα της Αγγλίας», απ’ την αρχή ως το τέλος, εφτά φορές στη σειρά, και μετά απ’ αυτό βολεύτηκαν για τη νύχτα και κοιμήθηκαν, όσο όμορφα δεν είχαν κοιμηθεί ποτέ ως τώρα.
Αλλά ξύπνησαν με την αυγή, όπως πάντα, και καθώς θυμήθηκαν όλ’ αυτά τα ένδοξα γεγονότα που είχαν συμβεί έτρεξαν να βγουν όλα μαζί στο βοσκότοπο. Λίγο πιο πέρα, μέσα στο βοσκότοπο ήταν ένας χωματόλοφος, απ’ όπου μπορούσες να ‘χεις τη θέα ολόκληρης της φάρμας. ΤΑ ζώα έτρεξαν ως την κορυφή του και κοίταξαν γύρω τους μέσα στο καθάριο πρωινό φως. Ναι, ήταν δικά τους, - όλ’ αυτά, ως εκεί που έφτανε το μάτι σου, ήταν δικά τους! Μέσα στην έκσταση αυτής της σκέψης, άρχισαν να χοροπηδούν ένα γύρω, και να ουρλιάζουν από μόνα τους μ’ ένα μεγάλο ξέσπασμα ενθουσιασμού. Κυλίστηκαν στο δροσερό γρασίδι κι έφαγαν μεγάλες μπουκιές απ’ το φρέσκο καλοκαιρινό χόρτο, άνοιξαν μικρές λακούβες από μαύρο χώμα και οσμίστηκαν την πλούσια μυρουδιά του. Ύστερα έκαναν έναν κύκλο επιθεώρησης ολόκληρης της φάρμας και παρατήρησαν με βουβό θαυμασμό τα χωράφια της σποράς, το σανοχώραφο, το φρουτόκηπο, το υδραγωγείο και το αλώνι. Ήταν σα να μην τά ‘χαν δει όλ’ αυτά τα πράγματα άλλη φορά, κι ακόμη και τώρα δύσκολα μπορούσαν να πιστέψουν πως ήταν δικά τους.
Μετά τράβηξαν στη σειρά, πίσω για τα χτίρια της φάρμας και πήγαν να σταθούν σιωπηλά μπρος στην πόρτα του σπιτιού. Κι αυτό ήταν το ίδιο δικό τους, αλλά φοβούνταν να μπουν μέσα. Ύστερ’ από μια στιγμή, ωστόσο, ο Χιονόλαμπος κι ο Ναπολέων έσπρωξαν με τις πλάτες τους την πόρτα και τα ζώα πέρασαν το ένα πίσω απ’ τα’ άλλο, περπατώντας με την πιο μεγάλη προσοχή από φόβο μήπως χαλάσουν τίποτα. Μπήκαν στις μύτες των ποδιών, από δωμάτιο σε δωμάτιο και φοβούνταν να μιλήσουν πιότερο από ψιθυριστά και κοίταζαν μ’ ένα είδος θλίψης αυτή την απίστευτη πολυτέλεια, τα κρεβάτια με τα πουπουλένια στρώματα, τους καθρέφτες, τον καναπέ από αλογότριχα, τα χαλιά απ’ τις Βρυξέλλες, την λιθογραφία της Βασίλισσας Βικτωρίας, πάνω στο περβάζι του τζακιού, στο σαλόνι. Είχαν κιόλας κατέβει πάλι στις σκάλες όταν ανακάλυψαν πως λείπει η Μόλλι. Γυρνώντας πίσω οι άλλοι τη βρήκαν μέσα στην καλή κρεβατοκάμαρα. Είχε πάρει ένα κοματάκι γαλάζιας κορδέλας απ’ την τουαλέτα της κ. Τζόουνς και την κρατούσε ριγμένη στον ώμο της κι αποθαυμάζονταν στον καθρέφτη, με τον πιο επιπόλαιο τρόπο. Οι άλλοι την επιτίμησαν άγρια, και βγήκαν έξω. Μερικά μπούτια καπνιστό χοιρινό που κρέμουνταν στην κουζίνα τα πήραν για να τα θάψουν, και το βαρελάκι με τη μπύρα στο μαγερειό έσπασεκαθώς το πάτησε από λάθος ο Μπόξερ, - έξω απ’ αυτά δεν άγγιξαν τίποτ’ άλλο μέσα στο σπίτι. Ψήφισαν μάλιστα και μια ομόφωνη απόφαση, την ίδια στιγμή κι επιτόπου, ότι το σπίτι της φάρμας θά ‘πρεπε να διατηρηθεί σαν μουσείο. Όλοι συμφώνησαν πως κανένα ζώο δεν έπρεπε να κατοικήσει εκεί.
