Στο Ηρακλής 13, μετά την ολοκλήρωση των δώδεκα άθλων, περιμένει τον ήρωά μας ο δέκατος τρίτος: να απελευθερώσει τη Θήβα από του Θηβαίους. Ο ήρωας παρουσιάζεται έκπτωτος, κατεχόμενος από την ιερή μανία που τον οδηγεί στην καταστροφή. Το κείμενο, βασισμένο στον Ευριπίδη, περιγράφει πώς ο Ηρακλής σκότωσε τη σύζυγο και τα παιδιά του, και πώς η θεά Αθηνά με την παρέμβασή της αποτρέπει τον φόνο του πατέρα του.
«Στο Ηρακλής 13 του Müller, η μανία γίνεται σύμπτωμα της υπέρβασης των ανθρώπινων ορίων και έκφραση μιας βαθιάς αποξένωσης του Ηρακλή από το περιβάλλον του. Και έτσι, εξαιτίας της απουσίας θεϊκής ώθησης, εμφανίζεται αυτή η συμπεριφορά ως καθαρά ανθρώπινη. […] Αν ερμηνευτεί παράλληλα με άλλα έργα του συγγραφέα, μπορούμε να πούμε ότι το έργο αυτό αποτελεί μια αλληγορία του υπαρκτού σοσιαλισμού, ο οποίος στο τέλος αυτοκαταστρέφεται.» (Huller 2007: 420).
