Η ευσέβεια του Έκτορα

Ο Έκτορας απευθύνεται στη μητέρα του Εκάβη:

Αλλά συ τες γερόντισες πάρε σιμά σου και άμε

εις τον ναόν της Αθηνάς με αρώματα μαζί σου·

και απ΄ όσους πέπλους διαλεκτούς στο δώμα σου φυλάγεις

τον μέγαν, τον λαμπρότερον, τον ακριβότερόν σου˙

στης καλοπλέξουδης θεάς τα γόνατα να θέσεις,

και δώδεκα να υποσχεθείς χρονιάρικες μοσχάρες

θυσίαν, ίσως η θεά να ελεηθεί θελήσει

την πόλιν, τες γυναίκες μας και τα μικρά παιδιά μας,

και απ΄ την αγίαν Ίλιον μακρύνει τον Τυδείδην,

τον άγριον πολεμιστήν, δεινόν φυγής εργάτην.

Και στον ναόν της Αθηνάς συ πήγαινε, ω μητέρα,

(Όμ. Ιλ., Ζ 269-279, μετ. Ι. Πολυλάς)