LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "Τραχίς"
- Τρᾱχίς, Ιων. Τρηχίς, -ῖνος, ἡ, αρχαία πόλη της Θεσσαλίας, η οποία ονομάστηκε έτσι από την τραχειά ή ορεινή επιφάνεια (τραχύτης) της γύρω περιοχής, σε Ομήρ. Ιλ. κ.λπ.· επίθ. Τρᾱχίνιος [ῑ], -α, -ον, Ιων. Τρηχ-, σε Ηρόδ. κ.λπ.· επίσης, Τραχίνιος, -ον, σε Θεόκρ.· οἱ Τραχίνιοι, οι κάτοικοι της Τραχίνος, σε Ηρόδ. κ.λπ.· ἡΤραχινία, η χώρα της Τραχίνος, στον ίδ., σε Σοφ. κ.λπ.· η χώρα καλείται επίσης και Τραχίς, σε Θουκ.
