Η ίδρυση του μαντείου των Δελφών

 

Από κει γρήγορα έφυγες για την οροσειρά οργισμένος,

κι ήρθες στην Κρίσα κάτω από τον χιονισμένο Παρνασσό

που στρέφεται στον Ζέφυρο η δασοπλαγιά του κι από πάνω

βραχόπετρα κρεμνιέται, ενώ από κάτω απλώνεται βαθουλωτή χαράδρα

τραχειά· εδώ αποφάσισε ο άναξ Φοίβος Απόλλων

ναό να φτιάξει λατρευτό και είπε αυτά τα λόγια·

Λοιπόν εδώ φρονώ περικαλλή ναό να ιδρύσω

νάναι χρηστήριο στους ανθρώπους που για χάρη μου εσαεί

εδώ εκατόμβες θα προσφέρουν τελεσφόρες,

όσοι στην πλούσια κατοικούνε Πελοπόννησο,

και όσοι στην Ευρώπη και στα περίβρεχτα νησιά,

χρησμό ζητώντας· και σ᾽ αυτούς όλους εγώ αλάνθαστα

θα τους χρησμοδοτώ μέσα στον πλούσιο ναό.

Αυτά σαν είπε έθεσε τα θεμέλια ο Φοίβος Απόλλων

πλατιά και σ᾽ έκταση πολύ μακριά· κι έπειτα πάνω τους

πέτρινο τοποθέτησε κατώφλι ο Τροφώνιος κι ο Αγαμήδης

οι γιοι του Εργίνου, οι προσφιλείς στους αθανάτους θεούς.

Και τότε γένη ανθρώπων αναρίθμητα χτίσανε το ναό

με λίθους λαξευτούς για νάναι πάντα αξιοΰμνητος.

Κι ήταν σιμά καλλίρροη κρήνη όπου την δράκαινα

σκότωσε ο άναξ γιος του Δία με το πανίσχυρό του τόξο

το άγριο μεγάλο χοντρό τέρας, που πολλά κακά

στους ανθρώπους προξέναγε πάνω στη γη, πολλά σ᾽ αυτούς

πολλά και στα λιγνόποδα τα πρόβατα, γιατί ήταν συμφορά αιμοσταγής.

(Ομηρικός Ύμνος εις Απόλλωνα, 281-304, μετ. Δ.Π. Παπαδίτσας - Ε. Λαδιά)