LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "β"
- Β, β, βῆτα, άκλιτο, το δεύτερο γράμμα του ελλ. αλφαβ.· ως αριθμητικό, βʹ = δύο, δεύτερος, ͵β = 2.000. I. Το β είναι το χειλικό άφωνο γράμμα που βρίσκεται μεταξύ του ψιλόπνοου π και του δασύπνοου φ. Η ποικιλία των χρήσεων του β στις διαλέκτους φαίνεται πως οφείλεται περισσότερο στην αμφιβολία ως προς την προφορά του. 1. αντί γ, όπως βληχών αντί γληχών, βλέφαρον Δωρ. γλέφαρον, βουνός - γουνός. 2. αντί μ, βεμβράς αντί μεμβράς, βροτὸς αντί μορτός (Λατ. mortalis). 3. Το β μερικές φορές μπαίνει ανάμεσα στα συμφωνικά συμπλέγματα μλ, και μρ με σκοπό να δώσει έναν πληρέστερο ήχο, όπως στα: ἄμβροτος, μεσημβρία, γαμβρός, μέμβλεται.
