Ερυσίχθων ο υλοτόμος

 

Ο Ερυσίχθων αψηφούσε τους θεούς, ποτέ τους δεν τους έκαιγε λιβάνι.

Λένε, λοιπόν, γι' αυτόν τον ασεβή πως κάποτε της Δήμητρας το άλσος

με το τσεκούρι μόλεψε, βαριά ζημιώνοντας χιλιόχρονο ρουμάνι

κι ανάμεσά τους μια βελανιδιά θεόρατη, χίλιω χρονώ ο κορμός της,

που έφκιανε ένα δάσος μοναχή. Την έζωναν μαντίλια και στεφάνια,

τάματα, προσφορές από πιστούς που ευχήθηκαν και έπιασε η ευχή τους.

Πολλές φορές τον γιορτινό χορό στον ίσκιο της εσέρναν οι νεράιδες,

και πλέκοντας τα χέρια στη σειρά έκαναν κύκλο γύρω από το πρέμνο.

Στο μέτρημα ολόγυρα ο κορμός έφτανε πλέριες δεκαπέντε πήχες,

και μέσα στ' άλλα δέντρα πιο ψηλός εσήκωνε το μπόι όσο κι εκείνα

σηκώναν τις κορφές τους πιο ψηλά απ' τα χορτάρια που φυτρώναν χάμω.

Απτόητος του Τρίοπα ο γιος, δε φύλαξε το δέντρο απ' το τσεκούρι,

και να το κόψουν έδωκε εντολή στους δούλους του. Εδίσταζαν εκείνοι,

κι όπως εβράδυναν ο άθλιος αυτός άρπαξε από κάποιον το πελέκι,

αγριεμένος έβαλε φωνή κι αυτός ήταν ο λόγος που τους είπε:

«Το αγαπημένο δέντρο της θεάς; Καλά λοιπόν! Ακόμη κι αν το δέντρο

είναι η ίδια η θεά, αδιαφορώ - κορμός και φυλλωσιά θα πέσουν κάτω!»

(Οβ., Μετ. 8. 740-756, μετ. Θ.Δ. Παπαγγελής)