Τα ζώα έφαγαν το πρόγευμά τους, κι ύστερα ο Χιονόλαμπος κι ο Ναπολέων τα κάλεσαν πάλι να συγκεντρωθούν.
- Σύντροφοι, είπε ο Χιονόλαμπος, είν’ εξήμιση η ώρα κι έχουμε μια ολόκληρη μέρα μπροστά μας. Σήμερα αρχίζουμε τη συγκομιδή του σανού. Μα υπάρχει έν’ άλλο ζήτημα που πρέπει να κανονιστεί πρώτα.
Τα χοιρινά αποκάλυψαν τότε ότι μέσα στους τρεις μήνες που πέρασαν είχαν μάθει να διαβάζουν και να γράφουν, από ένα παλιό αναγνωσματάριο που ανήκε στα παιδιά του κ. Τζόουνς και που τό ’χαν ρίξει στο λάκκο των σκουπιδιών για κάψιμο. Ο Ναπολέων έστειλα να του φέρουν κουτιά με άσπρο και μαύρο χρώμα και ξεκίνησε για την κεντρική πύλη της φάρμας που έβγαζε στο μεγάλο δρόμο. Μετά, ο Χιονόμπαλος (γιατί ήταν ο Χιονόμπαλος που τα κατάφερνε καλύτερα στο γράψιμο) πήρε ένα πινέλο ανάμεσα στα δυο του νύχια και πέρασε μαύρο χρώμα στην επιγραφή ΦΑΡΜΑ ΜΑΝΟΡ και στη θέση της έγραψε μ’ άσπρο χρώμα «ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ». Αυτό θά ‘ταν τα’ όνομα της φάρμας από τότε και πέρα. Κατόπι γύρισαν πίσω στα χτίρια της φάρμας, όπου ο Χιονόλαμπος κι ο Ναπολέων ζήτησαν να τους φέρουν μια σκάλα που είπαν να τη στήσουν στην κάτω μεριά του τοίχου του σταύλου. Εξήγησαν κατόπιν ότι μελετώντας όλους αυτούς τους τρεις μήνες που πέρασαν, τα γουρούνια είχαν καταφέρει να συνοψίσουν τις φιλοσοφικές αρχές του Ζωισμού σε Εφτά Εντολές. Τούτες οι Εφτά Εντολές θά ‘πρεπε τώρα να γραφτούν στον τοίχο• θ’ αποτελούσαν έναν απαραβίαστο νόμο, που με βάση αυτόν θα ζούσαν από δω και πέρα όλα τα πλάσματα της Φάρμας των Ζώων. Με κάποια δυσκολία (γιατί δεν είναι’ εύκολο πράμα για ένα γουρούνι ν’ ακροζυγιάζεται πάνω σε μια σκάλα). Ο Χιονόμπαλος σκαρφάλωσε κει πάνω και στρώθηκε στη δουλειά, ενώ ο Φωνακλάς στεκόταν λίγα σκαλοπάτια πιο κάτω και του βαστούσε το κουτί με τη μπογιά. Οι Εντολές γράφτηκαν πάνω στον πισσωμένο τοίχο με μεγάλα άσπρα γράμματα, που μπορούσες να τα διαβάσεις από δυόμιση μέτρα μακριά. Κι έλεγαν αυτά ακριβώς:
ΟΙ ΕΦΤΑ ΕΝΤΟΛΕΣ
1 – Κάθε δίποδο είν’ εχθρός.
2 – Κάθε τετράποδο, ή ότι διαθέτει φτερά, είναι φίλος.
3 – Κανένα ζώο δεν θα φορεί ρούχα.
4 – Κανένα ζώο δε θα κοιμάται σε κρεβάτι.
5 – Κανένα ζώο δε θα πίνει οινοπνευματώδη ποτά.
6 – Κανένα ζώο δε θα σκοτώνει άλλο ζώο.
7 – Όλα τα ζώα είναι ίσα.
Όλ’ αυτά ήταν πολύ σωστά γραμμένα, εχτός απ’ τη λέξη «φίλος», που γράφτηκε «φοίλος», κι εχτός απόνα «σ» που είχε την ουρά του κεφαλιού ανάποδα. Όπως και να ‘ναι όμως, όλες οι Εντολές μπορούσαν να διαβαστούν καταπώς έπρεπε. Και γι’ αυτό ο Χιονόμπαλος τις διάβασε δυνατά για να τις ακούσουν όλοι οι άλλοι. Όλα τα ζώα κουνούσαν καταφατικά το κεφάλι τους δείχνοντας ότι συμφωνούν απόλυτα, και τα πιο έξυπνα έπιασαν αμέσως να μαθαίνουν τις Εντολές απόξω.